Ann bon BraMDL DH D-DO-Aur Dann ycpHü h Eh eN 2 DER a ET DEE Een zer RE RE Sr Hirsch neh DE a are par Rent erde ner emateche Dates en he 5 ee BEL ITHTERT, HERE Be ERS TEE ee Seht ken ee rn tr Meer HhT a Vet ReER x j # IE: BEREEHBe EN Eee en N mies sin en ‚Bin neaimabserhes end van ee a Daran an paar Ma .. Te LESE % Aiedei ehhte ne nn nr Ben) ae Hi uch et A EST ERIHRFEHERT Beechpahsita de rietpahlprnzni ni Inemandia tt METER SRH ser bear Shan er a TER IT AH ee I SE ee nen ee ge Te lu wi she and Bhhryahen Baba same rt Feier hrtr tt ER RT ine RR aerlantns drang hehe heie nn rshede kenne er ner erteilt menden % Grbure sahen nun URL Rd Mena za Fe Be: EEE: en ver N Denn Da Pe serhge mer) a AEART He AUT Eee LITLAN Ole Bee % uhren * DET a. en Tt. ae genden ” v r Yules RN. et sOntnte halb Dreh sehen Be BR N hen BRana hhE Dee} N TR EHER rn) ae en rar BE Be reeRı Tele HRHIUHERIZ Unrmerpt BER HAHG Era h ntpern Te en are beat enureyt & rt Sea neeritine hnsunen ie Yirleie Iraahı yain n EEE zen REN Mira HAHN AR AREN na Sr Here are cite sartele, Re Yale AIERIOET Me eher ee et, ae ee laher rn ent la emo hangmarerı Did Arber Kae Tıceniie wa len Lehrte uace SRH PER ie Se a % Abk hahar 4 dk Korea Ei 72 Ip car Hr EHECHEN) BERNER Eh He KT iHterie Tea nina lan sah sehe Hamschn Werbe warelrhde, EHER AU drei Lu Dre Pen nat em a lnnang Br ah Y PLANE EN inte a ed Alan “ era Ion eat y m hläphe ran Fmlart ROLE En REES HAITI LETTER ANLUTETDTR ee: HB RER ; ee TREUE dee reihe hei ie URL eERRA HL IT EEAE PER ÄEK ALERT ee ra HELFRERLAEF LEE nen ker WERTEN AEHHEHERDTHRGTICH SEES Een Denen bey. aan A ayarbeignen at Irre ve Kae here ve ee BESSERE. Te TE InzErRE re Kevelaer paar an ver tut verehrt Pr Da Teheran nn ame arena jetobeprianaf; PiRetstseheaR chende gicieirget Beet Kelaserpehee er ki ee Khkt Sn a hrrune. more none erh Eee hope A HERREN Bit ie Vn ent te H Karies it Hits Shelkeliehtänntn Be Feerkthehuh Tislprban Kumrerhahe. rrhaneı RS: nic, engen nl « See, er mehr 2 Ber HHBILE ER bi tale ni hie? # Geha Ih peter ee he hehe ehe herr he haka serie Rn HE nn Mango ler at EN Ati RETTEN art Bere u wer: “ en pr Hm Een are leeren Krane yullonn, Kadett da tie? Sem hm Halte au But N an] ELTERN behl Bath Mi PRUHDRAT re AIRLIHEN Hiepaalcs IerRPeaaanN TE ET nach PEOHROR RL ERIBL LEGE ACH ICE 10 he Hp tape bunt NIT NELETIETIeISN none hi wat vn Biokh N RIEmIEn re herr [u Bei: X KrRoRe hN Pemeran De SEE er ST HT ’ Baer eh I a eat an % is UNE ieh Eohl He a Kanlreennd Arhnds re Hrfeı SEE N RE re I} Eh hin in tar Yin Fahre hats m rhemahe on RR ELLE Eye" une Heuhreuhhnaerab En hm MeNuHam MEN Biruhtet er re neo ehr che Kr A ee et Ph TE Karen rip HeAach iuEn ur ae Ile SR rn In Ar Pat BE Ki ie KH, Brublien \ j ve HRDEr Fe Mi Kst PA au Be Ba: IR EITHER A Ü ehren Arne Ar Aransı hekitehnud tar 0% HERR Fake we har Bon he SOSE re EU mie: HRG A er ARE En Baar james Ba _ 2 Be a Si RR KH Hin aalant Te f Kae Y Bu ar ee REN USt TABLE een: Kar Her Anh Eee Bar mw}, HRraR Ehen Hohe En and Fb Ve Kar LICH Kt Heer Bi rt: DT LT a Hier) Fra Kahn | Erg hrs her a ah De Eh Bi = Mic ae Ri) BRECHEN Daran Fear at hs oc Haar a! MEBE FALLE Rt RO RERR ERSRERSNRERE ee Be üchen wue Fe, Fr Riem bushenn rt lee 3er ER I der ha nen TEENS F ehe Hanselenmi erh SCHERER TE Ai ri EEE Bank. Ben ee Due hrandehte HERE ERiEn aaa 5 an: Munde: {ar edel äemar ro Vellern® Ich hehe] FA Far, r rer RIED a Bao pie Hi nahbenenn Kal HarSHEe Fayıpen Bi Sal iehnahth dir ERcArn HR Lealatteg an IH DR is Ieiihahöne: in Hiller a 30 arsaren babe bin AELLEEN bllar CET ARSERFIR EEG Fir ;r Yin mu hga im ge Aula ne air Bleu Ten ah Ferahen ern BES ehiehe hr H Rn Dmehar ehe akt nrinhri en H ya io nkuh DAR HEEH als haekeankasden ee Hrn Ayanlapı Kuna eh RLRHR N raeH re Arie ot era hin heuthch Inpapsn nn reradela u Kaatı IRrEH et DELL Kiett gehe 1: Hk Ki > Kiiet ders hb In ke 1 ieh ur Ben) en Tematet Be NH mr umge, einer HT I HAIHIHE a Kea Sa De bad mehr rt. SCHE r wet Y Ale Seins ie Trmaaahıl Testdenn a Bi ma ER MATTER e En leeren yersraneere ich a re Fe HEHE USE EIT HMO has radn art pm piehe " a ran Peheht aan ie) De WERKES Er En PIERRE THEIR EG 1e HERREN ERBE Abbe Prsmäek he ae eur rd Ran? Bay Fr REINE ae Sof Bene eearn: I nA Br lat Urn BEE Kernen Fer ehe HE er YuRT Ks Fre ini a and ee a ande ehe AUEIEL OHNE NErHTEH Kun. area ringen Aula kn # rat Fa Se Ei En este har in ua Velen te NHUMESN Arehi ” Y% ee Kirchen Ele ang Li H En 2 nr Besuhn Kae “ ee THUHBEHTE an Eh Bon eniteo Ir Ban Bee year Wr er Hate I HE et are RHIEET, Keen RIES, en: Fe ea ade? ER KSZRREE ri rer jeufaraes hınhepnn penernacde lehren, TEN ELLE EEE IN Rd he Bub SEE Beet da: "or BT-227 ehe ran han ven eh, A EL, et Man ante ren lee unl Feraed stehe) Be ESELTOR HE Bei Ta a ee RE ET a na A en a ee he ER ULEN Bil Eher BF RER Kg gembehnrapeen BEER Et Bar ahnen ehe REF NEN RESTE Hana aka a Bett ER LH Dr reRetahichee ee, SO. EIER ID HIT feet Piebetenat re ge Far ande Ben Te v a Eh Ko Hera dir Ber Alde eh Eee BOOH BEE ne a BEER, HERR nuenien: Ketted Is HAIE En x ehren a Bergen Tara anne ebeniriteeh En ERLHRHE: Tai lei ee Be en had: en) DAUER Be Duiepuerenene Arhebhn m einsntnlateegen. este nn ST ums in Aare (Her SER ER DET RE Bere Selen Vie Torre) x Et Inte cher ie ehe veaeHip sten Velair ehlaehrnteben ches: pie Verne er haeettaer Kr Ru a REITEN on ru Pepaftzernaes ehe einrneom. eh Eat FE tet Hr ee diarkienuee BET rdrmiersemer RT Ehen ge lmne br banrianr ee Baer a erh ME a h; Ber ER EIRE ER RN ee tphiesmense bh LITT Hirifäe hend ge: ERACRRER En ee Er nser en a ERTEILEN re? ER TERRREERT Tender een HT EL PAE He IcH I Rabe Pe Br A Eee ren her been ee monde, . Ei En naemen an a A a ehe len drige rennt türgene en en a aha Biest eerdoterlieier VE I ut ee nen. Den leer seskeblefpinreprges eg S a an? I lt ARE bee entre el puren een BT Bee a EEE H% enter De abe Banana se rshhe hehe Denn negeat ler DRM Bas [203 Shan releteBye en er { Deere ine un nr D Bequest of Kenneth K. Mackenzie October 1934 N MEMOIRES L’ACADEMIE IMPERIALE DES SCIENCES DE ST.-PETERSBOURG, VII“ SERIE, Tone XVII, N° 2. DIE GATTUNG ACANTHOLIMON BOISS. VON Al. Bunge. Mit 2 Tafeln. Lu le 18 mai 1871. Sr.-PETERSBOURG, 1872. Commissionnaires de l’Acad&mie Imp6riale des sciences: a St.-Petersbourg: a Riga: a Odessaı ä Leipzig: MM. Eggers et Cie, H. Schmitzdorff, M.N.Kymmel; M.A.E. Kechribardshi; M.L&opold Voss. J. Issakof et A. Teherkessoff; — Prix: 95 Kop.= 1 Thal. 2 Ngr. Janvier 1872 OLZeE ‚ARS BE y® Imprim& par ordre de l’Academie Imp&riale des sciences. G. Vessölofski, Seer6taire perpetuel, 980L Imprimerie de ’Acad6mie Impe&riale des sciences. (Vass.-Ostr., 9° ligne, N 12.) x. Einleitung. Es sind bald 250 Jahre her, dass Prosper Alpinus') in seinen plantis exotieis (1627) p- 57 im 26. Capitel unter dem Titel: de Echino, seu de alia Tragacantha, eine Pflanze, die ihm ein Freund von der Insel Creta eingesandt, recht gut beschrieb, und in einer, zwar rohen, aber doch den Habitus kenntlich wiedergebenden Abbildung darstellte. Er bemerkt dazu: «Mirabilis natura, quae Echinum animal herbaceum produxisse visa est!» und cha- racterisirt hierdurch nicht blos diese erst bekannt gewordene Art, sondern sämmtliche Arten der Gattung Acantholimon. Wie treffend der Vergleich mit einem Igel ist, wird jeder Reisende im Orient, der ein offenes Auge für dessen dornenreiche Pflanzenwelt hat, zugeben müssen, denn nur im Morgenlande in weiterem Sinne ist diese Gattung zu Hause. Erklärlich ist es, wie die am weitesten nach Westen versprengte Art nicht nur zuerst bekannt wurde, sondern auch für lange Zeit die einzige und auch nur unvollkommen be- kannte blieb. Von älteren Schriftstellern erwähnt ihrer nur Morison!) (1680) in seiner Historia plantarum oxoniensis, aber offenbar ohne eigene Anschauung, denn er giebt nur eine verballhornte Copie des Textes des Prosper Alpinus, und eine zwar sauberere, aber widernatürlich veränderte Nachbildung der Figur, der er, weil Alpinus sagt, dass die Blumen kleinen Hyacynthenblüthen ähnlich sind, lauter hexamere Blumen giebt; ja an einem Zweige sehen wir ein paar Organe, die wohl kleine Hülsen vorstellen sollen, weil die Pflanze ja eine «alia Tragacantha» ist. Erst Tournefort fand (1700) die Pflanze auf dem Ida in Creta wieder und stellte sie zu seiner Gattung Limonium, entdeckte aber auf seiner Weiterreise durch Kleinasien und Armenien bis Tiflis noch 4 Arten der Gattung, die er in seinem trefflichen Corollarium 1) Da mir hier am Orte die Werke des Alpinus und | pflichtet fühle, da er mir mit gewohnter Freundlichkeit Morison nicht zu Gebote stehen, so wandte ich mich an | und Genauigkeit nicht nur die betreffenden Stellen in meinen hochverehrten Freund, den Herrn Akademiker | vollständigen Excerpten, sondern auch eine getreue Copie Maximowitsch, dem ich zu besonderem Dank mich ver- | der Morison’schen Abbildung mittheilte. Memoires de l’Acad. Imp. des sciences, Vlime Serie. 1 9 Au. BunGe, inst. rei herb., das uns zuerst die Reichthümer der orientalischen Flora erschloss, in da- maliger Weise durch kurze, aber bezeichnende Phrasen unterschied. Wenige Jahre darauf (1727) durchreiste Buxbaum dieselben Gegenden, drang jedoch weiter nach N.O. vor und fand «inter Hansem (d. ist Gandsha oder das heutige Elisabeth- pol) et Schamachiam» eine weitere Art, die er in seiner zweiten Centuria plantarum min. cogn. p. 18 kurz beschrieb und auf Tafel 10 — besser als andere Pflanzen — darstellte. Auffallen muss es daher, wenn Linne, Tournefort, wie es scheint, absichtlich igno- rirend, selbst in den letzten Ausgaben seiner Species plantarum nur eine Art dieser Gattung aufführt, sie der Gattung Statice beizählend, unter welchem Namen er die von Tournefort mit feinem Tact getrennten Gattungen Statice und Limonium vereinigt. Er nannte diese Art Statice Echinus, entnimmt also den Namen dem Pr. Alpinus, richtet aber seine Dia- gnose, ganz dessen Beschreibung und Abbildung zuwider, nach der Buxbaum’schen Abbil- ‘dung zu, ohne, wie es scheint, weder die eine, noch die andere Pflanze gesehen zu haben; unterscheidet aber später als Varietät die Alpinische Art. Ein Blick auf die beiden Abbil- dungen reicht hin, um das Unstatthafte dieses Verfahrens zu erkennen. Linne legte da- durch den Grund zu einer bis in die neueste Zeit sich mehrenden Verwirrung der Syno- nymie dieser Pflanzen. Alles, was an Arten dieser Gattung ferner entdeckt wurde, zog man zu St. Echinus L., oder liess es unbeachtet in Herbarien liegen. Hablizl, der mit S. G. Gmelin die transcaucasischen Gegenden bereiste und in den Jahren 1773 u. 74 im nördlichen Persien botanisirte, entdeckte zwei neue Arten, wie aus dem Herbar der Kaiserl. Academie der Wissenschaften, welche Originalexemplare enthält, hervorgeht, A. Hohenackeri und A. roseum, unterschied sie aber nicht, sondern bezeichnet sie mit dem Namen St. Echinus in seiner physicalischen Beschreibung der Krym, und weist diesen die Krym irrthümlich als Vaterland an, wo Niemand sonst eine Spur von Acantholi- mon gefunden hat. Smith führt in dem Prodromus fl. graecae die von Sibthorp gegen den Schluss des vorigen Jahrhunderts auf dem Bithynischen Olymp gesammelte Pflanze des Alpinus einfach als St. Echinus L. auf. Eine neue Art, die Labillardiere im Libanon (1787) entdeckte, und eine andere, die Olivier und Brugiere (1796—97) aus dem südwestlichen Persien zurückbrachten, blieben lange Zeit unbeachtet in Herbarien liegen. Noch im Jahre 1797 führt Willdenow in seiner Ausgabe der Species plantarum nur eine Art auf, St. Echinus L. mit der Linneischen Diagnose für die Art selbst, der ein nicht hingehöriges Synonym Tournefort’s beigefügt wird, und mit einer variet. ß. Bald darauf aber beschreibt er im 3. (nicht im 2., wie M. v. Bieberstein citirt) Bande der Schriften der Gesellschaft naturforschender Freunde Berlins (1801) p. 420 eine neue Art unter dem Namen St. acerosa, die er von Sestini aus Galatien erhielt, die sich von St. Echinus L., also von der Buxbaum’schen Pflanze, durch den einfachen nie getheilten Schaft unter- scheidet. Dis GATTUNG A0ANTHOLIMON Boıss. 3 Im Beginn dieses Jahrhunderts wurden durch Marschall von Bieberstein und Ste- ven der Caucasus und die Gegenden jenseits desselben botanisch näher bekannt, und in sei- ner Flora taurica-caucasica (1808) führt Bieberstein zwei hierher gehörige Pflanzen auf. Von diesen-war eine bereits von Hablizl entdeckt (A. Hohenackeri), die andere aber neu, dagegen blieb ihm, wie es scheint, die Buxbaum’sche Pflanze unbekannt. Von seinen bei- den Arten identificirte er die erstere irriger Weise mit St. Echinus L. var. ß. und behält für sie den Namen St. Echinus bei. Die andere hält er für die ächte St. Echinus L., führt sie aber, ganz im Widerspruch mit der Willdenow’schen Diagnose, als St. acerosa auf. Bei Wiedergabe und Vermehrung dieser Irrthümer erhalten wir dann im 6. Bande der Ausgabe des Systema vegetabilium von Römer und Schultes (1829) zunächst eine frag- liche Bereicherung der Kenntniss von unserer Gattung aus dem Nachlasse Willdenow’s; nämlich 1) St. ulieina W., d. h. Labillardiöre’s libanotische Pflanze, die ihm Desfontaines mitgetheilt, der wieder eine nicht hingehörige Tournefort’sche Phrase beigegeben ist, dazu ungenau (caespitem statt capitulum) und unvollständig (es fehlen die sehr bezeichnenden Worte, durch welche Tournefort zwei Arten von Limonium von einander unterscheidet: «ealyce purpureo» und «calyce albo»); und 2) St. juniperina W. von Pallas aus Persien, vielleicht also eine der Hablizl’schen Arten, erhalten. Boissier bringt diese Art zu ‘A. Hohenackeri, sie könnte aber auch das mit jener vermengt gesammelte A. roseum sein, wo- für die fast sitzenden Blumen, die Boissier veranlassen, sie als var. ß. subsessile zu unter- scheiden, sprechen. Noch fünf Jahre später führt Sprengel in seiner leichtfertigen Compilation, die er als Editio XVI. des Systema vegetabilium herausgab, nur 3 hierher gehörige Arten in einer Weise auf, aus der deutlich hervorgeht, dass er keine derselben kannte, denn er zieht St. Echinus Sm. zu St. acerosa W., weist der St. Echinus L. ausser Griechenland und Kleinasien auch den Caucasus und sogar Aegypten als Vaterland zu, so wie der St. ulicina Kleinasien! C. A. Meyer beobachtete auf seiner caucasischen Reise im Talyschgebirge nur eine Art, St. Hohenackeri, die er als St. Echinus MB. in seiner Enumeratio (1831) aufführt, ohne die Synonymie dieser Art zurecht zu stellen. Erst Aucher-Eloy’s (1830 — 37) grossartige Entdeckungen in der orientalischen Pflanzenwelt richteten die Aufmerksamkeit einiger Botaniker wieder auf diese Gattung und machten eine übersichtliche Zusammenstellung und Sichtung des darin bisher bekannt ge- wordenen Materials nothwendig. Eine solche versuchte zuerst Spach, dem in dem reichen Herbar des Pariser Musee d’histoire naturelle nicht nur eine der reichsten Sammlungen Aucher-Eloy’s, sondern auch Tournefort’s Originale, so wie Labillardiere’s und Olivier’s Sammlungen zu Gebote standen. Er veröffentlicht seine Untersuchungen vorläufig in den Annales des sciences naturelles (2° Serie, Botanique, tome XX) und dann im 1. Bande der trefflichen Illustrationes pl. orient. (1842—43). Zum ersten Mal werden hier die 140 Jahre lang unbeachtet gebliebenen Tournefort’schen Arten ans Licht gezogen, jedoch mit i* 4 Au. Bunee, nicht ganz genügender Berücksichtigung der Phrasen des Corollarium, vielleicht weil in den Etiquetten nicht die gehörige Ordnung erhalten war‘); es wird die Synonymie der als St. Echinus und St. acerosa von verschiedenen Autoren bisher verwechselten Arten, wenn auch nicht ganz vollständig, geordnet; die Arten Olivier’s und Labillardiere’s, wobei jedoch die Willdenow’sche Benennung der letzteren übersehen wird, und die meisten Aucher’schen Arten, so.wie eine von Kotschy (1836) gesammelte und unter dem Namen St. Echinus vertheilte Art, characterisirt, davon 7 Arten ausführlich beschrieben und mit detaillirten Analysen trefflich abgebildet. So finden wir denn hier plötzlich 21 Arten, zwar noch der Gattung Statice beigezählt, aber als besondere Untergattung Armeriastrum vereinigt; der Character dieses Subgenus ist sehr ausführlich und genau auseinandergesetzt, und die An- sicht ausgesprochen, dass diese Gruppe mit demselben Rechte als besondere Gattung zu betrachten sei wie Armeria. Der einzige Vorwurf, der diese treffliche Arbeit trifft, seine Entschuldigung aber theils in dem mangelhaften Material, theils in den ungewöhnlichen Schwierigkeiten, die diese Gattung dem Systematiker entgegenstellt, findet, ist, dass zu viele Formen als besondere Arten unterschieden werden. Mindestens 5 von den 21 aufge- stellten Arten müssen gestrichen werden, als nur auf locale Varietäten oder kleine Abwei- chungen einzelner zur Verfügung gestandener Exemplare begründet. In einer im folgenden Jahre in den Annales des sc. nat. (III”° serie, bot. t. 2 p. 323 -— 332) erschienenen Erstlingsarbeit weist Hr. Fr. Girard die Unzulässigkeit einiger jener Trennungen nach, fügt zwei neue Arten, eine von Aucher, die Spach unbekannt geblieben war, und eine vom Baron Hügel in Caschmir entdeckte Art (mit falschem Synonym.) hin- zu, belastet aber, indem er willkürlich die älteren Spach’schen Benennungen ändert, die Synonymie mit unberechtigten neuen Namen und berücksichtigt die Trennung des Subge- nus Armeriastrum gar nicht. In dieser Zeit fing durch die Reisen von Boissier und Pinard in Kleinasien, beson- ders aber von Kotschy in Syrien, Kurdistan, Assyrien, Süd-Persien das Material rasch an zu wachsen, so dass Boissier (1846) im 7. Heft seiner trefflichen Diagn. pl. or. das Spach’sche Subgenus als selbstständige Gattung unter dem Namen Acantholimon anerken- nend, schon 26 Arten aufführen konnte, ausser der nicht in seinen pflanzengeographischen Bezirk fallenden Art aus Caschmir. Aber schon zwei Jahre später, als Boissier für den 12. Band des Prodromus (1848) die Familie der Plumbegineen monographisch bearbeitete, finden wir jene Zahl auf 42 Arten erhöht. Den stärksten Zuwachs, 9 Arten, lieferten die Sammlungen Griffith’s aus dem südöstlichen Theil des Verbreitungsbezirks unserer Gattung; dazu eine centralasiatische Art von Al. Lehmann, eine nordpersische von Kotschy, zwei kleinasiatische und eine syrische. Doch auch diese trefflich durchgearbeite Aufzählung lässt noch Unsicherheiten 1) In seiner vorzüglichen «Relation d’un voyage du Le- | durch die leider unterlassene Erwähnung der Fundorte vant» erwähnt Tournefort nur an einer Stelle den Fund | der übrigen Arten wäre es leicht geworden die Synonymie eines Acanthalimon (Limonium creticum juniperifolio); | seiner Phrasen vollkommen zurecht zu stellen. Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boiss. 5 zurück, einzelne bis dahin schon enideckte in Herbarien angegebene Arten blieben dem Vf. unbekannt, und gerade in Bezug auf die ältest bekannten Arten bleiben theils die alten Irrthümer stehen, theils kommen, freilich durch, dem Verfasser nicht zur Last fallende, Verwechselungen, neue hinzu. Allein schon während diese Arbeit erschien und bald darauf mehrten sich die Ent- deckungen auf ihrem Gebiete. No& (1846) bereiste S.-W,-Persien (1 Art); Buhse N.-W.- und Mittel-Persien (4 Arten); Stocks drang (1850—51) nach Beludshistan vor (2 Arten); Huet de Pavillon (1853) entdeckte in Armenien 2; Balansa in Cappadocien (1854) 3; Calvert, der um Erzerum sammelte, eine neue Art. Diese 13 Arten wurden von Boissier theils in dem vierten Heft der zweiten Reihe seiner Diagnosen (1859), theils in Boissier’s u. Buhse’s Aufzählung transcaucasisch-persischer Pflanzen (1860) ausführlich beschrieben. Eine der Buhse’schen Arten war schon weit früher (1830) von Szovits im russischen Ar- ‚menien entdeckt, und lag unbeschrieben in den Sammlungen des Petersburger botanischen Gartens; nach Buhse fand sie (1850) Kowalevsky — alle drei auf demselben Fundorte — wieder. Sie wurde von Stscheglejew sehr ausführlich unter dem ziemlich unmotivirten Namen St. Karelini (Bull. soc. mosc. 1851) beschrieben. Im äussersten N.-O. des Verbreitungsbezirkes hatte schon früher (1841) Schrenk, dann aber (1857) Semenow und zehn Jahre später (1867) Osten-Sacken eine Art der Gattung beobachtet, die von Trautvetter, dann von Herder, endlich von Ruprecht für eine Form von A. Hohenackeri gehalten wurde, aber, wie schon aus pflanzengeographischem Grunde zu vermuthen war, als eigene Art unterschieden werden muss. Ausser dieser Art entdeckte aber Sacken auch noch eine neue ausgezeichnete Art, die Ruprecht als A. lati- folium in dem Sertum tianschanicum beschrieb, ein Name, der leider, weil schon verwen- det, geändert werden muss. Mir war es beschieden, weite Strecken eines bis dahin fast ganz unbekannten Gebiets im Herzen des Verbreitungsbezirkes der Gattung botanisch kennen zu lernen (1858—-59) und eine reiche Ausbeute von 23 Arten heimzubringen, von denen 17 bis dahin unbekannt geblieben waren. Die letzten Reisen Kotschy’s in Kleinasien und Syrien bereicherten die Sammlungen um weitere zwei Arten; zwei Reisen Hausknecht’s in den Jahren von 1865 - —69 nach Syrien, in den eataonischen Taurus, Kurdistan, Assyrien und S.-W.-Persien ge- währte die reiche Nachlese von noch 6 neuen Arten. Durch die Güte der Herren Maximowitsch und Regel, die mir das gesammte Ma- terial der beiden grossen öffentlichen Herbarien Petersburgs zusandten, meines Freundes Boissier, des Monographen der Gattung, der mir aus seinem für die orientalische Flora reichsten Herbar sehr viele Arten als Geschenk, und alle unica zur Ansicht mittheilte, so wie meines Freundes Fenzl, der mir einige seltene Arten des Wiener Museums anver- traute, bin ich in den Stand gesetzt, mit Ausnahme von 3 nur im Kew’schen Herbar be- findlichen, nicht nur sämmtliche oben angeführte Arten fast durchweg in zahlreichen Ori- ginalexemplaren genau zu untersuchen, sondern auch mehrere seit längerer Zeit in Herba- 6 Au. Bungee, rien aufbewahrte, nicht beschriebene kennen zu lernen; so namentlich eine von Szovits (1829) in West-Persien, eine von Wiedemann (1840) in Kleinasien und eine von Bode in Nord-Persien gesammelte. So wurde die Zahl der im Prodromus erwähnten Arten ver- doppelt. Oben erwähnte ich bereits, dass die Gattung Acantholimon dem Systematiker unge- wöhnliche Schwierigkeiten entgegenstellt. Diese liegen einestheils in der grossen Einfach- beit und Gleichförmigkeit des Baues und der daraus entspringenden Armuth an charaete- ristischen Merkmalen, die meist auf ein mehr oder weniger hinausgehen; dann aber in der Variabilität sogar wichtiger Organe; endiich in dem Umstande, dass der fast immer arti- culirte Blüthenstand in der getrockneten Pflanze ausserordentlich leicht in seine Glieder zerfällt, so dass seine Beschaffenheit nicht erkannt werden kann. Sämmtliche Arten sind kleine Halbsträucher, die meisten vor dem Blühen igelförmig gestaltet, indem die nadelförmigen Blätter in Spiralen dicht gedrängt, auf kurzen gleich- falls gedrängten Zweigen sich zu halbkugelförmigen, dem Boden angedrückten immergrü- nen, häufig graugrünen Kissen zusammenballen. Selten sind die Zweige etwas verlängert, die Blätter weiter von einander gerückt, so dass die Pflanze strauchartig wird; allein häu- fig varjirt ein und dieselbe Art in dieser Beziehung je nach der Natur des Standortes. Fast ohne Ausnahme sind die ersten im Frühjahr sich entwickelnden Blätter, die schon im Herbst in der nackten Blattknospe häufig weit vorgerückt sind, kürzer, minder hart, zuweilen fast fleischig und dann rasch vertrocknend und brüchig. Sehr selten sind auch die späteren Blätter fast weich, kaum stachelspitzig. Diese sind stets linienförmig, oben flach und am Rande durch sehr feine harte Wimpern oder Zähnchen scharf. Bei wei- tem die Mehrzahl der Arten zeigt dieselbe Bildung auch an allen übrigen Blättern, nur dass die späteren Blätter gewöhnlich länger, härter, trockener und stechender sind. Selten sind alle Blätter kurz und verhältnissmässig breit, lanzettlich, und zwar nur in einigen öst- . liehsten Arten. Eine geringere Anzahl, bisher nur in den dürrsten Gegenden Mittel-Per- siens und in Afghanistan beobachtete Arten, scheiden sich von jenen scharf dadurch ab, dass die nachfolgenden, die Sommerblätter, sich zu wahren harten Dornen gestalten, wenn gleich selten pfriemenförmig, und meist oben abgeflacht, doch mit abgerundeten und voll- kommen glatten, nicht gewimpert scharfen Rändern. Auf diesen, für die einzelnen Arten nie schwankenden Unterschied begründete Spach mit Recht seine zwei Seetionen: acerosae und spinosae. Bei den meisten Arten sind die Blätter und die übrigen krautigen Organe mit kleinen Grübchen versehen, aus denen Kalk in Form rundlicher Schuppen ausgeschieden wird; sie fehlen wenigen Arten, variiren in Grösse und Dichtigkeit und beeinflussen die Färbung der ganzen Pflanze. Diese ist bald rein grün, bald meergrün (glaue), bald fast kreideweiss; ver- Diez GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 7 hältnissmässig selten sind die Blätter (und andere Organe) behaart, zuweilen mit kleinen Stacheln auf der Oberfläche — nicht blos am Rande, bestreut, und dies giebt, wie es scheint, ein gutes, nicht schwankendes Unterscheidungsmerkmal; dagegen variirt zuweilen die Behaarung des Schaftes, kauuı aber die eigenartige Behaarung der einzelnen Glieder der Spindel. Weit schwankender sind die Unterschiede, welche der Blüthenstand darbietet. Mit einigem Recht wird der gemeinschaftliche Blüthenstiel in den Beschreibungen, wegen des verkürzten Stengels, als Schaft bezeichnet, und sonderbar erscheint es, wenn Sprengel seine 3 Arten in der Gattung Statice weit auseinanderwirft, indem er zweien einen be- blätterten Stengel und gerade der St. ulieina einen Scapus zuschreibt. Die Länge dieses bald stielrunden, bald zusammengedrückten, einfachen oder verzweigten Schaftes ist, oft in derselben Art, nicht constant; je nach der Länge trägt er bald mehr, bald weniger schup- penförmige Blätter. Bei mehreren Arten ist er so verkürzt, dass die wenigen Blumen, die er trägt, fast in der Axel der Blätter zu sitzen scheinen, doch kommen Exemplare dersel- ben Art mit deutlich verlängerten (A. Echinus), zuweilen mit recht langen Schaften (A. alatavicum) vor! Bei andern beträgt seine Länge einen halben Fuss oder sogar mehr. Nur bei sehr wenigen Arten verzweigt sich der Schaft an der Spitze vielfach in eine ausgebil- dete Trugdolde; meist ist diese unvollkommen entwickelt, und der Schaft trägt scheinbar bald nur eine, bald mehrere, bald wenige, bald vielblumige, dicht gedrängte oder lockere verlängerte Aehren. Alle diese Verhältnisse sind nicht in jeder Art constani, sondern schwanken bei einigen in sehr bedeutendem Grade (A. alatavicum, flexuosum), und daher sind die ihnen entnommenen Charactere werthlos. Dazu kommt, wie oben erwähnt, der erschwerende Umstand, dass sowohl der Schaft, als vor Allem die Spindel gegliedert sind, und bei der getrockneten Pflanze bei weitem der meisten Arten bei der leisesten Berüh- rung in ihre Glieder zerfallen und darüber, ob der Blüthestand einfach oder zusammenge- setzt, und in welcher Weise zusammengesetzt sei, kein Urtheil zulassen. Manche Irrthümer rühren daher, namentlich Trennungen, wie A. ferox und Scorpius, brachyphyllum und sub- ulatum ete. In verhältnissmässig wenigen Arten besteht die Aehre oder das Köpfehen aus 2—3-, bis Sblumigen Aehrchen, jedes mit 4 oder mehr Deckblättern. Bei weitem in der Mehr- zahl aber sind die Aehren und Köpfchen aus einzelnen Blumen, stets nur mit drei Deck- blättern, zusammengesetzt, deren jede demnach nach Analogie als ein auf eine einzelne Blume reducirtes Aehrcehen betrachtet wird, so sonderbar auch der Ausdruck spicula uniflora klingen mag. Auf diesen Unterschied begründet Boissier seine Eintheilung der Gattung in die Sectionen Armeriopsis und Glumaria einer-, und Staticopsis andererseits. Doch scheint dieser Character geringeren Werth zu haben, als der der verschiedenen Blatt- bildung, denn in den meisten Arten mit mehrblumigen Aehrchen sind einzelne oberstän- dige einblumig, in andern nur selten einzelne mehrblumig, so dass selbst Boissier zuweilen in der Feststellung dieses Characters irrt, und z. B. A. tomentellum, A. fascieulare in der 8 Au. Buner, Abtheilung Staticopsis aufführt, während sie streng genommen zu Glumaria gezogen wer- den müssten. Ueberdies giebt es Arten, die in allen Stücken mit Arten der Abtheilung Glumaria übereinstimmen, aber nur oder fast nur einblumige Aehrchen zeigen. Fast immer weist dann die Mehrzahl der Deckblätter auf die richtige Stellung hin, wie bei dem zierli- chen A. diapensioides, das freilich, obzwar sehr selten, auch zweiblumige Aehrchen zeigt; in andern Fällen aber, wie bei A. avenaceum, das sich in den meisten Charaecteren einigen Glumarien eng anschliesst, fehlt dieser Hinweis, und man wird zu künstlicher Gruppirung gezwungen. Die Gestalt und Consistenz der Deckblätter, so wie ihre verhältnissmässige Länge zu einander und zur Blume ist zwar in einigen Arten sehr characteristisch und nicht nur von den meisten Schriftstellern zur Diagnostieirung der Arten, sondern von Boissier sogar zur Trennung der Sectionen Armeriopsis und Glumaria verwerthet; allein auch dies ist schwankend, häufig nur auf ein mehr oder weniger beschränkt, und Arten wie A. bractea- tum und latifolium, die schönsten der Gattung, einander zunächst verwandt, werden durch dies eine Kennzeichen von einander gerissen. Der Mittelnerv der Deckblätter geht häufig . in eine Stachelspitze aus oder verlängert sich unterhalb der Spitze des Deckblattes in eine feine aus dessen Rücken hervortretende Granne, und dies giebt im allgemeinen gute Kenn- zeichen; nicht selten kommen aber in einer und derselben Art, ja in einer und derselben Aehre Schwankungen in dieser Hinsicht vor; denn häufig verhalten sich die Deckblätter der unteren Aehrchen anders als die der oberen in demselben Blüthenstande. Der Kelch giebt gute une wohl auch feste Charactere 1. in der Färbung: weisslich, oder glasartig durchscheinend, rosenroth oder dunkelviolett; 2. in der absoluten Grösse: von 21," (polystachyum) bis zu 10” (latifolium) — sehr constant; 3. im Verhältniss der Röhre zum Saum; 4. in der Behaarung der Kelchröhre; doch scheinen hier schon bedeu- tende Schwankungen vorzukommen, wie namentlich in den sonst ganz übereinstimmenden Formen des A. bromifoliunr; 5. in der Bildung des Saumes, der bald weit trichterförmig geöffnet, bald durch Faltung eng röhrig, dessen Rand bald gestutzt, bald stumpf oder spitzig fünf- selten zehnlappig ist; dessen Rippen bald bis zum Rande verlaufen, bald vor dem Rande verschwinden, bald frei, zuweilen fast grannenförmig, selten fast spatelförmig auslaufen. Die Behaarung dieser Rippen von aussen, die häufig vorkommt, ist aber schon nicht constant; eher die Färbung vom fast Schwarzen, durch Purpur und Rosenroth bis zum Farblosen. Nur in zwei von mir-entdeckten Arten sind diese Rippen verdickt und an der Innenseite stark behaart; ein Kennzeichen, das um so wichtiger erscheint, als es in einer dieser Arten mit einem sonst in der Gattung nicht vorkommenden Blüthenstand zu- sammentrifft. Auch die andere Art zeigt einen eigenthümlichen Blüthenstand, den wir fast ebenso wiederfinden in einer dritten Art, die sich durch eigenthümliche Bildung der Deck- blätter auszeichnet; so dass diese 3 Arten, jede für sich, als monotypische Sectionen der Gattung betrachtet werden müssen. Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boiss. 9 Hiermit ist aber die Summe der unterscheidenden Charactere auch so ziemlich er- schöpft; denn die sehr vergänglichen, meist schön rosenrothen Blumenkronen, fast das einzige parenchymatöse Organ an der ganzen Pilanze'), die nach dem Verblühen sich ein- rollt und zerfliessend zusammenklebt, lässt sich an getrockneten Exemplaren kaum gehörig entfalten, und möchte auch zu gleichförmig sein, um scharfe Unterscheidungsmerkmale zu gewähren. Die verhältnissmässige Länge der Sexualorgane, gleichfalls in Folge des Ver- haltens der Blumenkrone nach dem Verblühen schwer zu ermitteln, scheint in dichogami- scher Weise zu variiren. Die einfache, den einzelnen Samen eng umschliessende Frucht ist, so weit sie mir bekannt ist — denn nur höchst selten beobachtet man an den Pflanzen vollständig gereifte Früchte, wegen des frühzeitigen Zerfallens der Fruchtstände —, über- all dieselbe. Auf die wesentlichsten Charactere: 1) Beschaffenheit der Blätter, 2) innere Behaa- rung des Kelchsaumes, 3) Einzahl oder Mehrzahl der Blumen im Aehrchen sind weiter unten die Hauptgruppen der Gattung begründet, allein für die Begrenzung und Unterbrin- gung der zahlreichen Arten sind die eben erwähnten schwankenden Verhältnisse in hohem Grade erschwerend, und diese Schwierigkeiten werden nur wenig vermindert durch Berück- sichtigung der geographischen Vertheilung, indem die Arten meistentheils einen sehr engen Verbreitungsbezirk haben. Die ganze Gattung Acantholimon ist auf einen wenig ausgedehnten Bezirk beschränkt. Sie findet sich nur zwischen dem 42. und 95° östl. L. und dem 43. und 28° n. Br. Auf dem ganzen Gebiet, das sich also vom östlichen Griechenland bis zum westlichen Tibet und von Transcaucasien und dem Tian-schan bis nach Syrien, S.-Persien und Beludshistan erstreckt, schliesst sie die übrigen Gattungen der Staticeen fast gänzlich aus. Lassen wir die 3 kleinen, fast sämmtlich monotypischen Gattungen Aegialitis, Limo- niastrum und Bubania als ganz ausserhalb unseres Bezirks bei Seite, so findet sich die dem Character nach nächststehende Gattung Goniolimon, deren sämmtliche Arten auf salzhalti- gem Boden der niederen Steppen gedeihen, nur im Norden in grösserer Längenausdehnung, in einer geringen Breite kaum den 52. Breitegrad erreichend, und steigt nur in einer Art in Kleinasien bis zum’40. Grad hinab, wo es die Gränze des Verbreitungsbezirkes von Acantholimon berührt. Die dem Habitus nach, besonders den höchsten Formen ‚der Gattung Acantholimon, näher stehenden Armerien, die ihr Maximum in den Umgebungen des westlichen Theiles des Mittelmeeres bis zu den Canaren (29 Arten von 51), besonders in der pyrenäischen Halbinsel (15 Arten) zeigen, sich aber von dort aus in den Norden Europas, Asiens und Amerikas ausbreiten, dann wieder isolirt in S.-Amerika auftreten (5 Arten), nähern sich 1) Bei der indisch-australischen monotypischen Gattung Aegjalitis, die ich übrigens nicht gesehen habe, sind auch die Kronenblätter lederartig. Memoires de l’Acad. Imp. des sciences. VIIme Serie. 2 10 Au. Bunee, nur dem äussersten Westen unseres Bezirkes in einer griechischen und einer kleinasiati- schen Form. Die artenreichste und den weitesten Verbreitungsbezirk einnehmende Gattung der Staticeen, Statice, tritt nur in sehr wenigen Arten im geographischen Bezirke der Acan- tholimon auf; nur die kleine, in vielen Stücken von den übrigen Arten abweichende Abthei- lung Psylliostachys fällt ganz in diesen Bezirk hinein; aber diese sowohl, wie die wenigen anderen Arten finden sich nie auf denselben Standorten zusammen mit Acantholimon, denn während Statice niedere Standorte, die wenigstens im Frühjahr feucht sind, und den salz- haltigen Boden der Meeresküste und der Salzsteppen sucht — (allein die Küsten des Mittel- meeres zählen über 40 Arten, die niederen Salzsteppen Mittelasiens über 20; andere Ver- breitungscentren sind die Canaren mit den Capverden (14 Arten) und das Cap (12 Arten), während einzelne Arten über Arabien, Aegypten, Scinde, Cabul, die Molucken, China, Japan, N.-Holland, Brasilien, N.-Amerika und N.-Europa zerstreut sind), liebt Acantholi- mon ausschliesslich einen dürren, kalkhaltigen Felsboden nach Süden gerichteter Gebirgs- abhänge, kaum je in geringerer Höhe als 3000’ über dem Meere und im Hochgebirge bis zu 15— 16000’ aufsteigend. Diese hohen sonnigen Standorte in einem höchst trockenen Klima mit ganz regenlosem Sommer und sehr extremen Temperaturen bedingen den paren- chymarmen starren Habitus dieser Pllanzengruppe. Am schärfsten ausgeprägt ist dieser Habitus in den Arten, deren Sommerblätter in Dornen umgewandelt sind; sie nehmen den südöstlichsten, dürrsten und heissesten Theil des Verbreitungsbezirkes ein, von den Umgebungen Cabuls beginnend über Beludshistan und Afghanistan, besonders in S.- und Mittel-Persien in der Umgebung der grossen Salz- wüste, und überschreiten nur in zwei Arten den 65° nach Osten, innerhalb der N.-W.- Gränze Persiens. Bei mehreren Arten dieser Gruppe treten zwei- und mehrblumige Aehr- chen auf; sie bilden den Uebergang zu den Formen mit constant mehrblumigen Aehrchen und dabei gleichförmigen, scharfrandigen Blättern, welche im N.-O. des Verbreitungsbe- zirkes dominiren, sich vom Tian-schan und Tibet über den Bolor-dagh und die Hochgebirge Cabuls, westlich bis nach Meschhed und Schahrud im Chorassan hinziehen, um dann, mit einem kleinen Sprunge '), in 4 einander nah verwandten, von den übrigen aber mehr ab- weichenden, theils durch den Glanz ihrer grossen Deckblätter, theils durch Grösse und schön rosenrothe Färbung des Kelches, schmuckvollsten Formen, im westlichen Persien, wenig westlich vom geographischen Centrum, wieder aufzutreten. Ihnen zunächst ver- wandt, nehmen die drei oben erwähnten, jede für sich eine monotypische Abtheilung bil- denden Arten: A. eymosum, A. pterostegium und A. acmostegium, eine hervorragende Stellung ein; sie liegen nur wenig östlich vom Centrum. Die kleinblüthigen Arten finden sich nur im äussersten $.-O., und dann wieder zahlreich gedrängt im S$.-W. Persiens und in Kurdistan. Westlich vom 73° kommen nur noch Arten mit einblumigen Aehrchen und 1) Vielleicht schwindet dieser Sprung durch spätere Entdeckungen auf der noch fast ganz unbekannten Strecke zwischen Teheran und Schahrud. Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boiss. 11 gleichartigen Blättern, also solche, die am wenigsten hervorragende Charactere darbieten, vor; und zwar werden auch diese je weiter westlich. und nördlich immer schmuckioser, denn im westlichen Persien. in Assyrien, Kurdistan und Armenien finden wir noch Arten mit schönfarbigem Kelch und verlängerten vielblumigen Aehren; in der Mitte Kleinasiens zwar noch mit vielblumigen verlängerten Aehren, aber schon mit farblosen Kelchen, und an den äussersten Gränzen der Gattung im Westen, Norden, ebenso wie im äussersten N.-O. die schmucklosesten Arten mit wenigen zusammengedrängten, fast sitzenden, weissen Kelchen. Die kleine beiliegende Karte mag diese eigenthümlichen pflanzengeographischen Ver- hältnisse verdeutlichen. Die schwarz geschriebenen Namen bezeichnen die Arten mit gleichartigen Blättern und einblumigen Aehrehen; die blau geschriebenen geben die Arten mit mehrblumigen Aehrchen und gleichartigen Blättern an; in beiden Fällen sind die roth- kelchigen Arten unter diesen roth unterstrichen; die roth geschriebenen sind dornige Arten und von diesen blau unterstrichen die mit mehrblumigen Aehrchen. Auf einer zweiten Tafel habe ich den Versuch gewagt, die verwandtschaftlichen Be- ziehungen der Arten der Gattung Acantholimon unter einander graphisch darzulegen, ohne jedoch Anspruch darauf zu machen, die Entstehung aus einander oder die Descendenz der Arten aus einer ursprünglichen oder mehreren untergegangenen Formen unzweifelhaft nachgewiesen zu haben. So sehr es jetzt an der Tagesordnung ist, so ist doch einstweilen einen solchen Nachweis zu liefern, besonders ohne erschöpfende Detailkenntniss, ein sehr gewagtes Unternehmen, bei welchem der Phantasie und Willkür ein zu weiter Spielraum gewährt ist. Schon‘ die Entscheidung darüber, von welcher Form aus am wahrscheinlichsten die anderen Arten sich entwickelt haben, hat grosse Schwierigkeiten. Es müssen dabei sowohl morphologische als pflanzengeographische Gründe wohl erwogen und mit einander in Ueber- einstimmung gebracht werden. Morphologisch genügt es nicht, die scheinbar am wenigsten entwickelte Form als Stammart aufzufassen; denn eine niedere Form kann nicht nur, son- dern ist wohl auch wirklich nicht selten aus einer höheren allmählig durch Ungunst der äusseren Verhältnisse zur niederen Stufe herabgesunken; wie dies wohl an den äussersten Gränzen des Verbreitungsbezirkes eines Formenkreises, wo die Bedingungen für die Exi- 'stenz seiner Glieder allmählig ganz schwinden, in der That statt hat. Dafür sprechen in unserem conereten Falle so einfache Arten, wie A. Echinus, alatavicum, Iycopodioides, in welchen dabei dennoch der Character der Abtheilung, der sie angehören, sehr entschieden ausgesprochen ist. Vielmehr wird diejenige Art den Ausgangspunkt einnehmen, welche in Bezug auf die wesentlichen, die Gruppen der Gattung bedingenden Charactere die indifteren- teste ist. Aus einer solchen lassen sich die Uebergänge nach verschiedenen Richtungen am leichtesten ableiten. 9% 12 Au. Bunge, Keine Art entspricht diesen Bedingungen so sehr, als A. diapensioides. Sie ist von allen Arten die kleinste, hat die kürzesten, dichtest gedrängten Blätter, die ihr ein moos- ähnliches Ansehen verleihen; der scharfe Rand derselben ist so wenig entwickelt, dass sie, obgleich unzweifelhaft zu Spach’s acerosae zählend, doch bisher zu den spinosae gestellt wurde. Der Blüthenstand ist meist auf eine einzige Blume redueirt, so dass Boissier sie seiner Abtheilung Staticopsis beizählt, während sie doch wegen der Mehrzahl der Deck- blätter und wegen der, obwohl selten, auftretenden Zweizahl der Blumen im Aehrchen jedenfalls den Glumarien angehört. Sie schwankt also, wenigstens bei flüchtiger Beobach- tung, zwischen den drei Hauptgruppen der Gattung. \ In pflanzengeographischer Beziehung ist sie vor Allen geeignet als Stammart ange- sehen zu werden. Es wäre verfehlt, die Stammart im geographischen Centrum des Ver- breitungsbezirkes zu suchen, wo wir nicht nur die am höchsten entwickelten, sondern auch die grösste Mannichfaltigkeit der Formen finden. Es sind vornehmlich die äusseren Ver- hältnisse, welche die Verbreitung und die allmählig höhere Entwiekelung bedingen. Die Stammart kann möglicherweise in der Nähe der Gränzen des Verbreitungsbezirks entstan- den sein, wenn die Bedingungen für ihre eigene Existenz sowohl, als für die ihrer etwaigen Descendenten nach einer oder der anderen Himmelsrichtung hin plötzlich schwinden, wäh- rend sie in einer anderen auf weite Strecken hin sich immer günstiger gestalten. Für Acantholimon ist das der Fall. Sie können nicht auf dem Nordabhange der Gebirgszüge bestehen, auf deren Südseite sie gedeihen, und wahrscheinlich in bedeutender Höhe zuerst entstanden. A. diapensioides ist zuerst in den Hochgebirgen nördlich von Cabul in einer Höhe von 12— 14000’ üb. d. M. entdeckt worden; im 'Tian-schan, höher im Norden, steigt sie tiefer bis zu 6000’ (?) hinab. Ihre Descendenten konnten nur wenig nach Norden vor- dringen, wo wir nur noch eine Art, A. alatavicum, finden; auch nach Osten war die Ver- breitung gehemmt, denn über Tibet und Kaschmir hinaus, wo A. Iycopodioides die äusserste südöstliche Form ist, sind die Südabhänge des Himalaya wegen der starken Niederschläge ungünstig für die Gattung. Dagegen mehren sich die Bedingungen für ihr Gedeihen auf den nach Westen sich erstreckenden Gebirgszügen bis in das mitt- lere und westliche Persien, wo sich die am höchsten entwickelten, jedenfalls späteren Arten finden. (Gesetzt nun, wir hätten in dem A. diapensioides mit einiger Wahrscheinlichkeit die noch bestehende Stammart der Gattung erkannt, so treten uns weitere Schwierigkeiten entgegen beim Forschen nach den Wegen, die wir von dieser Form zu den am höchsten entwickelten einzuschlagen haben. Die verwandtschaftlichen Beziehungen der einzelnen Arten zu einander sind so mannichfaltig und verwickelt, dass die Feststellung der Reihen- folge, in der die Arten aus einander hervorgingen, in hohem Grade zweifelhaft wird. Wenigstens möglich, wenn nicht höchst wahrscheinlich, ist es, dass scheinbar einan- der sehr nah verwandte, hoch entwickelte Arten zu dieser hohen Entwickelung auf ver- schiedenem Wege gelangt sind. Es ist z. B. fraglich, ob das schöne A. splendidum sich Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 13 aus dem unscheinbaren A. distachyum durch die Zwischenstufen von A. cabulicum und A. cephalotes entwickelt hat, um dann durch A. latifolium und A. bromifolium zu der Reihe der rothblühenden locker- und langährigen Arten mit Einzelblumen herabzusinken, oder ob es umgekehrt als gipfelnde Art aus dieser letzteren Reihe hervorgegangen ist. Oder, um ein anderes Beispiel zu wählen, sind A. ceymosum und A. pterostegium, durch einen, sie von allen übrigen Arten scharf unterscheidenden Character mit einander jedenfalls sehr nahe verwandt, aus einander entsprungen, oder aus einer gemeinsamen Stammform, oder sind sie Gipfelpunkte zweier verschiedenen Reihen? das erstere etwa der Reihe der dor- nigen Arten mit mehrblumigen Aehrchen, das letztere derjenigen Reihe, welche sich zu A. acmostegium erhebt? Dafür spräche der Habitus, denn A. cymosum hat im Aeussern mehr Aehnlichkeit von A. schahrudicum als von A. pterostegium, und dieses steht wieder dem A. acmostegium weit näher, als dem A. cymosum. Einigermassen leitend können hier die geographischen Beziehungen sein, denn es leuchtet ein, dass die an einander zu reihenden Arten nicht nur nach ihren Characteren, sondern zugleich auch geographisch benachbart sein müssen. Zu alledem gesellt sich nun noch die Schwierigkeit, die bezeichneten complieirten Verhältnisse graphisch klar zu machen. In wie weit mir dies gelungen, überlasse ich einer nachsichtigen Beurtheilung. Durch die wenigen obigen Andeutungen wollte ich nur die Schwierigkeit, wenn nicht Unmöglichkeit der Herstellung einer befriedigenden Descendenz- tafel hervorheben, und meinen gewagten Versuch vor einem verdammenden Urtheil schützen. Wenn ich ihn dennoch gewagt, so geschah es nur, um nicht ganz hinter denen zurückzu- bleiben, die den Anforderungen der Neuzeit Rechnung zu tragen wähnen, wenn sie — oft mit der grössten Unbefangenheit und Sicherheit — Ahnentafeln construiren vom einfachen Plasmodium hinauf bis zum Menschen. 14 Au. Bunse, Acantholimon Boiss. diagn. pl. or. 7, p. 69. Statices subgenus Armeriastrum Jaub. et Spach ann. sc. nat. XX. p. 248. et Illustr. pl. orient. 1, p. 161. Statices species L. Willd. al. Limonii spec. Tournef. Coroll. inst. rei herb. p. 25. Calyx infundibularis vel tubulosus, limbo scarioso quinquenervi, truncato, quinque- vel decemlobo. Petala quinque ima basi connata, longe unguieulata, tenera peracta anthesi confluenti-involuta. Filamenta 5-glabra libera. Ovarium lineari-oblongum. Styli 5-liberi ' glabri. Stigmata capitata. Utriculus membranaceus semen arcte ceingens, pentagonus vel oblongus laevis indehiscens. Embryo rectus utroque latere albumine cotyledonibus vix erassiore obteetus. Suffrutices erinacei in aprieis rupestribus editioribus vel alpinis a Grae- cia usque ad Tibetum oceidentalem vigentes, foliis acerosis vel spinosis, foribus in,rachi plerumque fragillima simplici vel ramosa, in spicula vel solitariis tribracteatis vel 2—5 4-pluri-bracteatis. Calycis basis truncata, minute foveolata, limbus expansus vel arcte plicatus, hyalinus, albidus, roseus, vel atropurpureus. Corolla rosea vel albida, aestivatione contorta. Conspectus sectionum. 1. Nervi limbi calycini intus villosi incrassati. 2. » » » » glabri D5 2. Spieulae numerosae in cymam dichotomam confertae .............- Oymaria. » in capitula subtria in apice scapi dense confertae, bracteae ex- terioresimembranageo-alatapen er cn Pterostegia. 3. Folia homomorpha, omnia acerosa, margine scabra, plerumque omnia diu persistentia. 4. » heteromorpha, vernalia carnosula saepius margine scabra jam sub anthesi saepe diffracta, aestivalia spinescentia margine laevissima. Tragacanthina. 4. Spieulae bi-pluriflorae, rarius abortu uniflorae, 4-pluribracteatae. 5. » omnes-unifloraertribraetedtapeeene 0. Seren Staticopsis. 5. Capitula e spiculis numerosis in apice scapi subterna, bracteae exteriores late hyalino-marginatae interior coriaceo-herbacea convoluta TECHTVO-MUCTONATA N... A Re Acmostegia. Spiculae in capitulum vel spicam simplicem vel compositam dispositae. 6. 6. Capitulum simplex, rachis brevissima, bracteae exteriores latissimae ex totermembranateaeı.. en. 2. meer Ne Armeriopsits. Spica uni-pauciflora vel plerumque composita elongata vel interrupta, bracteae exteriores herbaceo-coriaceae hyalino-marginatae...... G@lumaria. % Die GATTUNG ACANTHOLIMON Borss. 15 Seerio 1. Cymaria. Spiculae bi-triflorae in cyma pluries dichotoma confertae. Calyx crasse quinque- nervius, nervis intus villosis, aristato excurrentibus. Folia aestivalia triquetra spinescentia margine laevia. I. A. cymosum. wm. Species sectionis unica, diagnosi non egens, habitat in rupestribus dolomiticis prope Schahrud, provinciae Chorassan oceidentalis, Persiae transelbrusensis mediae borealis. (Bunge et Bienert!) v. v. sp. 5 Frutieulus humilis glaucus, ramis subelongatis, erassis, foliorum vaginis teetis. Folia vernalia breviora recurva planiuscula margine, praesertim basin versus scabriuseula, seriora basi late vaginantia, vagina crasse multinervia ciliata, superne triquetra rigide spinosa margine fere omnino laevia, punctis calcareis dense conspersa, 1',-pollicaria vel parum longiora. Pedunculi folium parum superantes retrorsum hispiduli, firmi. Bracteae infimae amplexicaules longiuscule cuspidatae, cuspide saepius recurvo. Rami cymae ancipites pube patenti densa brevissima tomentelli, primarii 3—4” longi. Bracteae subflorales late et breviter cordatae herbaceo-coriaceae abrupte recurvo cuspidatae anguste hyalino-margi- natae ciliolatae, utrinque villosae praeter baseos faciem interiorem, dorso carinatae; interio- res multo minores aristatae, intimae minutae hyalinae. Calyx nondum omnino evolutus 31%” longus infundibularis, tubo extus et limbo albido in nervis crassis extus et intus villoso. Corolla nondum evoluta videtur albida. SECTIO 1. Pterostegia. Spieulae bi-trifiorae in capitula parvula in apice scapi sessilia subterna congestae. Calycis limbus muticus crasse quinquenervius, nervis dilatatis ante medium limbum abrupte desinentibus intus villosulis. Folia omnia margine scabriuscula. 2. A. pterostegium. m. Species sectionis unica; habitat in rupestribus prope Tscheschme-Ghilas ad orientem ab urbe Meschhed, Persiae provineiae Chorassan orientalis, ubi sub finem Iulii mensis, per- pauca specimina arida capitulis dilapsis collegi v. v. sp. Suffruticulus erinaceus glaucus punctis calcareis obsitus, ramosissimus ramis abbre- viatis, horridus foliis confertis. Folia primaria carnosula pauca emarcida, breviora, re- eurva; caetera rigidissima patula reeta 1—1'/,-pollicaria, supra plana nervosa, subtus obtuse carinata, margine obsolete scabra. Scapi breyissimi graciles, patulo muriculato- hirti. Capitula parva subterna (?) in apice scapi, sessilia conferta. Bracteae exteriores medio late ovatae coriaceo-herbaceae rufenscentes pubescentes breviter mucronatae, late abrupte praeter apicem hyalino alatae orbieulari-cordatae margine glabrae, vix ultra 4” longae et 5’’ paulo latiores; interiores hyalinae, basi plicato-uninerviae, nervo medio dorso breviter mueronulato. Calyeis 4” longi tubus rufus extus undique dense hispidulus, limbus 16 Au. Bungee, praeter nervos rufescentes crassos fere in medio limbo abrupte desineutes intus hispidos sordide albidus, obsolete quinquelobus, omnino muticus. Petala basi connata, apice denique involuta persistentia utriculum lineari-oblopgum acuminatum tegunt. Secrıo III. Acmostegia. Armeriopsis sp. Boiss. ]. infra cit. Spiculae inferiores saepius bi-, caeterae uniflorae, confertae in capitula disticha 3— 4- sessilia in apice scapi. Bracteae exteriores late hyalino-marginatae, interior coriaceo-her- bacea convoluta recurvo-mucronata calycem arcte eingens et occultans, intima (in spieulis bifloris) minuta hyalina. Calycis nervi intus glabri, Folia margine scabra. 3. A. acmostegium. Boiss. et Buhse. Aufz. transcaue. pers. Pfl. p. 182. Species sectionis unica; habitat in lapidosis aprieis ad pedem montium in Persiae provincia Chorassan oceidentali, prope Rischm (Buhse), Damgan (Göbel!), Schahrud (Bge et Bienert!) v. v. sp. Suffruticulus humilis dense pulvinato-erinaceus, glaber, cretaceo-glaucus. Rami breves dense foliis horridi. Folia crassa rigida margine denticulato-scabra lineari-subtriquetra, infima breviora, caetera longiora, /,—1-pollicem longa, linea latiora, punctis calcareis dense obsita. Scapi ebracteati saepius brevissimi vel subnulli, in planta vegetiori interdum pollicares vel longiores, ebracteati, glabri. Spicae 2—4 in apice scapi sessiles capitatae breves confertae distiche compressae, magnitudine avellanae, e spiculis 5—8, inferioribus saepius bi-, caeteris unifloris. Bracteae inferiores amplae ovatae dorso coriaceo-scariosae rufescentes, carinatae, attenuato-acuminatae, margine late albo-membranaceae; intermedia paulo longior angustior subrecurva dorso complicato-carinata, in acumen recurvum pro- ducta late membranaceo-marginata; tertia longior, 5” aequans oblongo-spathulata 'coriaceo- herbacea amoene purpurascens, subpungenti recurvo-acuminata, convoluta calycem arcte vaginans; interna in spiculis bifloris multo minor membranacea. Calycis tubulosi glabri vel parcissime hispiduli tubus rubellus, limbus minutus scariosus profunde quinquelobus nervis excurrentibus aristulatus bracteae inclusus vel vix apicibus exsertus. Corolla ampla amoene rosea, 8” longa. Variat vegetior scapis pollicaribus et longioribus, spieulis tunc semper, saltem inferioribus bifloris, bracteis latioribus (prope Damgan), et humilior capitulis sub- sessilibus, spieulis tune fere semper unifloris. Seorıo IV. Armeriopsis Boiss. Boiss. diagn. ser. 1. n. 7. p. 70. DC. prodr. 12. p. 622. Spieulae 2—5-florae in capitulum simplex in rachi brevissima confertae, bracteae exteriores latissimae splendentes ex toto scarioso-membranaceae. Limbi calycini nervi intus glabri. Folia acerosa margine scabra. - Habitant in Persia boreali-oceidentali et in Cabulistano. Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 17 Clavis diagnostica specierum. 1. Bracteae interiores e medio dorso longe aristatae, calyces laete roseo- purpurei, spiculae dense globoso-capitatae. 2. » » ex apice breviter mucronatae, calyces albidi, spiculae distichae in capitulo oblongo compresso. 3. 2. Scapus folio triplo longior, spieulae 3—5-florae, calycis tubus glaber.. A. splendidum. » folia aequans, spiculae 2—3-florae, calycis tubus pilosulus..... A. bracteatum. 3. Scapus foliis subcoriaceo-gramineis vix pollicaribus 4—5-plo longior... A. cephalotes. » folia rigide acerosissima 1—2-pollicaria subaequans......... A. cabulicum 4. A. splendıdum. m. A. caespitosum, ramis subelongatis, scapis folia triplo superantibus glabris tri-quadri- bracteatis, capitulis splendentibus magnis globosis, spiculis numerosis confertissimis 3—5-floris, bracteis interioribus e medio dorso aristatis, calycibus purpureis tubo glaberrimis in costis limbi extus pareissime hispidulis. Habitat in Persia boreali in montosis inter Agh-kent et urbem Mianeh. (Bge et Bie- nert!) v. v. Sp. Omnium generis specierum pulcherrimae tria tantum collegimus specimina. Proxime affıne A. bracteato, sed formis intermediis haud observatis, adinterim specie distinguen- dum. Multo majus. Rami subelongati, foliis vetustis elongatis refractis tecti. Folia horno- tina primaria breviora latiora coriaceo-subherbacea tenuissime subulato -pungentia glau- cescentia plana, margine scabra, caetera similia sed longiora et angustiora 2—2'/,- polli- caria, vix lineam lata. Scapi e quovis ramo solitarii semipedales vel parum longiores teretes glabri purpurascentes, squamis 3—4 distantibus scariosis ovato-oblongis longe acu- minato-cuspidatis margine albo membranaceis vestiti. Capitula magnitudine nueis juglan- dis caducissima et facillime in spiculas S—12 plerumque 5-floras dilabentia. Bracteae exteriores suborbiculares, media parte oblonga convexa ecarinata coriaceo-membranacea purpurea apice in mucronulum brevem, rarius bipartitum excurrente, margine latissime splendide hyalino -membranaceae tenuissimae glabrae, 5—6” longae totidemque latae. Bractea in spicula sequens late obovata, praeter nervum angustum purpureum paulo supra medium dorsum bracteae in aristam gracillimam apicem bracteae tamen vix attin- gentem solutum, tenuissime hyalino-membranacea, 5” longa et superne fere totidem lata. Bracteae sequentes in spicula 5-flora saepius usque ad 7 sensim minores angustiores, intima vix 3” longa, "/," lata, attamen omnes e dorso breviter aristulatae, arista decolore. Calyx semipollicaris, tubus glaber purpureus, limbus tenuis pallide roseus inter nervos abbreviatos obsolete 5-lobus, muticus, nervi purpurei pilis paucis adpressis extus adspersi. Corolla pulchre rosea 8" parum longior. Memoires de l’Acad. Imp. des sciences, VIIme Serie. 35 18 Au. Bunge, 3. A. bracteatum Borss.! 1. cc. n. 1. A. caespitosum, brevirameum; scapis folio brevioribus vel subaequantibus asperulis subunibracteatis, capitulis splendentibus globosis, spieulis 7—9 trifloris, bracteis interioribus e medio dorso aristatis, calyeibus purpureis tubo undique hispidulis in costis limbi glabratis. Syn. Statice bracteata Girard. in Ann. sc. nat. 1844. p. 330. Hab. in Persiae boreali-oceidentalis provincia Adserbidshan, per distrietum Choi (Szovits!) et prope Seid-chodshi (Aucher Eloy hb. d’or. n. 5242!). Vidi insuper speci- men minutum in herb. Boissieriano, a D" Calvert prope Erserum (?) collectum et a Tschichatschewio communicatum. v. 8. Sp. Praecedente multo minus. Folia multo breviora vix unquam sesquipollicaria, caetera discrimina diagnosis indicat. Calyx structura et magnitudine fere idem sed intensius pur- pureus et ad tubum ad costas et inter costas hispidus. 6. A. cephalotes Boiss.! in DC. prodr. 1. ce. n. 2 Catal. Griff. distr. n. 4161. A. caespitosum, brevirameum; scapis folia 4—5-plo superantibus remote tribractea- tis, capitulis ovato-oblongis e spieulis 5—7 distichis 2—5-floris, bracteis interiori- bus obcordatis e sinu aristatis, calycibus albis tubo inter costas dense piloso. Habitat in Afghanistano (Griffith n. 1580) v. s. sp. in hb. h. bot. Petrop. Glaucescens; folia caleareo-punctata patentissima, trinervia, 8—10” longa. Scapi gracillimi fere semipedales. Capitula fere pollicaria, angusta. Bracteae exteriores ovatae medio coriaceo-membranaceae, late marginatae. T. A. cabulicum Boiss. in DC. prodr. 1. ec. p. 623. n. 3 Cat. Griff. n. 4162. A. dense caespitosum, brevirameum; scapis folia elongata subaequantibus unibractea- tis (?), capitulis oblongis e spieulis 5—7 distichis trifloris subpedicellatis, bracteis interioribus obovatis ex apice mucronatis mutieisve, calycibus sordide albis inter costas parce puberulis. Habitat in Afghanistano (Griffith n. 1581), non vidi. Planta sub hoc nomine ab horto Kewensi horto bot. Petropolitano communicata ad speciem sequentem spectat. Secrıio V. Glumaria. Boiss. Boiss. in DC. prodr. 1. ce. p. 623. Spieulae 2—3-florae sessiles, vel approximatae vel remotae in spicam brevem vel elongatam, interruptam dispositae. Bracteae exteriores glumaceae, coriaceo-membranaceae angustius hyalino-marginatae. Folia margine scabra. Limbi calyeini nervi intus glabri. Habitant in jugo Tianschan et Himalaio oceidentali, in Afghanistano et Persia orien- tali, tum vero rariores in Persia austro-occidentali. Species habitu inter se valde diversae. Die GATTUNG ACANTHOLIMON Borss. 19 Clavis specierum diagnostica. 1. Bracteae intimae e dorso aristatae, calycis limbus albidus. 2. » » ex apice mucronatae vel omnino muticae. 3. 2. Scapi folio subbreviores, folia elongata acerosa linearia, spiculae sub- binae approximatae, calyeis limbus aristulatus......... A. distachyum. » » multo longiores, folia breviter lanceolata, spieulae 5—7 laxe spicatae, calycis limbus muticeus........... vn... 4. iataricum. 3. Scapi vix folia excedentes vel subnulli. 4. » elongati folia longe superantes, spicae elongatae laxae. 6. 4. Folia brevia late lanceolata, spiculae 3 vel plures 2—3-florae rarius superiores uniflorae. 5. » minutissima triquetra submutica, spicae sessiles 1-rarisssime bispieulatae, spieulis 1-rarissime 2-foris 4—5-bracteatae.... A. diapensioides. 5. Calyeis limbus albus subtruncatus mutieus.............. A A. Iycopodioides. » » atropurpureus nervis late excurrentibus obtuse quin- GWEIRRUS- 23-0 SIE A 2 2 N. 22... 4. Ruprechti. 6. Calyeis limbus albus, scapi gracillimi remotissime 4—5- sptänlati bracteae interiores muticae............ „er A, SCHHNOTAES: » » purpurascens vel roseus. 7. 7. Glauca, spicae multispiculatae simplices, scapi firmi validi, calyces 51, —10 lineas longi. 8. Virens, spicae basi ramo uno-alterove auctae, scapi tenues, bracteae interiores longe recte mucronatae, calyces 3'/, linea longi SIADETEINT 2. -...2 So ee : STEEL TES A. Griffithianum. 8. Spiculae in spicam oblongam confertae, calyces 10" het BERN A. latifolium. » laxissime spicatae remotae, calyces 5/,—6”” longi. 9. 9. Spicae rachis valde anfractuosa, bracteae intimae multo breviores intermedia rigide coriacea arcte convoluta recurvo-cuspidata calycem glaberrimum 5-aristatum includens.............. A. restiaceum. » rachis recta, bracteae subaequales interiores subplicatae bre- vissime mucronatae calycis tubum pubescentem superantes Iimbo miuten vexserto EA inne A bromifolium. 8. A. distachyum. Boiss. 1. e.! n. 4. Catal. distr. Griff. n. 4163. A. dense erinaceo-caespitosum, brevirameum; foliis elongatis linearibus acerosis, scapis folio brevioribus glabris apice spiculas subbinas approximatas bi-trifloras gerenti- bus, bracteis exterioribus basi coriaceis late albo-marginatis, intermediis dorso puberulis, intimis hyalino scariosis spathulato-obovatis e dorso aristatis, calycis tubo inter costas hirtello, limbo albido nervis pallidis excurrentibus aristulato. 3*+ 20 Au. Bunse, Hab. in Afghanistano (Griffith! n. 1582). v. s. sp. sub nomine A. cabuliei in herb. h. b. petrop. Glaucum, calcareo-punctatum, Folia 12—15”’ longa. Spiculae vix 5’ longae. Calyx vix 4” excedens, tubo pilis patentibus pareis hirtulo. Affine videtur A. cabulico sed jam calycibus aristulatis nec muticis facile distinetum. 9, A. tatarıcum. Boiss.l. c.!n. 5. Rel. Lehm. n. 1074. A. confertissime caespitosum, brevirameum; foliis breviter lato-lanceolatis planis, scapo subglanduloso-hispidulo folia pluries superante, spiculis 2-floris 5—7 sessi- libus alternis remotiusculis in spicam laxam dispositis, bracteis interioribus e dorso aristatis, calycis tubo inter costas adpresse puberulo, limbo albo nervis atropur- pureis ad marginem usque productis mutico. Hab. in regione alpina montium Karatau prope Samarkand (Lehmann!) v. s. sp. Glaucescens, rami inferne foliis confertissimis reverso-imbricatis tecti; folia hornotina patentia 5—6 raro 9” longa, basi linea vix latiora, plana acerosissima, coriacea. Scapi 3—4-pollicares basi 2>—4-bracteati. Spica 2-pollicaris constans e spiculis 5—7, quarum inferiores interdum magis remotae, superiores vero approximatae. Calyx 5” longus. 10. A. Ruprechti m. A. latifolium Ruprecht et Ost. Sack. Sert. tiansch. p. 69.! non Boiss. A. conferte pulvinato-caespitosum, brevirameum, foliis breviter lato-lanceolatis planis, scapo folia vix superante hispidulo-scabro, spieulis 5—6 inferioribus bi- superiori- bus unifloris in spicam densam confertis, bracteis interioribus hyalinis brevissime mucronulatis, calyeis tubo inter costas pubescente, limbo atropurpureo nervis longius late excurrentibus 5-lobo inter lobos truncato. Hab. in jugo Tian-schan, in declivitate meridionali jugi Dshaman-Daban versus vallem fluvii Arpa, in solo arido lapidoso 10000’ s. m. (Osten-Sacken!) v. s. sp. comm. ab amic. beato Ruprecht. Subglaucescens. Folia lato-lanceolata plana 4—8” longa, crasse coriacea breviter acutato-pungentia, margine dense longiuscule hispido-scabra, calcareo-punctata. Spica com- pressa densa /,—1-pollicaris. Bractea exterior dorso late herba-minute puberula margine hyalino scariosa, breviter acuminata, interiores, in spiculis bi-floris ternae parum longiores, praeter nervum purpureum in mucronulum brevissimum productum hyalinae. Calyx 4” longus basi virens, abhine atropurpureus, limbus plicatus. Corolla pulchre rosea 6’” longa. 11. A.lycopodioides Boxss.! 1.c.p.632.n.42. A.tibeticum Hook.fil.etThoms.! pl.Ind.or. exs. Statice Iycopodioides Girard ann. sc. nat. ser. III. vol. 2.p. 330. excel. syn. W illd. A. densissime caespitosum, brevirameum; foliis confertissimis breviter lanceolatis co- riaceis pungentibus, scapis brevissimis hispidulis, spiculis 3—8 confertim fasci- Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 91 culatis 2—3-floris, bracteis interioribus praeter nervum in mucronem productum hyalinis, calycis tubo dense hispido, limbo ampliato.albo glaberrimo nervis atris ante marginem evanidis subtruncato. Hab. in regno Caschmir prope Pir-Paniohl (Hügel! exs. n. 950 in hb. Mus. vind.!) et in Tibeto, prope Iscardu (Hügel! exs. nr ibid.) in Tibeto oceidentali (Thomson!), v. s. sp. specimina sterilia Hügeliana in hb. Mus. vindob, ab amic. Fenzl. ad videndum communicata, et plurima florida in hb. petrop. Ac. imp. et hort. bot. et in proprio ab horto Kewensi communicata. Specimina Hügeliana omnino cum Thomsonianis congruunt. Caepites densi omnino ut in A. tatarico. Folia 3—4” longa, saepe vero etiam semipollicaria, basi linea paulo angus- tiora. Scapi vel subnulli vel folia vix aequantes. Bracteae exteriores fuscae coriaceae, margine pallide fuscescente hyalino einctae euspidatae, intermediae paulo longiores praeter basin et nervum in mucronem productum hyalinae ovatae, intimae ternae vel quaternae paulo breviores sensim teneriores ex apice aristato productae, flos alter interdum longiuscule pedicellatus. Calycis tubus purpurascens cum limbo vix 4” excedens. 12. A. diapensordes. Boiss.!l. c. p. 624. n. 8. Catal. distr. Griff. n. 4177. Herder in bull. mosq. 1868. 1. p. 394! A. densissime caespitosum, ramis brevibus confertis columnaribus ob folia persistentia confertissima, foliis minutis squarrosis margine praesertim basi ciliato-scabris acu- tis, spieulis 1—2-floris solitariis rarissime binis in centro rosulae sessilibus, brac- teis 4—5 ovatis membranaceis mucronatis rufescentibus, tubo calyeis parce patule piloso, limbo rubello brevissime quinquelobo mutico. Hab. in Afghanistani alpe Kuh-i-Baba alt. 14—15000’ s. m. (Griffith! n. 1588); in jugi Tian-schan valle fluvii Sauka alt. 6000’ s. m. (Semenow!) v. s. sp. in hb. Boiss. et h. bot. petr. Species distinetissima habitu Aretiae vel Saxifragae bryoidis vel caesiae, evidenter affınis A. Ruprechtii et Iycopodioidi, et quamvis semel tantum spieulam bifloram viderim, saepissime unifloram, tamen ob bracteas quaternas vel saepius quinas etiam in spicula uniflora ad Glumarias spectans. Folia minutissima Y,—1'/)” tantum longa, crassiuscula submutica, certissime saltem basi ciliato-scabra nec glabra. Bractea extima ovato-tri- angularis rigidula membranaceo - marginata, superiores duplo longiores tubum calyeis aequantes, truncatae, praeter costam brevissime mucronato -excurrentem omnino mem- branaceae, tenerae, rufescentes. Spiculae rarissime binae tunc superior brevissime stipitata. Calyx vix 3” longus. Planta tianschanica parum differt ab augana, foliis paulo longioribus, minus crassis, subpungentibus; floris vero bractearumque structura omnino eadem. 22 Au. Bungee, 13. A. Gröffithianum Borss. 1. c. p. 623. n. 6..Catal. distr. Griff. n. 4158. «A. dumosum, ramis foliis vetustis horridis, annotinis breviter rosulatis, foliis vires- «centibus mediocribus tenuibus subtriquetris acerosissimis, scapis virgatis tenuibus «ongissimis ramulo uno alterove saepe auctis superne spiculas plures 2—3-floras «parvas sessiles alternatim et distanter in spicam laxam dispositas gerentibus, «bractea inferiori dimidio breviori coriacea fusca ovato-triangulari mucronata in- «terioribus oblongis praeter nervum medium virescentem in mucronem longiuscu- «um excurrentem fusco-membranaceis carinatis calycem aequantibus, tubo calyeis «glaberrimo, limbo brevi pallide rubello obsolete lobato-eroso. «Hab. in Afghanistano (Griffith n. 156. in hb. Hook.). «Folia tenuia 9—10” longa. Scapi fere pedales superne tantum spieuliferi. Calyces «3'/, lineas fere longi.» Boiss. 1. c. Non vidi. 14. A. scirpinum m. A. dense erinaceo-caespitosum, glaucescens; foliis lineari-lanceolatis acerosis margine tenuissime scabris, scapis graeillimis folio multoties longioribus remotissime 4—5- spiculatis, interdum ramo uno alterove auctis, bracteis glaberrimis lucidis mutieis vel brevissime mucronulatis, calycis tubo parce hispidulo, limbo ampliato albo nervis glabris purpureis vix prominulis submutico. Habitat in provincia Chorassan in montosis ad occidentem ab urbe Meschhed in aridis lapidosis supra pagum Dshegar (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Rosulae paulo elongatae, foliis vetustis dense reverso imbricatis, junioribus patenti- bus, semipollicaribus, omnino evolutis vix ultra 9” longis, basi °/," latis rigidis, margine crassiusculo tenuissime scabris, subcanaliculatis, breviter pungenti-cuspidatis, glaberrimis. Scapi 5—6-pollices alti, firmi nec fragiles, gracillimi, glaberrimi, teretes, basi remote sub- bibracteati, plerumque mono-, raro di-tristachyi, spieulis plerumque 4 longe remotis inter- vallo 1—1"/,-pollicari, summa praecedenti approximata, interdum loco spiculae infimae vel duarum inferiorum rami spieulas 3—2 gerentes serius evolutas. Spiculae sessiles bi- uni- florae, 3—5 bracteatae. Bractea extima late ovata maxima parte coriaceo-herbacea, an- guste membranaceo-marginata, breviter cuspidata; interiores fere duplo longiores calyeis tubum superantes, obovato-oblongae subeoriaceae a medio modicae carinatae obtusae, omnino muticae vel in mucronulum brevissimum innocuum terminatae. Calyx 4 lineas vix excedens, limbus tubo multo brevior, at ampliato-infundibularis. 15. A. restiaceum m. A. caespitosum, brevirameum; foliis densissime confertis vetustis reversis rigidissimis valde glaueis basi margine scabris, scapis firmis folia superantibus, spica simpliei elongata anfractuosa laxa fragillima, spieulis bifloris distantibus patulis, bractea Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 23 inferiore rigida ovata longe aristata, media duplo longiore arctissime convoluta coriacea margine membranacea patentim cuspidata calycem omnino includente, intimis dimidio brevioribus lanceolatis acuminatis, calycis glabri limbo brevissimo arcte plicato quinquelobo aristato purpurascente. Hab. in Persia maxime orientali inter Meschhed et Turbet Scheich-i- Dshami, prope Abdulabad (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Quatuor caespites tantum collegimus speciei singularis, fere omnino tunc mucedine &orruptos. Spicae forma quodammodo ad sequentem speciem appropinquat, floribus vero, praesertim bracteae intermediae structura A. acmostegium. Rami breves erassi omnino obsessi foliis reversis elongatis 1/,—2-pollicaribus rigidissimis pungentibus omnino squa- mis calcareis tectis. Folia juniora in rosula pauca, breviora, basi linea parum latiora, supra praeter apicem plana, subtus convexa, vix ad medium usque margine scabra superne laevia, patentissima. Scapi sine spica 2/,—3-pollicares sat validi, teretes, glabri. Spicae artieuli semipollicares vel paulo longiores recti glabri. Spiculae 8” longae. Bractea inferior cum arista 4” longa; intermedia 8” longa fusca obovato-oblonga, sed arctissime convoluta, mo- dice compressa, dorso praeter basin carinata; intimae margine membranaceae medio fuscae. Flores in spicula heterochroni. Calyx semipollicaris purpurascenti-fuscus, limbi lobi lan- ceolati. Corolla e bractea intermedia prominens. 16. A. bromifolium. Boiss. in litt.! A. dense caespitosum, brevirameum; foliis confertis planis margine albo-cartilagineo scabris lineari-lanceolatis, scapis folia pluries superantibus firmis teretibus pluri- bracteatis, spiculis 1—2-floris 12—20 in spica elöngata recta distantibus, bractea exteriore coriaceo-herbacea hyalino-marginata pungente, interioribus subaequilon- gis subplicatis brevissime mueronulatis calyeis tubum pubescentem superantibus, limbo calyeino purpureo exserto infundibulari quinquefido mutico. Habitat in Kurdistania persica et in Persia australi-occidentali, in schistosis montis Dala-chani, in monte Geminan inter Sinah et Kermanschah, et in monte Otesch-ga inter Awiheng et Sihna 7—9000’ s. m. (Hausknecht! pl. exs. n. 832° et 832°!) v. s. sp. com- municatum ab amicissimo Boissier et in hb. Acad. petrop. Suffruticulus brevirameus, ramis crassiusculis reliquiis foliorum diffraetorum fusces- centibus patentissimis dense tectus. Folia juniora glauca, ad summum sesquipollicaria % lata, subcoriacea, minus rigida, enervia, calcareo -punctata, apice brunneo -acerosa. Scapi cum inflorescentia Y,—1 pedales vel longiores, firmi teretes, a basi bracteis amplexi- caulibus superne late membranaceo-marginatis longe abrupte vel sensim aristato-acumina- tis vestiti. Spiculae sessiles alternae in rachi glabra, in mediis articulis intus parcissime puberula, firma nec dilabente, uni- biflorae interdum cum rudimento tertii floris, inter se longitudine bractearum, vel totius spiculae vel logius distantes 5—7-bracteatae. Bractea exterior basi ecarinata apice recta, 4—4'/,” longa, interiores oblongae rigidae rufescentes, 24 Au. Bunge, carinato-subplicatae, ad carinam superne parce pilosae, margine anguste hyalino membra- naceae. Calyx 5Y,” longus, tubo parce laxe puberulo sensim in limbum dilatato ipso bre- viorem infundibularem quinquefidum, lobis ovatis obtusiusculis, interjeetis lacinulis eroso- inaequalibus. Nervi limbi extus basi densius puberuli ad apices usque producti purpurei. Corolla rosea longe exserta. Descriptio haee facta ad specimina in monte Geminan sub M 832” collecta. Ab his non differt, nisi foliis longioribus paulo latioribus, sicut scapi, pube brevi patula sat densa tenuissime velutinis, planta ibidem colleeta sub M 832°. Magis vero differt & 832” e mont$ Dalechani Kurdistaniae, foliis latioribus brevioribus, scapo foliisque glabris, bractea spicu- larum extima breviore, caeteris paulo longioribus, intermediis latius marginatis, praesertim vero calycis tubo dense adpresse minute puberulo. Denique in speciminibus e monte Otesch- ga folia paulo laxiora omnino evoluta usque ad 3 pollices longa, uti scapus pubescentia; brac- teae latius membranaceo-marginatae, calyx ut in binis prioribus. Habitus omnium omnino idem. 17. A. latifolium Boiss.! diagn. ser. 2. n. 4. p. 61. A. dense caespitosum, brevirameum; foliis confertis planis margine albo-cartilagineo scabris late linearibus, scapo folia pluries superante, spiculis bi- trifloris 5—12 in spicam ovato-oblongam approximatis, bractea exteriore ovato-triangulari acuta late albo marginata, interioribus paulo longioribus amplis obovatis latissime scariosis ex apice breviter mucronatis, calycis glaberrimi tubo in limbum purpureum obtuse et breviter lobatum muticum ampliato. | Hab. in Persia oceidentali Mesopotamiae finitima prope Mendeli (No&!) et in monte Awroman (Hausknecht! pl. exs. n. 831) v. s. sp. in hb. am. Boissier. Pulcherrima species omnino media inter A. splendidum et bromifolium. Folia omnino evoluta vetustiora interdum usque ad 2, pollices longa, molliora quam in aliis speciebus. Calyces in genere maximi 10”’ longi. Scapus cum spica 2—3-pollicari interdum 10-pollicaris. Seorıo VI. Staticopsis. Spiculae omnes uniflorae tribracteatae, Nervi calyeini intus glabri. Folia homomorpha acerosa margine scabra, plerumque omnia persistentia raro vernalia carnosula mox diffracta. Species numerosae hujus sectionis aptissime dividuntur in series 4 sat naturales, secundum calyeis magnitudinem et colorem et inflorescentiae naturam, formis intermediis tamen junc- tas, sequenti modo: 1. Calyces majusculi vel magni 4Y,” longi vel majores. 2. »,0 parviB-ad summum A’ ee Microcalyeina. 24 Galyces purpureinid. lin. ÄRA KL LEER N U A 22.2... Rhodocalycina. Dr aralbi.e 3. Flores laxe elongato-spicati ..... Kaas & a a nen... . Oaryophyllacea. ». conferte capitati.. .. ...u.%. ANA en ER . Androsacea. sertim in Persia oceidentali, Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. Series 1. Rhodocalyeina, Spicae plerumque laxae elongatae. Calyces purpurei 4V,—8’”’ longi. Habitant prae- Kurdistania et Armenia; formae intermediae A. avenaceum, A. seirpoidi habitu plurimisque characteribus affine, in Persia orientali erescens ad Glu- marias accedit; A. assyriacum affıne A. bromifolio; A. Calverti a caeteris inflorescentia discrepans melius forsan, obstante solummodo calyeis colore, A. glumaceo. collocandum. [80) . Braetea exterior interioribus dimidio brevior ......... Clavis specierum diagnostica. . Spicae laxae elongatae. 2. » abbreviatae confertae.... . Spicae ramosae, bracteae fuscae muticae intimae obtusae, scapi gra- ceiles longissimi glaberrimi..... ER io) ENTE NR RN » simplices. 3. . Scapi et rachis velutini vel scabri, vel saltem articuli spicae intus scabro ciliolati, vel bracteae pubescentes. 4. » » » et bracteae glaberrimi. 7. . glaucescentia vel gläuca, rachis recta, bractea exterior caeteris multo brevior. 5. viridia, rachis anfractuosa, bracteae pubescentes. 6. . Scapus dense muriculato -scaber, bracteae interiores apice carinae hispidulae acuminatae, calyx 7%, lineas longus.. SERN. » scabriusculus, bracteae interiores er omnino hy alas eluhar- rimae obtusae vel bilobae, calyx 5” longus............... . Bractea exterior interioribus longior calycis tubum superans, scapi glabrı, folia,linearia,elongatau-.t... 2... Aa tee » exterior interioribus paulo brevior, scapi velutino-pubescen- tes, folia lineari-lanceolata..... RENUPSR LE a EEE : revolutis, bractea exterior herbaceo-coriacea...... late dense caespitosum, folia in rosulis confertissima anni praeteriti re- verso-imbricata. 8. » » interiores aequans, vel fere superans..... An 18. A. avenaceum m. A. densissime caepitosum, brevirameum; foliis confertis plano-subtriquetris rigidis ınargine scabris, scapis gracilibus elongatis teretibus glaberrimis ramosis, spieis inferioribus pedunculatis 1—5 serotinis 3—5 -spieulatis, spiculis superioribus praecocibus sessilibus solitariis omnibus inter se remotis, bractea exteriore ovata Memoires de l'Acad. Imp. des sciences, VlIime Serie. A. Calverti. A. avenaceum. . A. venustum. A. senganense. A. Olivieri. . A. assyriacum. . Dumosum, folia in rosula elongata carnosula mox diffracta basibus . A. laxiflorum. . A. petraeum. . A. atropatanum. 4 26 Au. Bunee, coriaceo-herbacea acuta, interioribus multo longioribus fusco-membranaceis obtusis calycis tubum superantibus, calyeis tubo hirsuto, limbi subtruneati infundibularis nervis concoloribus extus glabris vix mucronato-prominulis. Hab. in aridis lapidosis montium ad occidentem urbis Meschhed ad pagos Dshegar Gulistan ete. provinciae Chorasan orientalis (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Habitus fere A. tenuiflori; proxima affinitas cum A. seirpoide. Caespites hemisphae- riei, densissime horridi; folia vetustiora patentissima vel reversa, juniora patula glauces- centia, 7—10” longa, basi °/” lata, supra planiuscula subtus convexa parce calcareo-punc- tata, margine denique fere laevigata. Scapi cum inflorescentia saepe pedales vel parum breviores, gracillimi, sed sat firmi, nec fragiles, fere semper pleiostachyi a basi bracteati, bracteis late membranaceo-marginatis longe cuspidatis, scapum arcte amplectentibus polli- cem vel sesquipollicem ab invicem remotis. Spiculae semper uniflorae tribracteatae. Brac- tea exterior lateribus membranacea fusca, versus apicem nervo fusco haud excurrente cari- nata, nec mucronata, nec aristata, vix ultra 2” longa; interiores 4” longae praeter carinam virentem fusco-membranaceae, convolutae omnes glaberrimae. Calyx 4,” longus sensim in limbum purpürascentem brevissime .quinquelobum simulque eroso-denticulatum am- pliatus; nervi limbi fere semper ad marginem tantum producti, rarius brevissime mucro- nato-prominuli. 19. A. venustum Boiss.! diagn. s. 1. 7. p. 80. DC. prodr. 1. ec. p. 631. n. 39. — Statice venusta Fenzl. pl. Kotsch.! St. dianthifolia Jaub. et Sp. illustr. 1. p. 162. et Ann. sc. nat. l. ec. p. 253. ex p. excl. synon. — Limonium orientale humilius caryophylli folio angustiore non aculeato, flore spicato suave rubente. Tournef. Coroll. p. 25. A. laxe caespitosum, glaucescens, impresso-punctatum, calcareo-squamatum; ramis inferne denudatis, foliis vix acerosis, scapis dense muriculato-scabris, spicae sim- plieis laxe 8—9-florae subunilateralis rachi subrecta, braeteis interioribus au natis apice ad carinam parce hirsutis exteriorem Anpsranlihns, calyeis (7Y, ” longi) tubo sparse piloso, limbo subtruncato mutico. Hab. in Asia minore (Tournefort) in Tauro cilieico (Kotschy! pl. taur. n. 414) ad plumbi fodinas territorii Güllek; nee non in monte Deve teppe et Pasch Olug alt. 7000’ s. m. in alpibus Bulgardagh Tauri cilieiei (Kotschy n. 297! et 247)); in Natoliae (Tschi- chatschew! in hb. Fisch. nunc. h. b. petrop.) monte Ildysdagh (Wiedemann! hb. h. b. petr.); in monte Elmalu Phrygiae (Bourgeau pl. exs. 295! sub nom. A. laxiflori); in Tauri cataonici monte Berytdagh (Hausknecht!) v. s. sp. Synonymon Tournefortii supra allatum vix dubie huc spectat, ob folia molliora, spicam (nec capitulum) et calyeis colorem, nee plantam in Asia minore ulteriore et Armenia, ut videtur, frequentem, Tournefortium effugisse crediderim. Binis sequentibus affıne, sed di- DıE GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 27 versum glaucedine, poris in foliis majusculis crebrioribus, foliis latioribus brevioribus ad summum 15’” longis. Scapi folio duplo longiores. Spicae saepe subarcuato-recurvae; rachis articuli breviores, ad summum tres lineas longi, floribus exinde subimbricatis, saepe uni- lateralibus. Bractea exterior 3” longa, glabra, latins coriaceo-herbacea, angustius hyalino- marginata, inter marginem hyalinum et partem coriaceam fulvo-pieta. Bractea intima fere 5” longa, intermediam paulo superans, calycis tubo brevior, utraque valde carinatae et nisi versus apicem carinae parce hirsutae, caeterum glabrae acuminatae et nervo excur- rente breviter aristulato-pungens. Calycis tubus limbum aequans, intense purpureus, ner- vis in basi limbi intensius coloratis, pubescentibus, ante marginem evanescentibus. Folia jam anni praeteriti plerumque detrita, basibus adhuc persistentibus subrevolutis, vetustiora omnino evanida, ideoque rami inferne denudati, saepe elongati. — Planta cataonica paulu- lum differt foliis brevioribus laxioribus, pube scapi molliore, bracteis interioribus ad cari- nam fere a basi crebrius pubescentibus. Plantam Bourgeaui vix distinctam credo, quamvis calyces pallidiores, et flores serius in rachi, caeterum recta, distichi. 20. A. assyriacum Boiss.! diagn. s. 1. 7. p. 81. DC. prodr. ]. c. p. 632. n. 41. A. dense caespitosum, viride, minutissime impresso-punctatum vix calcareo-squamu- latum, brevirameum, foliis lineari-lanceolatis acerosis, scapis dense breviter patulo- ’ I 2) pubescentibus, spicae simplicis laxae rachi subflexuosa pubescente, bracteis pu- bescentibus interioribus exteriorem superantibus acuminatis aristulatis, calyeis 8” Jongi) tubo undique prostrato-piloso limbum quinquelobum muticum superante, 8 P Hab. in Assyria inter Mardin et Diarbeckir (Kotschy pl. assyr. n. 313!) v. s. sp. in hb. amic. Boissier. Valde affine praecedenti, sed vix glaucescens pallide virens; rami abbreviati foliis ve- tustis griseo-fuscis reversis obtecti; rosulae hornotinae subelongatae. Folia supra ad me- dium plana, costato-nervosa, superne canaliculata, pungenti - acuminata, margine dense eiliato-scabra, inferiora breviora, pleraque pollicaria interdum usque ad 14” longa, basi parum membranaceo-dilatata, linea vix latiora. Scapi folium parum superantes pauci-arti- eulati fragiles; articuli pollice breviores. Spicae laxae pluriflorae, artieuli sub anthesi 3—5"" longi. Bractea exterior ovato-lanceolata, medio coriaceo-herbacea viridis, latiuscule hyalino- marginata, nervo longe excurrente aristato-acuminata 4” parum excedens; interiores 5— 5Y, longae, intima mediam superante, oblongo-lanceolatae, praeter costam basi latiorem fere omnino hyalino-scariosa. Calyeis tubus sensim ampliatus in limbum purpurascentem plicatum, nervis concoloribus extus adpresse pubescentibus ad apices loborum usque produc- tis, nec prominulis. Petala intense rosea ampla limbum calycinum ejus longitudine super- eminent. 21. A. Olivier! Boiss.! 1. c. p. 80. Prodr. 1. c. p. 631. n. 40. Statice Olivieri Jaub. et Spach. ill. p. 163 et 168. tab. 93! Ann. sc. nat. |. c.! 4* 28 Au. BungGe, A. laxe caespitosum, viride, vix impresse punctatum; ramis inferne longe denudatis, foliis linearibus elongatis, scapis glabratis, spieae simplieis laxae subflexuosae arti- culis vix puberulis, bracteis interioribus pubescentibus exteriore glabrata brevi- oribus obtusiusculis vel breviter mucronatis, calyeis (7',” longi) tubo prostrato- piloso liimbum obsolete 5-lobum muticum superante. Hab. in Persia media occidentali inter Kermanschah et Hamadan (Olivier et Bru- guiere), in Persia (Auch. Eloy. hb. d’or. n. 2512!) v. s. sp. in hb. am. Boissier. Proxime affine praecedenti et vix speeie distinguendum; sed laxius, rami inferne denudati, folia angustiora et longiora saepe bipollicaria, minus conspicue costata, fere gra- minea, nec rigide acerosa. Articuli spicae longiores; bractea exterior latius membranaceo- marginata interdum calyeis tubum superans. Calyeis limbus magis patens, latior. Caetera discrimina diagnosis indicat. — Lubentius A. assyriacum pro varietate A. Olivieri haberem. 22. A. laxıflorum Boiss. herb.; Kotschy pl. syr. exs. n. 128. A. dumosum, purpurascenti-glaucum, crebre impresse punctatum et calcareo - squa- matum; ramis elongatis basi denudatis, foliis carnosulis enerviis subito in spinu- lam tenerrimam fuscam contractis mox diffractis basibus extus trinerviis revolutis persistentibus, scapo rachique glaberrimis, spica simpliei laxissima subrecta, brac- teis interioribus exteriorem superantibus glaberrimis acuminato-cuspidatis, calyeis (subsemipollicaris) tubo patulo piloso limbum pallide rubentem nervis atropurpureis vix ad marginem productis muticum obsolete 5-lobum superante. Habitat in monte Amano Syriae borealis (Kotschy!) v. s. sp. in hb. Boiss. Affine A. venusto, magis differt ab A. petraeo, signis in diagnosi indicatis. Rosulae paucifoliae elongatae. Folia exsiccata fragilia, triquetro-subplana versus apicem canalicu- lata, margine dense ciliolato-scabra, vix unquam pollice longiora, lineam lata. Scapi sine spica folium aequantes. Spicae articuli infimi 8” longi, etiam superiores 4-lineares. Bractea exterior ovata medio late et erasse coriaceo-herbacea purpurascenti-atroviridis subito in marginem hyalinum latiusculum dilatata, apice nervo excurrente breviter aristulata vix 4” longa; interiores medio coriaceo-scariosae fuscae, margine praesertim superne late hyalinae, oblongo-lanceolatae, nervo longius excurrente acuminato-cuspidatae, intima paulo longior calyeis tubum aequans. Calyeis limbus patentim ampliatus. 23. A. petraeum Boiss. herb.! et Kotschy it. eil. kurdicum 1859. pl. exs. n. 379! A. densisssime caespitosum, glaucum, impresse punctatum calcareo-squamatum; ra- mis abbreviatis foliis vetustis reverso imbricatis dense obsessis, foliis lanceolatis plurinerviis pungenti-acerosis, scapo rachique fragillima flexuosa glaberrimis, spica simplici laxissima, bracteis glaberrimis exteriore brevi scariosa, intermedia multo longiore obtusiuscula praeter costam excurrentem hyalina, intima hanc excedente basi viridi rigidiore calycis tubum superante submutica, calyeis (6 longi) tubo Die GATTUNG ACANTHOLIMoN Boıss. 29 parce puberulo subito in limbum pallide roseum obsolete quinquelobum nervis puberulis purpureis ad marginem productis muticum ampliato. Habitat in Kurdistaniae provincia Musch, in distrietu Warto, ad pedem meridionalem montis Bimgöll, in rupestribus trachytieis supra Goschkar, 6800’ s. m. (Kotschy!), in fini- timis Persiae occidentalis vel in Kurdıstano persico prope Pir-omar-gudrun (Hausknecht pl. exs. n. 832!) v. s. sp. Folia vetusta brunnea, hornotina dense rosulata, patula, praeter apicem plana, mar- gine scabra, 6—8”’ longa, raro pollicaria, basi linea parum angustiora. Scapi sine spica folia parum superantes, articulo infimo eireiter 10” longo persistente, squamis omnino fere scariosis ovatis aristato-acuminatis pallidis. Articuli spicae inferiores semipollicares, summi 3—4” longi. Bractea exterior ovata vix ultra 2Y/” longa, breviter et molliter aristulata, intermedia oblonga 4” longa, intima vix aristulata costa latiore basi late viridi rigidior. Calyeis tubus 3'/, longus, limbus valde expansus. 24. A. atropatanum m. A. dense caespitosum, valde glaucum, tenuiter impresso-punctatum, calcareo-squamu - losum; ramis brevissimis confertis foliis vetustis patulis reversisve dense obsessis, foliis hornotinis rigide acerosis lanceolato-linearibus pungentibus, scapo rachique anfractuosa glaberrimis, spica simpliei laxissima disticha 3—8-spiculata, bracteis subaequalibus glaberrimis scariosis late hyalino-marginatis, intima obtusa calyeis tubum vix superante, calyeis (6Y,” longi) tubo dense patulo piloso limbum roseum expansum obiter quinquelobum nervis atropurpureis ante marginem evanidis muti- cum aequante. Habitat in montosis aridis Persiae borealis transelbrusensis inter Turkmentschai et Tikmedescht (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Aftine A. petraeo, sed magis glaucum, et bractearum proportione et consistentia di- versum. Rosulae numerosae, folia conformia versus apicem canaliculato-triquetra, margine ciliato scabra, semipollicaria vel vetustiora usque ad 10” longa, basi parum dilatata %,lata membranacea. Scapi e quavis rosula solitarii cum spica florida 2—3-pollicares, parte sterili pollicem parum excedente, plerumque unibracteati, bractea fere omnino scariosa ad medium late hyalino-marginata, abhinc longe aristato-acuminata pungens, patula. Spicae artieuli inferiores 4”, summi vix 2”’ sexcedentes. Bractea exterior scariosa medio subeoriacea aequaliter late marginata, ovato-lanceolata, dorso basi rotundata, apice costa brevissime excurrente acuta 3/,—4” longa; intermedia vix brevior obtusiuscula, praeter carinam acutam breviter excurrentem hyalina; intima paulo longior vix mucronulata 4” longa. Corolla intense rosea, parte exserta limbo calycino brevior. 25. A. senganense m. A. dense caespitosum, glaueum, minute impresso-punctatum, parce calcareo-squamo- sum; ramis brevissimis foliis vetustis dense tectis, scapis scabriusculis, rachi sub- 30 Au. Bunes, recta intus scabra, spica simpliei laxissima 3—6-flora subunilaterali, bracteis gla- berrimis omnino hyalinis obtusis bilobisve interioribus multo longioribus, calyeis (5” longi) tubo prostrato-hispido sensim in limbum truncatum nervis pallidis extus glabris ad marginem productis muticum dilatato. Habitat in montosis aridis Persiae borealis transelbrusensis inter Chorum-derreh, Sultanieh et Sengan (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Valde affine praecedenti, sed praeter characteres indicatos differt, foliis angustioribus, bractea exteriore multo latiore et breviore basi fere auriculato-hyalino-dilatata. Totius se- riei gracillima species, folia vetusta reversa, hornotina in rosulis conferta e basi latiuscule hyalino-marginata ciliata anguste linearia, margine scaberrima, apice longe aceroso-pun- gentia, planiuscula, apicem versus costa subtus prominente trigona, supra anguste canali- culata, ad summum 8—9” longa, infima rosulae breviora, supra basin vix Y,” lata. Scapi multo graciliores quam in praecedente, sine spica vix unquam bipollicares plerumque bre- viores, bracteis 2—3 fere omnino membranaceis, basi late hyalinis praediti. Spicae 1—2- pollicaris artieuli inferiores 5’ longi, ad basin spicularum intus parce scabri. Bractea exterior pallide straminea late subaurieulato-hyalino-membranacea 2,” longa, costa pal- lida. Bractea intermedia longior praeter nervum apice brevissime excurrentem viridem omnino scariosa pallide straminea apice obtusa hyalino-marginata; intima similis sed paulo longior 3,” longa, calyeis tubum subsuperans, et costa pallida. Calycis limbus minus pa- tens. Corolla rosea parte exserta limbum calyeinum aequans. 26. A. Calwerti' Boiss.! diagn. ser. 2. n. 4. p. 65. A. caespitosum, viride, minutissime impresso-punctatum, vix calcareo -squamosum; ramis parum elongatis basibus foliorum revolutis tectis, foliis anguste longe lineari- bus tenue brevissime mucronatis molliusculis, scapis folia superantibus pubescen- tibus 1—2 stachyis, spieis ovatis dense distichis 5—7 spiculatis, bracteis herba- ceo-glumaceis basi puberulis subaequilongis, calyeis (5Y,” longi) tubo puberulo sensim in limbum roseum nervis nigris ad marginem usque productis muticum obsolete lobatum ampliato. Hab in Armeniae monte Tesch-dagh prope Erserum (Calvert! pl. exs. n. 517) vidi s. Sp. unicum specimen in hb am. Boissier. Vix dubitarem huc spectare synonymon Tournefortii Coroll. 25.: «Limonium orientale «caryophylli folio acutissimo, floribus velut in capitulum congestis acaulon et calyce pur- «purascente»; ideoque etiam Statice Tournefortü Spach 1. c. tab 90. Cel. Spach conjunxit duas phrases Tournefortianas, discrimen e calycis colore depromtum negligens et omittens; alia nempe phrasis, «calyce albo» vix dubie ad A. glumaceum, A. Calverti proximum, spec- tat; phrasis vero a Spachio A. glumaceo attributa, ut jam supra monui, certissime A. ve- nustum indicat. Icon Spachiana, 1. c. tab. 90., sat bene convenit etiam foliis inferioribus laxe recurvis cum nostra planta, praeter scapos abbreviatos quod vero variare solet, et in Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. Su specimine Tournefortiano forsan a statu juvenili pendet. In descriptione calyx dieitur vio- laceo-hyalinus. Cum vero mihi occasio defuit inspieiendi specimen Tournefortianum, rem dijudicare non audeo et nomen Boissierianum servo. — Scapus graeilis sub spiea unibrac- teatus. Folia sesquipollicaria. Bracteae medio virides margine fuscescenti-membranaceae. Melius forsan collocaretur inter Androsacea, nam flores quidem A. venusti, caetera vero omnia A. glumacei! Series 2. Caryophyllacea, Spieae elongatae laxae. Calyces albi vel hyalini, 4,” longi vel longiores. Habitant in Asia minore, Armenia, Syria et in regionibus transcaucasieis; orientaliores plagas fugiunt. A. tenuiflorum, A. lepturoidi proxime affine inter Caryophyllacea et Micro- calycina intermedium huc duetum ob calyces ultra 4 lineas longos. Clavis specierum diagnostica. 1. Scapi di- pleiostachyi, rachis glaberrima. 2. » semper monostachyi, rachis artieuli intus scabro-pubescentes. 3. 2. rami brevissimi, rachis subrecta firma, spicae 3—5, bractea exte- rior interioribus acerosis brevior, calyx 4/,—5”" longus .... A. tenuiflorum. » elongati, rachis flexuosa fragillima, spicae geminatae, bractea exterior interiores obtusas aristulatas calycisque 6” longi tu- bin superananne N, RN TERN REITER. NE A. araxanum. 3. folia tota superficie scabra, bracteae pubescentes, rachis undique scabra A. caryophyllaceum. » praeter marginem glabra. 4. 4. atro-viride, dumosum, rachis valde flexuosa...... IE UA RHEIN A. Listoniae. pallide virentia vel glaucescentia vel glauca. 5. 5. Spicae laxae anfractuosae distichae articuli bracteas exteriores e aequantes vel superantes. 6. » imbricatae subrectae articuli bracteis exterioribus breviores. 7. 6. glaucescens, rami elongati, scapi folia superantes, spicae 15—20- spiculatae , bracteae exteriores dorso virentes, interiores anguste membranaceo - marginatae acuminatae, petalorum pars exserta limbo calycis brevior .............. 22... 4. acerosum. purpurascenti-glaucum, rami abbreviati, scapi folio breviores, spicae 7—12-spiculatae, bractea exterior purpurascenti-glauca, in- teriores late membranaceo-marginatae obtusae cuspidatae, petalorum pars exserta limbo calyeino longior .......... A. Pinardi. 7. Limbus calyeis nervis pallidis concolor, valde glaucum, scapi abbre- viati, muriculato-asperi, folia plana lanceolata.......... A. Kotschyi. » calyeinus hyalino-pellucidus, nervi nigri vel atropurpurei. 8. 32 Au. Bungee, 8. Dumosum, ramis rosulisque elongatis, folia elongata rigida lineari- triquetra, bracteae subaequales, spicae 4—7-spieulatae..... A. libanoticum. Caespitosa, rami abbreviati folia plana. 9. . Folia valde glauca, calyeis 6” longi limbus omnino truncatus..... A. armenum. folia virenti-subglaucescentia, calyeis 5” longi limbus 5-lobus. 10. 10. Scapi unibracteati folio breviores, bractea exterior late hyalino-mar- ginata, ferrugineo-picta, interiores longiores, fol. L—1/,-pollie. A. Balansae. » pluribraeteati folio longiores, bractea exterior anguste margi- nata purpurascens interiores aequilongae, folia 7—9" longa.. A. Hausknechti. Je} 27. A. tenwflorum Boiss. diagn. s. 1. 7. p. 78. DC. prodr. ]. e. p. 630. n. 33. excl. syn. M.aBieb. St. acerosa Hohenack. Enum. Elisab. in Bull. mosq. 1833. p. 227. Enum. talysch. in Bull. mosq. 1838. p. 262. Led. fl. ross. III. p. 470. ex p. non Willd nee M. a Bieb. Statice Echinus L. Codex. n. 2194. ex p. Limonium spicatum foliis aculeatis Buxb. cent. 2. p. 18. tab. 10. A. glaucum, minute punctatum, calcareo-lepidotum, brevirameum; foliis angustissime linearibus acerosissimis vetustis dense reverso-imbricatis praeter marginem glabris, scapis gracillimis glaberrimis folio multoties longioribus di- pentastachyis, spieis laxissimis rachi glaberrima reetis remote 3—12 spiculatis, bractea exteriore in- terioribus acerosis breviore, intima calyeis tubum aequante, ealycis (4,—5" 1.) tubo sparse patulo hirsuto limbum albidum obsolete 5-lobum nervis fuscis glabris ante marginem evanidis muticum superante. Hab. in Transcaucasiae montosis aprieis, inter Gandsha et Schemacha (Buxbaum) in montibus calcareis prope pagum Chanachlaer distrietus Airum (Kolenati pl. exs. n. 1736)!), in collibus apricis lapidosis prope coloniam Helenendorf (Hohenacker!) et in tractu Su- want (Hohenacker!) v. S. sp. Species habitu et characteribus valde constans, diu confusa cum A. lepturoide, i e. Stat. acerosa M. a Bieb. nee Willd, a Buxbaumio detecta et a Linnaeo sub nomine Statices Echini cum Echino Alpini mixta. E radice lignosa simpliei multieipiti, caespites brevissimi pauci; rami novelli steriles annotini subelongati, rosulae floridae confertae foliis vetustis densissime reverso-imbricatis, junioribus squarroso-patentissimis margine scaberrimis, sub- triquetris, plerumque 8—10”” longis, raro pollicaribus, y,”" Jatis, rarius usque ad Y,” latis. Scapi teretes sine infloreseentia 3—5-pollicares, minus fragiles, squamis 5—7 ab invicem remotis angustis arcte ampleetentibus latiuscule albo-marginatis, pungenti euspidatis vestiti. Inflorescentia ipsa saepe plus quam semipedalis constans e spica terminali praecoirere elon- gata recta nec flexuosa 5—12 spiculata, spiculis inter se plus quam tota earum longi- tudine remotis, et spieis 1—3 longius pedunculatis serius Horidis paucius-spiculatis. Brac- tea exterior-ovato-lanceolata aceroso-acuminata medio coriacea, margine albo-membranacea patula eireiter 2,” longa; interiores praeter costam fuscam aceroso-produetam fere omnino Die GATTUNG ACANTHOLIMoN Boıss. 35 membranaceae, media exteriorem, intima mediam superans. Calyeis limbus parum expan- sus, diu plicatus. Petala pallide rubicunda, parte exserta fere limbo calycis longiora. 28. A. araxanum m. A. glaucescens, impresse punctatum et dense calcareo-squamulatum; ramis elongatis, foliis elongato-lineari-triquetris longe pungenti-acerosis vetustis reversis praeter marginem gläbris, scapis crassiusculis teretibus glaberrimis folium parum superan- tibus mono-, saepius distachyis, spieis fragillimis subbinis altera breviore 2—3-altera longiore 7—10-spiculata, rachi flexuosa glaberrima, spiculis longitudine bractearum ab invicem distantibus, bractea exteriore interiores et calycis tubum superante, in- terioribus obtusis eroso-denticulatis praeter nervum aristulato-excurrentem mem- branaceis, calyeis (6 longi) tubo patule piloso limbum album subtruncatum nervis purpureis ad marginem productis muticum superante. \ Habitat in aprieis siceis ad Araxem, et in districtu Choi provinciae atropatanae Per- siae boreali-occidentalis (Szovits!) v. s. sp. Rami crassi subelongati, folia patentissima, vetustiora reversa, basi dilatata anguste membranaceo-marginata quinquenervia, inferiora breviora paulo latiora plana fere lineam lata, superiora bipollicaria vel longiora triquetra 'angusta, margine scaberrima. Scapi e rosula saepius bini atropurpurei, bracteati, bracteae longe acuminatae, praeter costam purpurascentem fere omnino membranaceae 5” longae. Spicae coaetaneae. Bractea exterior ovato-lanceolata acuminata pungens, medio coriaceo-herbacea 4—4'/,” Jonga, margine late albo-membranacea, glaberrima. Bracteae interiores oblongae vix 4” longae, costa pur- purascente, ex apice in aristam longiusculam excurrente. Calycis tubus 3'/,” longus, limbus 2. Corolla 8” longa fere tribus lineis calycis limbum supereminens, petalis obovatis retusis. I ter A. acerosum et lepturoides medium, ab illo jam rachi laevissima, ab hoc floribus magnis foliisque valde elongatis praeter alia facile distincta. 29. A. acerosum Boiss. Diagn. ser. 1. 7. p. 80. Statice acerosa Willd. neue Schr. d. Gesellsch. naturf. Fr. III. p. 420. Spach, ill. pl. or. tab. 94. non M. a Bieb. Ledeb. al. — Acantholimon phrygium Boiss. diagn. 7.p. 79. DC. prodr.1.c.n. 41. Limonium orientale frutescens Caryophylli folio in aculeum rigidissimum abeunte Tournef. Coroll. p. 25. A. dumoso-erinaceum, glaucescens, grosse impresso-punctatum, calcareo-squamula- tum; ramis elongatis, foliis longissimis acerosissimis plano-triquetris praeter mar- ginem glabris, scapis monostachyis folio longioribus, spica laxa elongata multi- spieulata, rachi flexuosa scabra, bractea exteriore dorso virente triangulari acu- minata breviore interioribus anguste membranaceo - marginatis calycis tubum superantibus acuminatis crasse compresse costatis, calycis (6, —7” longi) tubo Memoiros de l’Acad. Imp. des sciences. VIIme Serie. D 34 Au. Bunge, limbum rubrinervium subtruncatum muticum superante, petalorum parte exserta limbo calycino breviore. . Hab., ut videtur, frequens in Asia minore (Tournefort), in Galatia (Sestini!), in regione alpina montium Lydiae, Sipylo, Tmolo (Boissier!), inter Kiutaja et Argani Phry- giae (Mitchell); in Cariae monte Cadmo (Jaubert); prope Caesaream (Wiedemann!); prope Safranbol (idem!), in Tauri cataoniei monte Baltun-dagh (Hausknecht!); in alpibus Bulgar-dagh Tauri eilieici, in monte Castelli Güllek et inferiore parte vallis Gusguta alt. 5000’ s. m. (Kotschy! pl. exs. sub nom. A. Pinardi Boiss. var. n. 99 et 267). Vidi specimina a Willdenowio ecommunicata sub nomine Statieis acerosae, quae omnino congruunt cum A. phrygio Boissieri. Specimen herb. Stephaniani nune hort. bot. . petrop. «ex dono Willdenowii» compositum e spieis 2 solutis St. acerosae, et e caespitibus foliorum A. lepturoidis. Diagnosin feci ad specimina Boissieriana in monte Sipylo collecta, a quibus specimina e Tmolo vix discrepant rosulis magis elongatis laxioribus, foliis minus glaueis, angustioribus longioribus fere tripollicaribus, spieis densioribus minus flexuosis et bracteis interioribus eximie compressis. Planta Wiedemanni prope Caesaream lecta con- venit cum planta tmolea foliis, sed (quia junior floribus vix expansis?) spica densior usque ad 20-flora, rachis adhuc recta, bracteae exteriores fere aequantes, calyces breviores. Lon- gius distat planta Kotschyana e Tauro cilicico, magis glauca, rosulis densioribus, foliis multo brevioribus, nervis limbi calycini pallidioribus, praesertim vero bractea exteriore intimas omnino- aequante, hisce rufescentibus nec viridibus; planta simul cum hac sub M 99 edita spieis paucifloris differens videtur forma depauperata; has ut varietatem brachy- phyllam distinguit amieiss. Boissier. Huic omnino congrua planta Hausknechti. Transitum quasi faciunt ad A, Kotschyi, Omnes hae formae longius distant a planta Kurdistana quam nomine A. caryophyllacei designavit Boissier. Confer etiam Boiss. diagn. ser. 2. n. 4. p. 66. in adnot. ad A. caesareum. 30. A. Pinardı' Boiss. diagn. 7. p. 79. DC. prodr. 1. c. n. 38. Statice Surlbred Boiss. in Pinard pl. exs. 1843. A. caespitosum, purpurascenti-glaucum, impresse punctatum, calcareo-squamulatum; ramis abbreviatis, foliis lanceolato-linearibus longe aceroso-pungentibus praeter marginem glabris rigidissimis, scapo monostachyo folio breviori, spicae laxe 7—12 spiculatae rachi subrecta scabriuscula, bractea exteriore purpurascenti - glauca, interioribus longioribus late membranaceo-marginatis obtusis cuspidatis, calyeis (7” longi) tubo limbum rubrinervium obsolete 5-lobum mucronulatum hyalinum- superante, petalorum parte exserta limbum calycinum superante. Habitat in Asiae minoris provincia Caria interiore (Pinard!) v. s. sp. Praecedenti nimis affinis, mihi tantum e paucis speciminibus nota. OU Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boiss. 3! 31. A. Instoniae Boiss. in DC. prodr. 1. e. n. 37. «A. dumosum; ramis basi longe denudatis annotinis elongato-rosulatis, foliis atro- «virentibus brevibus planis latis rigidissimis acerosis, scapo folia vix aequante, aspica brevi recta laxiuscule disticha 7—11-spieulata, rachi flexuosissima, bracteis «atrovirentibus acuminatis albo-marginatis, inferiore aliis paulo breviore. «Habitat in Asia minori septentrionali (Lady Liston in herb. Hook.). «Folia 9—12” longa, basi lineam lata. Spicae 1Y,—2-poll. Calyx 3”’ longus. Valde «affine A. phrygio et forsan ejus var., tamen facies diversa, folia atrovirentia, caules basi «denudati, folia et spicae breviora, flores minores.» Boiss. l. c. Non vidi. 3%. A. Kotschyi Boiss. diagn. 7. p. 74. DC. prodr. 1. ce. p. 628. n. 23. Statice Kotschyi Jaub. et Spach.l. ec. Acanthol. breviscapım Hauskn. pl. syriaco-armen. A. armenum var. Balansae. Hauskn. pl. syr. arm. A. dense caespitosum, valde glaucum, minute punctatum, dense calcareo squamulatum;; ramis abbreviatis foliis reversis tectis, foliis junioribus lanceolatis brevibus rigide acerosis praeter marginem glabris, scapis muriculato-scabris monostachyis, spieis laxiuscule imbricatis subrectis S—16-floris elongatis, bracteis subaequilongis ca- lyeis tubum pilosum aequantibus, exteriore triangulari-lanceolata margine anguste, scariosa, interioribus praeter costam membranaceis acuminato -cuspidatis, limbi calycini concoloris mutici nervis pallidis ad marginem productis, corolla pallide carnea. Hab. in Tauro Cilieico (Kotschy it. 1836. n. 416!), in alpibus Bulgar-dagh, in valle Karli Boghas versus jugum Ketsiebele alt. 5500’ s. m. (Kotsch. it 1853. n. 136!), in Lycaoniae collibus aridis ad planitiem Koniah (Heldreich!), in Anatolia (Tschichatschew! in hb. Fisch.), in Tauri cataonici monte Berytdagh (Hausknecht! sub nomine A. brevi- scapi); ibidem (Hausknecht! sub nom. A. armeni var. Balansae) v. s. sp. Species calyeibus concoloribus distinetissima, at valde variabilis quoad habitum et spicas pauci-vel plurifloras, plus minusve elongatas, juniores subunilaterales tune demum distichas. Formae tres praecipue distinguendae: a.. cilicicum foliis 7—8”’ longis, bractea exteriore paulo breviore, scapis brevissimis, spica pauciflora. Hue planta Kotschyana et A. breviscapum Hauskn. B. icomium foliis 9—11” longis angustioribus, bractea exteriore paulo breviore, scapis folio brevioribus spica usque ad 16-flora. Speeimina Heldreichiana. y. cataonicum fol. 12—18" longis, bractea exteriore paulo longiore calyeis tubum superante, scapi folium subsuperantes, spica subflexuosa laxior disticha S—12- flora; planta Hausknechti sub nomine A. armeni var. Balansae. Huc etiam spec- tare videntur ex parte specimina a Bourgeau in Armenia prope Baibut collecta et sub M 235 simul cum A. armeno distributa, a quo differunt calyce vix diaphano concolore, nee hyalino rubrivenio, et ni fallor, corollae colore. 36 Au. BunsGe, 33. A. armenum Boiss. diagn. ser. 2. n. 4. p. 64 A. glaucum, impresso punctatum, calcareo-lepidotum, brevirameum, caespitosum; foliis lanceolato-acerosis vetustis nigricantibus patentissimis praeter marginem scaberri- mum glabris, scapis folia aequantibus rachique subreeta glaberrimis monostachyis, spieis elongatis 12—15-spieulatis imbricatis, bracteis lanceolatis subaequalibus aceroso-longe acuminatis albo marginatis glaberrimis, calyeis (6 1.) tubo parce hirto sensim in limbum truncatum nervis rubris adpresse pubescentibus ante marginem evanidis muticum hyalinum longiorem dilatato, petalis roseis. Hab. in aprieis montium Tesch-dagh Armeniae prope Erserum (Huet de Pavillon!)), prope Baibut (Bourgeau! ex p.), in provinc. transcaucasieis prope Azkur? (Radde!) v.s.sp. Folia vix 10” longa, basi linea parum angustiora. Bracteae 4” longae subaequales. Spicae 1/,—2-pollicares. Planta baibutensis (excl. speeim. ad A. Kotschyi spectantibus) et Raddeana, cujus ultimae unicum vidi specimen incompletum, paululum discrepant rachi minutissime scabra. 34. A. Balamsae Boiss.! in Bal. pl. exs. auni 1856! A. armenum $. Balansae Boiss. diagn. ser. 2.n. 4. p. 64. A. subglaucescenti-virens, minute impresso punctatum, vix calcareo-lepidotum, brevi- rameum, caespitosum; foliis lineari-triquetris elongatis acerosis vetustis fulvescen- tibus patentibus praeter marginem glabris, scapis folia subaequantibus unibractea- tis rachique recta scabriusculis monostachyis, spieis imbricatis, bractea exteriore late marginata ferrugineo pieta interioribus breviore, calyeis (5 " longi) tubo hispi- dulo subito in limbum breviorem 5-lobum nervis fuscescenti-purpureis subglabris ultra marginem brevissime productis mucronulatum dilatato, petalis carneis. Habitat in Cappadocia, in monte Aslan-dagh Antitauri ad orientem Caesareae (Balansa!) v. s. sp. comm. ab amic. Boissier. Notis indicatis abunde diversum videtur ab A. armeno. Folia angustiora longiora extus basi ferruginea, omnino evoluta usque ad 16”’ longa, linea dimidia parum latiora. Bracteae exteriores latiores basi latius virides, intra marginem latiorem hyalinum fusco pietae, nec ut in vero armeno subconcolores; bracteae interiores magis exteriorem superantes et tubum calycis excedentes. Calycis tubus multo brevior, crassior, non sensim, sed subito in limbum ampliatus, limbus ipse magis patens. 35. A. caryophyllaceum Boiss. diagnos. ser 1. n. 7. p. 78. excel. var. ß. DC. prodr. 1. ce. p. 630. n. 35. exclus. synon. pluribus. Statice caryophyllacea Boiss, in Dr alepp. kurd. moss. n. 368! A. viride, caespitosum, minutissime impresso punctatum; squamulis calcareis nullis, ramis basi denudatis subelongatis, foliis elongato-lineari-trigonis undique muricu- lato-scabris (!), scapis folio longioribus minute villosulis monostachyis, rachi recta Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 37 intus hispidula, spieis elongatis laxis multifloris, bractea exteriore breviore, inte- rioribus pubescentibus calyeis tubum aequantibus, calycis (6 longi) tubo hispidulo aequante limbum ampliatum obsolete 5-lobum nervis purpureis ad marginem pro- ductis muticum, petalis calycem vix superantibus. Hab. in rupestribus montis Gara Kurdistaniae (Kotschy!), in provineiae Müsch dis- trietu Warto ad radices australes montis Bimgöll inter Koweg et pagum Gestemert, alt. 5000’ s. m. (Kotschy it. cil. kurd. n. 315!) v. s. sp. Facillime distinetum foliis tota superfieie, praesertim subtus, muriculis minutis obtec- tis. Folia hornotina primaria plana supra basin angustata, apicem versus paulo dilatata subinermia, caetera trigona vel triquetra acerosa quidem, sed minus rigida quam in affi- nibus nee striete recta sed arcuato-recurva. Amic. Boissier (diagn. ser 2. n. 4. p. 66) in adnotatione ad Ac. caesareum, Ac. phrygium forsan ab A. caryophyllaceo haud differre eredit, at foliorum color, superficies, consistentia, scapi et bractearum indumentum omnino diversa. 36. A. Hausknechti m. Ac. caryophyllaceum Hauskn. pl. exs. it. syr. arm. 1865! A. glaucescens, impresso punctatum, vix calcareo-squamulosum, brevirameum dense caespitosum; foliis lanceolato - linearibus rigidissime acerosis praeter marginem glabris, scapis firmis rigidis folio subduplo longioribus pluribracteatis puberulis monostachyis, spicis brevibus laxiuseule 3—7-spiculatis, rachis rectae articulis hine velutino-pubescentibus, bractea exteriore ovata obsolete carinata latiuscule hyalino eineta acuminato-euspidata, interioribusque vix longioribus praeter cari- nam albo-hyalinis breviter mucronatis glaberrimis, calyeis (5”’ longi) tubo hispi- dulo subito in limbum obsolete 10-Jobum rubrinervium muticum ampliato, petalis limbum paulo excedentibus. Hab. in monte Akerdagh Tauri cataonici (Hausknecht!) v. s. sp. comm. ab amic. Boissier. Ab A. caryophyllaceo omnino distinetum, habitu potius ad Ac. armenum accedens. Rami lignescentes breves flexuosi, foliis anni praeteriti confertis, vetustioribus maxima parte detritis. Rosulae hornotinae breves. Folia basi parum dilatata 7—9” longa, versus basin Y,—/,” lata, apicem versus subcanalieulata, subtus carinata sensim in cuspidem bre- vem pungentem acuminata. Bracteae scapi ovato-lanceolatae, basi latiusculae membranaceo- subundulato-marginatae, carinatae acuminato-aristatae. Spiculae subunilaterales, inferiores 2 lineis ab invicem remotis. Bractea exterior vix ultra 3” longa medio coriaceo-herbacea purpurascens, intra marginem hyalinum subrufescenti pieta, cuspide canaliculato fusco. Bractea intermedia praeter carinam atropurpuream fere omnino albo-hyalina, intima basi paulo latius membranacea, utraque atropurpureo mucronata. Nervi limbi extus adpresse pubescentes sursum attenuati vix ad apicem loborum majorum producti. 38 Au. Bunge, 37. Aec. hbanoticum Boiss. DC. prodr. 1. ce. p. 630. n. 34. A. caryophyllaceum var. brachystachyum Boiss. diagn. 7. p. 79. A. subglaucescens, minutissime punctatum; squamis calcareis subnullis, dumulosum, ramis rosulisque subelongatis, foliis vetustis squarroso-patulis, novellis rigidissimis triquetris praeter marginem glabris, scapis folia aequantibus puberulis monosta- chyis, spieis subconfertis 4—7-spieulatis, rachi strieta scabra, bracteis aequelon- gis glabris, exteriore coriacea longe aceroso-acuminata, interioribus obtusis costa producta abrupte euspidatis calyeis (6” 1.) tubum hispidulum aequantibus, limbo dilatato obsolete 5-lobo nervis purpureo-fuseis extus glabris ultra marginem pro- ductis mucronulato. Hab. in Syria in cacuminibus Libani et in regione media Libani ad Cedros et in de- elivitate orientali circa Ainete (Boissier! Pinard! Aucher Eloy. hb. or. n. 2507!) v.s. sp. Series 3. Androsacea. Spiculae confertae capitatae rachi abbreviata, raro paulo elongata. Calyces albi vel hyalini 4Y,” longi vel longiores. Habitant praesertim in Graecia, Asia minore et Syria, rarescentia in Armenia et Persia oceidentali, et ad fines boreales et boreali-orientales totius areae, denique in Cabulistano rarissima, omnia fere proxime inter se affınia et vix nisi patria facile distinguenda. Clavis speeierum diagnostica. 1. Glaucescentia vel glauca, folia distinete impresso-punctata et calcareo- lepidota. 2. viridia vel vix glaucescentia, minutissime vel vix impresso-punctata et vix ac ne vix quidem calcareo-lepidota. 4. 2. Scapus et rachis pubescentes. 3. » » » glabri, scapi gracillimi elongati 1-raro 2-stachyi, brac- tea inferior ovato-subrotunda brevissima obtusa..... A. Bodeanum. 3. Folia dense rosulata rigida acerosa diu persistentia vetustiora refracta, brasteae;elabhraehae. 9 ade Here) ding ... 4. Hohenackert. » paucalaxe rosulata carnosula in mucronem contracta mox diffracta, basibus revolutis persistentibus, bracteae velutinae........... A. Huetü. 4. Scapus et rachis glabri, nervi limbi calyeini extus glabri. 5. » vel rachis pubescens. 9. 5. Folia basi margine albo-hyalino lato longe producto ciliato eincta, rami elongati, scapi folium superantes, spicae solitariae pauci- florae, bractea exterior longe cuspidata, interiores latissime albido - hyalinae obtusae aristatae calycis tubum late amplec- tENLES... urgaksisrte aketets is. seele: let Are A. auganum. 10. ur 12. 13. Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. Folia basi breviter auguste fusco membranaceo-dilatata, bracteae in- teriores atropurpureo pictae. 6. . rami plus minus elongati. 7. » brevissime densissime pulvinato-caespitosi, scapi folio breviores, bracteae subaequales calycis tubum superantes, calycis limbus obsolete 10-lobus nervis obtuse prominulis................ . folia margine a basi dense longiuseule ciliolata elongata rigida, sca- pus folia superans, calyeis limbus truncatus................ » basin versus fere omnino eciliolata, margine minutissime scabra calyeis limbus quinquelobus. 8. . Rami tenues flexuosi, folia lineari-planiuscula graminea, rosulae hor- Aatunaeelongataekatinreii. ER OR LEN RR DEN » crassi rigidi, folia rigide triquetra abbreviata, rosulae hornotinae abbreviatae. .URaRH NE) RR RE), 2 TBETRBEEBER EN SI are . Bracteae pubescentes, vel saltem intima ad carinam hispidula. 10. » glaberrimae. 13. Scapi monocephali abbreviati vel brevissimi. 11. » (eonterte di- inistachyi elongatl rn 12... ID NE R Bracteae interiores acuminato-cuspidatae, folia rigida lin.-lanceolata . » » obtusae vel bilobae, subito ex apice, vel infra api- cem vel inter lobos aristulatae. 12. Folia rigida longe pungenti-mucronata subglabra, bracteae interiores inter 1obos aristulataeen . . .... . „u... 0... 0 An A folia subgraminea breviter mucronata pubescentia, bracteae interiores Sub.apiceiarstllatae 41, are aka ER LEE Ile Bracteae interiores calyeis (6Y,” longi) tubo breviores, scapus foliis 3—4-plo longior subdistachyus, spicae elongatae......... » interiores calyeis (4Y,” longi) tubum superantes, scapus folia subaequans monostachyus, spicae breves oblongae .......- 38. A. augamım m. 39 . Wiedemanni. . sahendicum. . cataonicum. . ulicinum. . glumaceum. . Echinus. . Iycaonıcum. . puberulum. . caesareum. . alatavicum. A. viride, sparse tenuissime punctatum, esquamatum, glabrum; ramis subelongatis, foliis anguste linearibus acerosis strietis a basi longe latiuscule hyalino-margi- natis, scapis gracilibus folia superantibus glabris monocephalis, capituli con- ferti rachi brevissima glabra, bracteis glabris exteriore breviore atroviridi her- bacea, interioribus praeter nervum hyalinis obtusis breviter aristato-cuspidatis laxe calyeis tubum breviorem amplectentibus, calyeis (5'%” 1.) tubo inter ner- vos hispidulo, limbo hyalino truncato mutico, nervis atropurpureis extus gla- berrimis. 40 Au. Bunge, Hab. in alpinis prope Cabul in Afshanistano: Unu-Pass. 11,300’ s. m. et Yonutt Ravine 10,800’ s. m. (Griffith Journ. 1012!) v. s. sp. in herb. am. Boiss. Dense caespitosum, ramis confertis intricatis in globum, inferne nudatis. Folia 7—9 lineas longa, undique ciliato-scabra, superficie vero glabra. Bractea exterior vix 2” exce- dens anguste albo-marginata acutata et breviter mucronata; intima mediam paulo superans 4"" Jonga, obovata. ) 39. A. alatavicum m. A. Hohenackeri ß. subsessile Trautv.! Enum. song. in Bull. mosq. 1866. 2. p. 460. n. 929. Herder! Enumer. Semenow. Bull. mosq. 1868. 1. p- 3595. n. 879. y. virens Ruprecht! sert. tiansch. p. 69. non Boiss. ! A. viride vel vix glaucescens, impresso-punctatum minutissime calcareo-lepidotum, dense erinaceum; ramis subelongatis foliis persistentibus patentissimis vel reversis horridis, foliis rigide acerosis trigonis, scapis plerumque brevissimis pubescentibus monostachyis, spieis oblongis dense distichis compressis 5—8-spiculatis, rachi puberula, bracteis glabris exteriore crassiuscule euspidata interioribus calyeis tubum superantibus obtusis bifidisve costis vix prominulis breviore, calyeis (4'/,” longi) tubo basi glaberrimo extus ad faucem inter nervos patulo-hispidulo limbum albo-hyalinum obsolete 5-lobum superante, nervis atropurpureis ad apices loborum productis glabris. Hab. in cacuminibus alpium Alatau (Schrenck!), in alpibus Alatau transiliensibus in jugo Dürenyn-Assy et in alpibus Tian-schan in valle Sauku, 6000’ s. m. (Semenow!), in alveo lapidoso ostii torrentis exsiccati in rivulum Dshaman-daban influentis, in alpibus Tian- schan australioribus (Osten Sacken!) v. s. sp. Fruticulosum, rami crassiusculi, folia vetusta fusco-rufescentia, hornotina e basi dila- tata castaneo-fusca lucida dense ciliata subtrigona, supra plana, margine tenuissime serru- lato-scabra 7—8” longa, supra basin %," lata. Scapi plerumque intra bases foliorum oceulti, bracteis tecti. Bractea exterior ovata, coriaceo-herbacea fuscescenti-viridis, margine sur- sum hyalino membranacea, purpureo cuspidata, 2” parum excedens, dorso modice carinata; interiores a basi acutissime purpureo carinatae, superne praeter carinam albo-hyalinae, intima 3” longa, intermedia paulo brevior. Calyeis tubus 2Y/,”, limbus 2” longus. Corolla rosea parte exserta limbum calyeis superans. Planta Schrenckiana a descripta Semenowiana parum diserepat: densius foliata, folia longiora saepe pollicaria et usque 15” longa, praeter basin margine fere omnino laevia, minus rigida, vetusta minus reflexa, impresso-punctata quidem, attamen ne vetustiora quidem calcareo -lepidota (forsan ob locum borealiorem coelumque minus aridum); scapi longiores, saepius pollicares, compressi fere ancipites; spica vero et flos idem, sed interstitia inter nervos tubi fere ad basin usque pilis paucis adspersi. Insigniorem varietatem collegit L. B. Osten-Sacken, in regionibus australioribus, in statione demissiore exortam e seminibus verosimiliter ex editioribus locis allutis. Haec « Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 41 laetius virens, vegetior, ramis elongatis fere laxe foliosis, folia similia quidem illis plantae Schrenckianae, sed jam juniora calcareo-lepidota. Scapi vero bi- tripollicares, minus com- pressi, minutissime puberuli, di-, tristachyi. Bractearum tamen florisque dimensiones et forma omnino congruae; nisi bractea exterior plerumque laetius pieta medio viridis et ante marginem albo-hyalinum laete purpurea. 40. A. Hohenackeri Boiss.! diagn. 7. p. 75. DC. prod. 1. c. p. 628. n. 26. excel. var. 8? Statice Hohenackeri Jaub. et Sp. 11. cc. ann. p. 251. Ill. tab. 92. Led. fl. ross. 3. p. 469. n. 34. excl. pl. araratica et alatavica! St. Echinus Habı. taur. p. 163. M.a Bieb. fl. taur.-cauc. 1. 'p. 251. C. A. Meyer Ind. cauc. p. 47. n. 363, Hohenacker Enum. Talysch. p. 32. non L.! Statice tenuifolia et St. aciphylla Jaub. et Sp. ll. cc. p. 251. et p. 162. Statice horrida Girard ann. sc. nat. ser. 3. v. 2. p. 331. exp. A. glaucescens, impresso-punctatum, calcareo-squamulosum, dense erinaceo-caespito- sum; ramis subelongatis basi dense refracto-foliosis, foliis rigidis acerosis subulato- triquetris, scapis folio longioribus scabro-puberulis 1—3-stachyis, spieis 5—8- floris abbreviatis laxiusculis, rachi hispidula, bracteis glabris, interioribus obtusis exteriorem superantibus calyeinumque tubum aequantibus, calycis (5”” longi) tubo undique patule hirtulo, limbo mutico nigro-costato, nervis extus adpresse pubes- centibus. Hab. in tracta Suwant jugi Talysch (©. A. Meyer! Hohenacker!), in alpinis jugi Elbrus, in provincia Ghilan (Hablizl! Aucher Eloy. hb. d’Or. n. 5241! L. B. Bode! in hb. Fisch.), in subalpinis plagae orientalis Caucasi (M. a Bieberstein), prope Astrabad? (Karelin! in hb. Fisch.), in aridis montium supra Kelwäs Caucasi orientalis (Seidlitz!), in montosis prope Nehmetabad in provincia Atropatana Persiae boreali-occidentalis (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Planta valde variabilis secundum varios locos, foliis brevioribus vel longioribus, ple- rumque 7— 9" longis, latioribus vel angustioribus, intensius glaucis vel fere virentibus, scapis interdum abbreviatis, monostachyis, tum vero folia duplo superantibus tristachyis. 41. A. glumaceum Boiss.! diagn. 7. p. 75. DC. prodr. 1. c. p. 629. n. 27. Statice glu- macea Jaub. et Sp. ann. sc. nat. 1. c. p. 251. Ilustr. 1. p. 162, 166. tab. 91! excl. syn. Tournef. St. Hohenackeri Led. fl. ross. 1. c. quoad plantam Ararati- cam ex hb. ht. bot. petr. Limonium orientale Caryophylli folio acutissimo, flori- bus velut in capitulum congestis, acaulon et calyce albo Tournef. Coroll. p. 25. A. viride, vix impresse punctatum nec calcareo-squamulatum, ramis basi nudis superne foliis reflexis vestitis, foliis recentioribus patulis linearibus acerosis confertis, scapo foliis 2—3-plo longiore L—3-stachyo rachique pubescente, spieis brevissimis con- fertis 7—9-spieulatis, bractea exteriore late ovata herbacea pubescente longius Memoires de l’Acad. Imp. des sciences, VIIme Serie. 6 42 Au. BunGe, euspidata, interioribus paulo longioribus praeter carinam dorso pubescentem hya- linis glabris, calycis (6” longi) limbo costis parce hispidulis atro-violaceis ad mar- ginem dilatato-prominulis percurso. Habitat in Armenia (Tournefort) in lapidosis vallis Arguri montis Ararat et inter Ararat magnum et minorem (Parrot! Hehn! Abich!), in Armenia rossica prope rivulum Amanlu in collibus siceis (Frick!) v. s. sp. et cult. in hto. am. Boiss. Phrasis Tournefortii, quam supra allegavi, sola inter omnes nostram plantam, vero- similius a Tournefortio in monte Ararat colleectam, quadrat, non vero illa quam eitat cl. Spach et quae diserte A. venustum indicat, floribus spicatis, nec capitatis foliisque mol- lioribus. 42. A. sahendicum Boiss. et Buhse! Aufz. transc. pers. Pfl. p. 183. A. viride, epunctatum, esquamatum, glaberrimum, erinaceo-caespitosum; foliis vetustis patentissimis, rosulis hornotinis brevibus, foliis linearibus basi brevissime fusco- membranaceo marginatis rigide acerosis margine scabris, scapis gracilibus glaber- rimis folia superantibus monostachyis, spica laxiuscule 3—7-spiculata abbreviata, rachi anfractuosa glaberrima, bractea exteriore coriaceo-herbacea cuspidata, in- terioribusque glaberrimis fere ex toto membranaceis acute carinatis obtusis brevi- ter aristulatis calyeis tubo brevioribus, calycis (5”’ longi) tubo inter nervos patulo piloso superante limbum albo-hyalinum subtruncatum, nervis atropurpureis latius- eule usque ad marginem productis glabris. Habitat.in alpe Ssähend Persiae borealis verus orientem ab urbe Tabris (Buhse pl. exs. n. 574! Seidlitz!) v. s. sp. Valde affıne A. glumaceo, sed scapo rachique et bracteis glaberrimis praeter alia facile distinetum. Folia 7—10” longa, rarius pollicaria, Y,” lata. Scapi vel praeter basin ebrac- teati, vel unibracteati, in A. glumaceo saepius 2—-3 bracteati. Bracteae spiculae fusco- rubrae, exterior 2”’ longa, margine anguste membranacea. 43. A. Bodeanum w. A. glaucescens, minute impresso - punctatum, calcareo - squamulosum, glaberrimum, erinaceo - caespitosum; ramis foliis vetustis squarroso - patentibus dense vestitis, foliis lineari-trigonis !basi vix marginatis rigide acerosis margine scabris, scapis folio 2—3-plo longioribus gracilibus glaberrimis medio unibracteatis '1—2 sta- chyis, spieis laxiusculis 3—6-spieulatis abbreviatis approximatis, rachi subrecta glaberrima, bractea exteriore membranacea breviter suborbiculari obtusissima mutica, interioribus triplo longioribus glaberrimis membranaceis obtusis bilobisve mutieis calyeis tubum superantibus, calyeis (5Y,” 1.) tubo medio patentim pubes- cente vix superante limbum subtruncatum albo-hyalinum, nervis nigris ad margi- nem usque attenuatis glaberrimis. Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boss. 43 Habit. in Persia transelbrusensi boreali media prope Fullad-mahaleh inter Schahrud et Teheran (L. B. Bode!) v. s. sp. in herb. olim Fischeriano nunc. h. bot. petrop. Proxime afüine A. sahendico, sed abunde diversum colore et superficie foliorum, foliis brevioribus ad summum 8'/,” longis, scapis gracilioribus magis elongatis. Spicae plerumque solitariae quidem, saepe vero et binae; interdum spicula infima solitaria stipitata. Bractea inferior vix 12, ® longa, costa infra apicem desinente: intima 4’”’ longa, intermedia vix bre- vior, medio chartaceae margine late fuscescenti-hyalinae, apice atropurpureo carinatae, carina supra apicem non producta. 44. A. ulicinum Boiss. DC. prodr. 1. e. p. 627. n. 21. Statice uliecina Willd herb.! ex Roem. et Schult. s. v. 6. p. 798. Spreng. s. v. 1. p. 963. Statice Hystrix Jaub. et Sp. ll. cc. A. laete virens, minutissime impresso-punctatum, esquamatum, viscidulum, caespito- sum; ramis elongatis crassis rigidis foliis vetustis horridis, rosulis hornotinis bre- vibus paueifoliis, foliis glabris viseidulis infimis brevissimis caeteris brevibus tri- quetris rigidissime acerosis ima basi brevissime fusco-marginatis eeiliolatis, scapis folia aequantibus rachique viseidulis, spica solitaria conferte 3—5-spiculata, brac- teis mucronatis exteriore herbacea viridi triangulari lanceolata, interioribus lon- gioribus carinatis basi herbaceis superne membranaceis atropurpureo-pictis, caly- eis (5), longi) tubo inter costas parce hirtello, limbi 5-lobi nervis atropurpureis glabris late in mucronulum obtusum productis. Hab. in regione superiore montis Dshebel Schehr Antilibani 7—9000’ s. m. (Labil- lardiere! Boissier!), in jugo orientali Hermonis versus Orny 5000’ s. m. (Kotschy pl. syr.n. 213!) v.s. sp. Specimen Labillardierianum in hb. olim Mertens. nune ht. bot, petrop. 45. A. cataonıcum m. A. laete viride, vix minutissime impresso-punctatum, esguamatum, glaberrimum, dense caespitosum; ramis gracilibus flexuosis basibus foliorum vetustiorum foliisque anni praeteriti reflexis vestitis, rosulis sterilibus polyphyllis laxiusceulis elongatis, ferti- libus brevioribus, foliis basi eciliatis parum dilatatis linearibus plano-subtetragonis scapis folia superantibus glaberrimis uni-vel ebracteatis monostachyis, Spica con- ferte subscorpioidea vel disticho-imbricata 2—5-spiculata, rachi glaberrima, brac- tea exteriore herbaceo-coriacea viridi purpureo-picta breviter cuspidata, interiori- bus duplo longioribus atropurpureis nitidis glaberrimis brevissime acutatis vel ex apice aristulatis, calyceis (5” excedentis) tubo basi glabro superne inter nervos hispidulo superante limbum albo-hyalinum obsolete 5-lobum, nervis atropurpureis glabris ad apices loborum late productis. Habitat in Tauri cataoniei alpe Beryt-dagh (Hausknecht! pl. exs. it. syr. arm. sub nom. A. Tournefortii) v. s. sp. ab am. Boissier communicatum. 6* 44 Au. Buner, Perquam affıne A. ulieino, foliorum margine, calyeis forma et indumento, attamen habitus omnino alienus ob ramos graciles flexuosos basi longe nudatos, folia laxiora. Folia media subpollicaria, infima multo breviora, basi amplexicauli trinervia, superne tantum margine tenuissime serrulato-scabra, uninervia, nervo utrinque prominulo, subtus rotun- dato, supra fere acuto, spinula longiuseule terminata. Scapi sine spica pollicares vel parum longiores ima basi bractea bicarinata bicuspidata, ceterum membranacea amplexi, ut in plerisque speciebus affınibus, caeterum vel omnino ebracteati vel medio unibracteati. Brac- tea exterior anguste membranaceo marginata, rarius obtusa, interiores chartaceo-membra- naceae basi et margine albido-hyalinae, intermedia plerumque acutata, intima aristulata. Calycis limbus patens. Corolla pulchre rosea fere 8” longa. 46. A. caesareum Boiss. Diagn. ser. 2.4. p. 66. A. viride, impunctatum, esquamatum, erinaceo-caespitosum; ramis foliis vetustis pa- tulis spadiceis horridis parte hornotina elongatis, foliis lineari-trigonis subulato- attenuatis margine scabris, scapis rachique puberulis folio 4—5-plo longioribus mono-distachyis, spieis subelongatis imbricato-5—9-spiculatis, bracteis glabris exteriore breviore longe attenuato-mucronata, interioribus membranaceis rubellis obtusis costa purpurea in aristam elongatam producta, calyeis (6'%" 1.) tubo hirto bracteas superante, limbo breviori erecto patulo nervis parce hispidulis purpureis brevissime ultra marginem productis submucronulato. Hab. in regione subalpina montis Alidagh prope Caesaream Cappadociae (Balansa!) v.s. sp. ab am. Boissier comm. A. glumaceo proxime affıne, distinetum vero spicis laxioribus, bracteis glabris, interi- oribus longe aristatis. Rami fere tripollicares. Folia 9—11” longa. Scapi 2/,—3-pollica- res. Spicae 1—1'/,-pollices longae. 47. A. Huetü' Boiss. diagn. s. 2. 4. p. 65. A. glaucescens, minutissime punctatum vix calcareo-lepidotum; ramis paucis basi nu- datis procumbentibus, foliis laxe rosulatis recurvo-patulis carnosulis subtrigonis ad apicem usque dense ciliato-scabris in mucronem brevem tenuissimum abrupte con- tractis, annotinis diffractis basibus dilatatis recurvis persistentibus, scapis folio duplo longioribus dense pubescenti-velutinis distachyis, spieis ovatis distiche 5—9- spiculatis, bracteis amplis velutinis exteriore late herbacea attenuato-mucronata, interioribus parum longioribus membranaceis abrupte mucronatis, calyeis (6’” longi) tubo hispidulo sensim in limbum albo-hyalinum aequalem subdecemlobum ampliato, nervis patulo puberulis purpureis ad marginem usque productis. Habitat in Armenia supra Maimansur (Huet de Pavillon!) v.s. sp. in hb. am. Boissier. Species singularis eujus ut videtur unicum specimen collectum, distinctissima folüs carnosulis mox diffractis. E radice elongata verticali prodeunt caudiculi nudi et rami bre- Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 45 ves procumbentes; folia 6— 7” longa, vix lineam dimidiam lata, laxa recurva. Spicae A. glumacei, sed bracteae ampliores, interiores 4'/,” longae. 48. A. puberulum Boiss. diagn. ser. 2. 4. p. 62. A. pallide virens, vix punctatum, esquamatum, laxe caespitosum; ramis flexuosis foliis annotinis retrorsis marcescentibus vetustiorumque basibus persistentibus tectis, foliis hornotinis laxe rosulatis lineari-triquetris undique patule pubescentibus basi mar- gine tenuissime ciliolato-scabris, scapis brevissimis velutinis, spica breviter ovata fascieuliformi dense 3-——7-spiculata folia vix superante, bracteis acute carinatis, exteriore viridi anguste marginata praeter marginem hispidula pallide breviter mucronata, interioribus longioribus praeter costam virentem pubescentem hyalinis fuscescenti-albis sub apice mucronatis, intima calyeis tubum superante, calyeis (5”” vix excedentis) tubo puberulo in limbum breviorem eroso-sublobatum ampliato, nervis atropurpureis hispidulis usque ad marginem productis vel rarius prominulis. Hab. in regione alpina montis Aslan-dagh Cappadociae ad orientem montis Argaei (Balansa); in Tauri cataoniei alpe Beryt-dagh (Hausknecht! pl. syr. arm. sub nom. A. puberuli! et A. Tournefortii var.!) v. s. sp. Plantam cappadocicam a cl. Balansa collectam non vidi, et diagnosin confeci secun- dum specimina Hausknechtiana mihi ab amic. Boissier sub nomine A. puberuli communi- cata, quae tamen pluribus a descriptione Boissieri 1. e. differunt. Simillimam plantam ab eodem ibidem lectam habeo insuper sub nomine A. Tournefortii var., solummodo diversum foliis laetius viridibus minus pubescentibus et scapis paulo elongatis folia superantibus. Habitus A. Echini, sed folia angustiora minus rigida fere arcuato-curvata, 7— 9” longa, angustissima. Bractea exterior vix 2Y/”, intima 4” longa. Ab his distinetum A. cataoni- cum, supra descriptum etiam sub nomine A. Tournefortii distributum, proxime A. ulicino accedens. 49. A. Wıedemanni. m. A. viride, fere epunctatum, esquamatum, glaberrimum, confertissime pulvinato-caespi- tosum; ramis brevissimis foliis vetustis rufescentibus reversis dense obtectis, foliis hornotinis dense rosulatis lineari-acerosis rigidis basi ciliolatis margine serrulato- scabris subtetragonis, scapis gracillimis glabris folium subaequantibus ınonosta- chyis, spicae 1—5-spieulatae compressae conferte subdistichae rachi glaberrima viseidula, bractea exteriore ovato-lanceolata acute carinata herbacea acuminato- euspidata, interioribus longioribus calycis tubum subsuperantibus oblongis mem- branaceis breviter attenuato-cuspidatis, calycis (5”’ longi) tubo patulo-pilosulo lim- bum hyalinum patentissimum obsolete 10-lobum superante, nervis atropurpureis subglabris brevissime supra marginem dilatato-productis. Hab. in monte Juldri-dagh (ex Fisch.) vel Jyldis-dagh (e sched. herb. h. bot. petrop.) Anatoliae (Wiedemann!) v. s. sp. 46 Au. Bunge, Habitus omnino A. Echini, a quo tamen facillime distinctum scapo rhachique glaber- rimis, quae in innumeris speciminibus A. Echini a me examinatis semper velutino-pubes- centes. Magis affine A. ulicino sed differt habitu, foliis basi eiliatis, bractearum proportione, bractea exteriore carinata angustiore et longiore, calyeis nervis puberulis. Folia 6—8” longa, angusta, costa utrinque prominula subtetragona apicem versus canaliculata in cuspi- dem pungentem attenuata. Scapi 1—2-bracteati, bracteis angustis fere omnino membrana- ceis longe aceroso-cuspidatis. Bractea exterior obscure virens anguste purpurascenti-mem- branaceo-marginata 2"), longa. Interiores inter se subaequilongae 3” parum exeedentes, carinatae fere ex toto membranaceae fuscescentes apice ad carinam purpurascentes, atro- purpureo cuspidatae. Calycis tubus 3” longus undique sparse patulo pilosus; nervi limbi‘ hine inde pilis perpaucis adspersi. Corolla amoene rosea parte exserta fere Jimbum calyei- num aequans. 50. A. /ycaonıeum Boiss. et Heldr. in DC. Prodr. 1. ec. p. 627. n. 22. A. pallide virens, minutissime punctatum, esquamatum, erinaceo-caespitosum; ramis brevissimis foliis vetustis reversis horridis, foliis rosulae hornotinis erectis strietis acerosis subulato-triquetris glabris, scapis folia superantibus pubescentibus mono- stachyis, spieis abbreviatis confertis 5—-8-spieulatis, rachi velutino -pubescente, bracteis puberulis exteriore late ovata mucronata, interioribus duplo longioribus obtusis bilobisve ex apice vel inter lobos aristulatis, calyeis (6” longi) tubo superne patulo-piloso sensim in limbum breviorem obsolete 10-lobum albido-hyalinum am- pliato, nervis atropurpureis ad apices loborum productis pilosis. Habit. inter Bey-schehr et Koniah Lycaoniae (Heldreich!) et inter Kiutaja et Arzani Anatoliae (Mitchell). Vix specie ab A. Echino diversum, tamen bracteis interioribus facile recognoscendum. 51. A. Echimus L. Sibth! prodr. fl. gr. 1. p. 213! (sub Statice) Icon fl. gr. tab. 300. A. androsaceum Boiss. diagn. ser. 1. n. 7. p. 73. DC. prodr. 1. c. p. 626. n.19. Statice androsacea Jaub. et Spach Il. cc. Illustr. tab. 89! St. pauciflora Jaub. et Sp. Il. ce. Statice Echinus ß. L. sp. 395. — alii; non M. a Bieb. Statice foliis caulinis etc. A. v. Royen fl. Leyd. prodr. p. 192? excel. synon. Tournef. nisi ad A, acerosum. Limonium creticum juniperi folio Tournef. coroll. 25! Traga- cantha tota spinosa etc. Morison. hist. app. sect. 2. tab. 23. fig. 7. Echinus seu alia Tragacantha Prosp. Alpinus de pl. exot. p. 57. Cap. XXVI! Confer in introductione de hac specie prolata. A. viride, vix minutissime punctatum, esquamatum, erinaceo-caespitosum, puberulum vel glabrum; ramis brevissimis foliis vetustis reversis horridis, foliis rosulae hor- notinis patulis strietis acerosis triquetris saepe puberulis brevibus, scapis brevissi- mis pubescentibus monostachyis, spieis abbreviatis confertis 3—7-spiculatis, rachi DIE GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 47 velutino-pubescente, bracteis exteriori breviore oblongo-lanceolata basi vel ex toto puberula, interioribus calyeis tubum aequantibus vel superantibus ad costam pu- bescentibus acuminato-cuspidatis, ealycis (5V,—6’” longi) tubo hirtello, limbo albo- hyalino nervis atropurpureis ad marginem vel ultra illum productis mutico vel 5-mucronulato. Habitat in montibus sphakioticis insulae Oretae (Prosper Alpinus, Tournefort, Sibthorp, Olivier et Bruguiere, Sieber!), in montibus excelsis totius Graeciae: Velugo et Parnasso (Spruner!), Taygeto (Heldreich!), Malevo, 6—7000’ s. m. (Orphanides!), Olenos (Heldreich!), et Asiae minoris: in Olympo bithyno (Sibthorp, Aucher Eloy. herb. d’Or. n.2508! Boissier! Tschichatschew!), in Tmolo (Boissier!), in Tauro eilicico inter fragmina rupium montis Koschan, alt. 8500’ s. m. (Kotschy it. cil. n. 134*! 171! 289! 311!), perfrequens in jugo Ketsiebele, in monte Kisyl-teppe, Tschidem-goh prope Magara Gülleck alt. 6—8000’ (Kotschy n. 54°! 132°! 254*!), in monte Tauro (Kotschy it. 1836 n. 415). ; Huic speciei certissime servandum nomen antiguum Alpini: Echinus. Species valde polymorpha, sed limites inter formas in innumeris speciminibus a me examinatis certos nullos video, ita ut ne varietates quidem discernere queam. Speeimina cretica Sieberiana nopnulla tantisper discrepant minutie et densitate foliorum saepius sat dense pubescentium, alia vero ex eodem monte Ida, forsan e locis demissioribus omnino conveniunt cum speci- minibus graecis, nec haec differunt ab anatolieis. Me judice A. puberulum, lycaonicum et Echinus unam speciem efformant. Series 4. Mierocalyeina. Spiculae vel confertae, vel remotae, in capitula vel spicas saepius compositas dispositae. Calyces albi, rarissime purpurei 3”, ad summum 4” longi. Habitant praeeipue in regionibus montanis Persiae austro-oceidentalis et Kurdistaniae adjacentis, rara in Cabulistano et in regionibus transcaucasieis. Per A. lepturoides!) arcte junguntur Caryophyllaceis, per A. subulatum quodammodo habitu appropinquant A. lyco- podioides. Clavıs specierum diagnostiea. 1. Spieulae remotae in rachi elongata. 2. » imbricato-confertae in rachi abbreviata. 6. 2. Scapi elongati. 3. » abbreviati. 5. 3. Bractea exterior interioribus longior vel aequalis, spicae solitariae 1. ge- minatae coaetaneae, folia rigide lanceolata, scapus firmus rectus.. A. lepturoides. 1) Ut melius diserimina inter A. lepturoides et tenuiflorum illuceant, in clavim diagnosticam recepi hoe ulti- mum, in parenthesi inclusum. 48 10. Au. BunGe, Bractea exterior interioribus brevior, spicae subpaniculatae, ter- minalis praecocior, folia anguste linearia acerosa, scapus gracilis laxiusculus. 4. . (Rosulae abbreviatae folia basi vix dilatata, rachis strieta floribus valde remotis, bractea exterior viridis herbaceo-coriacea, interiores acuminatae aristato-cuspidatae, calyx 4/,—5" longus, limbi nervi glabri........... A. tenwiflorum.) Rosulae subelongatae, folia basi hyalino-marginata, rachis anfrac- tuosa, flores inferiores remotiusculi, bractea exterior pur- purascens late hyalino-marginata, interiores obtusae mu- ticae, (cal. 4”), limbi nervi adpresse pubescentes...... . valde glaucum, folia lanceolato-linearia, rami brevissimi, bracteae . A. aspadanum. interiores obtusae submuticae, calyeis nervi-pallidi...... glaucescens, folia anguste linearia, rami subelongati, bracteae in- teriores acuminatae aristato-cuspidatae, calyeis nervi AtTOPHTDULEN.. ne... ee Mi OU GAlyCES AaIEOPUTPUTELL. 0 Re a ee nie a » albido-hyalini. 7. Scapi mono-rarissime subdistachyi compressi, folia basi vix ciliata superne margine scabra, caeterum glabra, spicae laxe im- bricatae. 8. » di- pleiostachyi, spicae confertae. 9. . glaucescens, rosulae hornotinae abbreviatae, bractea exterior ovalis obtusa mutica dimidio brevior interioribus breve mucronulatis praeter costam albo-hyalinis............ virens, rosulae hornotinae subelongatae, bractea exterior acuta submutica parum brevior interioribus, intima medio latius chartacea basi purpureo-plurinervia ........222220.. . Folia tota superficie puberulo-scabra............. NEN > » margine tantum scabra. 10. Glaucescens, scapi subglabri, bractea exterior late hyalino-margi- nata, interiores acuminatae aristato-cuspidatae caly- eis 4” longi tubo hispidulo breviores, folia 1Y,-polli- ES EN es: > 6 EN SR : - - Viride, scapi pubescentes, bractea exterior coriaceo -herbacea, interiores obtusae vel bilobae muticae calycis 3” longi tubum glabrum superantes, folia vix ultra semipollicaria. 4A. flewuosum. A. oliganthum. A. melananthum. A. kurdieum. A. brachystachyum. A. genistoides. A. festucaceum. A. subulatum. Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boiss. 49 52. A. Zepturordes Jaub. et Spach. (sub Statice) Il. ce. tab. 95! excl. pl. Hohenackeri; non Boiss. Statice acerosa M. a Bieb.! fl. taur. cauc. 1. p. 252. exel. synon. non Willd. — Ledeb. fl. ross. 3. p. 470. exel. synon. Hohenack. et Boiss.! — et patria: Talysch. A. glaucum, impresso-punctatum, calcareo-squamulosum, caespitosum; ramis brevissi- mis dense foliosis, foliis vetustis dense retrorsum imbricatis, hornotinis patulis lanceolato-linearibus basi planis 5-nerviis superne triquetris rigide acerosis praeter marginem glabris, scapis folia 3—4-plo superantibus glaberrimis (mono-) sub- distachyis, spieis coaetaneis subaequalibus laxe multifloris, rachis valde flexuosae glaberrimae articulis bracteas subaequantibus, bracteis glaberrimis exteriore inte- riores et tubum calyeis vix superante nervo pungente longe acuminato, interioribus seariosis obtusis vel bilobis nervo producto cuspidatis, calyeis (4”’ longi) tubo parce hispidulo limbum hyalinum subtruncatum nervis nigricantibus basi hispidulis ante marginem evanescentibus muticum superante. Habitat in Iberiae transcaucasicae collibus sterilibus: inter Tiflis et Mzcheti (M. a Bieberstein! Ravergie ex Spach; Steven! Wilhelms!), in Kachetia et Somchetia (Eichwald!) v s. sp. Folia margine scaberrima, longiora pollicaria, supra basin lineam lata Scapi sine inflorescentia 2—4-pollicares purpurascentes, crassiores quam in A. tenuifloro. Spicae fra- gillimae eximie anfractuosae, spiculae longitudine bractearum ab invicem remotae. Brac- teae 3”’ longae exterior medio coriaceo-herbacea margine late membranacea. Calycis tubus 3” longus, limbus vix linea latior omnino expansus. Haec species ad oceidentem ab urbe Tiflis, ut videtur, frequens est vera Statice acerosa M.aBieb., quacum saepe confusum fuit A. tenuiflorum, in regionibus orientalioribus obvium. Hanc etiam sub nomine St. lepturoidis depinxit el. Spach 1. e.; in descriptione vero, cae- terum eandem omnino quadrante, nonnulla A. tenuiflorum indicare videntur, uti scapi 3—5-stachyi et calyeis longitudo usque ad 4Y,”, e speciminibus forsan incompletis Hohen- ackerianis depromta. E verbis Biebersteinii patet, non A. tenuiflorum sub nomine St. ace- rosae descriptum fuisse; nam «scapi elongati subramosi» et «scapi... in ramos... haud raro subdivisi» dieuntur, quum in A. tenuifloro scapi semper pleiostachyi sunt. Equidem in nostra specie, cujus numerosa specimina examinavi, rarius vidi scapos distachyos nun- quam tri- pleiostachyos. Jam locus natalis a Biebersteinio indicatus ad solvenda dubia suf- fieit. Specimen quod in herbario amieissimi Boissier sub nomine A. lepturoidis a Fischero communicatum asservatur, illustrissimum monographum generis in errorem induxisse vide- tur; constat enim e spica solitaria a caespite soluta et spiculis nonnullis sejunctis in capsula asservatis, characteres A. lepturoidis Boiss. (non Spach) ferentibus, et e caespitibus binis qui, me judice, ad A. lepturoides spectant. Spica et spieulae illae calyeis dimensionibus et racheos articulis in latere applanato pubescenti-hirtulis omnio quadrant A. acerosum (A. Memoires de l’Acad. Imp. des sciences, YIIme Serie. 7 50 Au. Bunee, phrygium Boiss.). In herbario olim Fischeriano exstat, inter numerosa specimina A. lep- turoidis Spach. specimen, in schedula, manu Steveni, ut St acerosa designatum, sine loci natalis indicatione, omnino cum spica et spieulis herbarii Boisseriani congruum, cujus caespes adhaerens vero omnino differt, sed cum A. aceroso Willd congruit. Simile specimen ab A. aceroso Willd nullo modo distinguendum exstat in hb. Acad. petrop. inter specimina A. lepturoidis immixtum. 53. A. oligamthum Boiss. diagn. 1. n. 7. p. 77. DC. prodr. 12. p. 629. n. 31. A. glaucescens, minute punctatum et vix calcareo-squamatum, dumoso-erinaceum; ramis vetustis patule horridis, hornotinis rosulaeformibus, foliis ereeto-patulis su- bulato-triquetris basi late longeque albo-marginatis, scapis glabris folio brevioribus mono-distachyis, spieis Jaxe 3—5-spieulatis, rachi flexuosa glabra, bractea exteriore ovata multo breviore interioribus subaequilongis tubum calycinum subsuperantibus praeter nervum in cuspidem brevem atropurpureum excurrentem scariosis sordido- albis, calyeis (vix ultra 3Y,” longi) tubo parce puberulo, limbo nervis nigricantibus glabris e margine prominulis submucronulato. | Habitat in Persia australi prope Schiras in summae alpis Kuh-Delu cacumine in de- elivitate oceidentali (Th. Kotschy pl. pers. austr. n. 559!) v. s. sp. 34. A. aspadanum m. - A. valde glaucum, albidum, impresso-punctatum, dense calcareo-squamatum; ramis abbreviatis dense caespitosum; foliis confertis erecto-patulis lanceolato-linearibus rigide acerosis longe pungenti-cuspidatis planis basi rufescenti 7—9-costatis bre- viter anguste marginatis, scapis folio brevioribus 1—3-stachyis rhachique sca- bris, spieis laxe 6—12-spiculatis flexuosis, bracteis exteriore breviore praeter carinam virentem albo -hyalinis interioribus obtusissimis bilobisve submuticis, calyeis (3” longi) tubo obconico hirsuto sensim in limbum albo - subpellueidum obsolete 5-lobum nervis pallidis ultra marginem productis glabris 5-mueronulatum ampliato. Habitat in Persia occidentali-media prope Isfahan, Murtschehar in apricis montosis (Bge et Bienert!) et prope Kohrud (Kapherr! in hb. Fischeri) v. v. sp. Habitu et nervis calyeis pallidis A. Kotschyi simile, sed plurimis notis distinctissi- mum. Humile; squamae calcareae folia fere omnino tegentes et saepe inter se confluentes. Folia 1—1',-pollicaria, primaria breviora, supra basin lineam lata. Scapi subbibracteati, bracteis fere omnino byalino-membranaceis, breviter acuminatis. Spicae ad summum bi- pollicares; spieulae braetearum longitudine ab invicem distantes. Bractea exterior basi et ad carinam viridis, breviter acuminata vel spicularum superiorum acutata tantum, vix ultra 17/,” longa; interiores inter se aequales vix 2” superantes, nervo vix in mucronulum inter lobos producto. Corolla junior videtur albida. Die GATTUNG ACANTHOLIMoN Boıss. 51 ‘ 55. A. Hlexuosum Boiss. in litt. A. glaucum, impresso-punctatum, dense calcareo-lepidotum, caespitosum; ramis sub- elongatis foliis vetustis laxius vestitis, foliis e basi dilatata latius hyalino-margi- nata acerosis supra planis linearibus praeter marginem glabris, scapis elongatis teretibus glabris pleiostachyis, rachi intus velutino-hispida, spieis subracemosis 3—12-spieulatis laxis, bractea exteriore lata breviter ovata praeter basin et co- stam rufescentes membranacea glaberrima acuminato - mucronulata, interioribus duplo longioribus praeter costam apice parce hispidulam albo-hyalinis obtusissimis mutieis, calyeis (4”’ longi) tubo hispidulo limbum albo-hyalinum eroso -subtrunea- tum muticum aequante, nervis atropurpureis extus puberulis ante marginem eva- nescentibus. Habitat in Persiae austro-oceidentalis provincia Luristan, in alpinis calcareis mon- tium: Kuh-Kiluyeh, Kuh-Sawers, Kuh-Eschker 10000’ s. m.; in planitie Tschinar 7000’ s. m. nec non in monte Diligan 9000’ s. m., in montibus Nur, Sebsekuh et Kellal (Haus- knecht!) v. s. sp. Planta quoad inflorescentiam variabilis. Folia primaria saepe molliora subcarnosula, vetusta patentissima fusca, hornotina strieta, subtus versus basin convexa, apice acute carinato-triquetra, omnino evoluta pollice parum longiora, supra basin linea dimidia vix latiora. Scapi cum inflorescentia semipedales usque ad 10-pollicares. Spicae 5—6 vel plures spicatae vel subracemosae vel apice subpaniculatae, unilaterales vel distichae, rachi recta vel flexuosa, articulis scapi saepe pollicaribus, rhacheos saepe 2”’ excedentibus. Brac- tea exterior linea parum longior, interiores fere 3” longae. Corolla pulchre rosea calyeis limbum ejus longitudine excedens. Interdum scapi parcius ramosi spieis inferioribus longe pedunculatis pauci-, interdum unispiculatis, bracteis interioribus minus obtusis costa media longius in aristulam excurrente (Kuh -Sawers, Diligan 9000’ s. m.). In nonnullis speei- minibus (Kuh-Eschker) scapi multo breviores spicam ferunt fere simplicem laxam, racheos flexuosae articulis saepe 3” longis vel longioribus, simul cum aliis spieis ramosis, ita ut plantam in monte Nur collectam, in qua spicas nonnisi simplices vidi, quia caeteris cha- racteribus omnino cum pleiostachyis congruit, specie non differre credam, etsi interdum in hac nervi limbi calycini ad marginem usque, imo tantisper ultra illum producti sunt. Huec speetant specimina in monte Sawers 8000’ s. m.; in monte Sebsekuh et Kellal collecta. 56. A. brachystachyum Boiss. in litt. A. virens, minute et sparse impresso-punctatum, parce calcareo-squamulatum, caespi- tosum; ramis subelongatis foliis vetustis recurvis tectis, foliis infimis multo brevio- ribus submutieis recurvis caeteris subtriquetris rigide acerosis basi late hyalino- marginatig eciliatis, scapis folium aequantibus vel superantibus subeompressis sub- glabris, spieis subsolitariis laxiusculis elongatis, rachi hinc scabra, bractea exteriore ovata acuta membranacea glaberrima, interioribus longioribus obtusissimis, media 7* 52 Au. Bunez, praeter nervum angustum albo-hyalina, intima basi purpureo-plurinervia, calyeis (4”” longi) tubo parce hirsuto sensim in limbum albo-hyalinum truncatum, nervis ad marginem productis purpureis puberulis muticum ampliato. Habitat in Kurdistaniae Persiae finitimae monte Dalechani 10,000 s. m. (Haus- knecht). Affine A. flexuoso, sed minus, praesertim bracteis distinguendum. Rosulae hornotinae parum elongatae, folia infima lineari-oblonga mox marcescentia, caetera superne costa sub- tus prominente quasi bisulcata, supra canaliculata. Scapi vel breviores esquamati, vel lon- giores medio squama instructi, glabri vel distinete puberuli. Spicae plerumque simplices, rarissime basi ramo brevi 2—3-spiculato accedente; artieuli racheos infimi interdum 3—5”” longi, sequentes vix 2”, summi multo breviores. Bractea inferior basi atropurpureo-virens fere 2” longa; interiores 3” parum superantes, intima medio latius chartacea basi striis purpureis pluribus ultra medium excurrentibus inferne confluentibus picta. Corolla videtur pallide carnea, emarcida fere pallide crocea. 57. A. kurdıcum m. A. glaucescens, impresso-punctatum, calcareo-squamatum, dense caespitosum; ramis brevissimis dense reliquiis foliorum foliisque vetustis recurvis vestitis, foliis hor- notinis abbreviato-rosulatis infimis brevioribus latioribus caeteris strietis patulis acerosis subtrigonis basi hyalino-marginatis vix ciliatis, scapis folio brevioribus ancipiti-compressis pubescentibus monostachyis, spica imbricato-subeonferta 3— 10-spieulata, artieulis puberulis, bractea exteriore ovali late hyalino-marginata obtusa mutica, interioribus duplo longioribus inter se aequalibus praeter costam in mucronem breviter productam hyalinis oblongis obtusiusculis glaberrimis, caly- eis (vix 4” longi) tubo hispidulo limbum albo-hyalinum truncatum nervis atro- purpureis basi parce puberulis brevissime ultra marginem productis mucronulatum subsuperante. Habitat in Kurdistaniae Persiae finitimae montibus caleareis Avroman et Schahu (Hausknecht!) v. s. sp. sub nomine A. melananthi communicatum. Binis praecedentibus valde affine, ab A. melanantho, cui habitu magis quam illis ap- propinquat, praeter alia jam calycis colore facile distinetum. Folia in rosulis infima 2—3” Jonga, caetera ad summum 7—8” Jonga, infra medium ',” lata, superne mar- gine aculeolato-scabra, longe pungenti-mucronata. Scapi basi bibracteati, bracteis prae- ter costam longe excurrentem hyalino-membranaceis glabris. Spica disticha, parum flexuosa, articulis infimis interdum usque ad 2” longis, summis linea brevioribus. Brac- teae exteriores spiculae infimae interdum acuminato-cuspidatae; intexiores basi virides, medio purpureae, 2Y,” longae tubum calyeis subaequantes. Calycis tubus pallidus. Co- rolla rosea limbum fere ejus longitudine excedens. Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 53 58. A. melananthum Boiss. Diagn. 1. 7. p. 74. DC. prodr. 1. c. n. 24. Statice melanantha Boiss. in Kotschy pl. Pers. austr. A. glaucescens, tenuissime punctatum et calcareo-squamatum, caespitosum; ramis ab- breviatis dense horridis, foliis infimis abbreviatis caeteris rigide acerosis plano- triquetris latiusculis brevibus, scapis rachique puberulis, spica e foliis vix exserta brevissima 6—9-spieulata, bracteis viscidulis purpureis interioribus hyalino-mem- branaceis sublucidis obtusis breviter mucronatis exteriorem breviorem triangula- rem mucronatam superantibus calycis tubo brevioribus, limbi violascenti-purpurei profundius 5-lobi nervis nigris glabris vix mucronulato-prominulis. Hab. in regione superiore alpis Kuh-Daena prope Schiras Persiae australis (Kotschy l. e.n. 591) v.s. sp. Caespites densissimi pulvinares, folia 9—10” longa, fere lineam lata. Spicae semipollicares dense imbricatae. Calyx 4” longus. 59. A. genıstordes Boiss. Diagn. 1. 7. p. 76. DC. prodr. l. c.n. 28. Statice genistoides Jaub. et Spach Il. ce. A. glaucescens, impresso-punctatum, calcareo-lepidotum, dumoso-erinaceum; ramis elongatis remotius patule horridis, foliis tota superficie scabro-hispidulis infimis subcarnosis subspathulatis submutieis caeteris triquetris acerosis, scapis folio 2—3-plo longioribus parce puberulis 2—3-stachyis, racheos articulis hispidulo- pubescentibus, spieis sessilibus 6—9-spiculatis confertis, bractea exteriore bre- viore triangulari acuta praeter basin scariosa, interioribus praeter nervum tenuem atropurpureum hyalinis obtusis submuticis calyeis tubum aequantibus, calycis (4 longi) costis atropurpureis in tubo patule in limbo truncato mutico adpresse pubescentibus. Habitat in Mesopotamia vel in Persia (Aucher Eloy. hb. d’or. n. 2511. ex Spach hb. Mus. paris. n. 2024! ex Boiss. 1. e.) v. s. sp. in hb. amic. Boiss. Ab omnibus speciebus subseetionis foliorum indumento facile distincetum, etiam ab A. subulato cujus folia sedulo a me examinata praeter marginem semper glabra, laevia vidi. 60. A. festucaceum Boiss.! Diagn. 1. 7. p. 76. DC. prodr. ]. e. n. 30. Statice festucacea Jaub. et Spach. Il. cc. A. glaucescens, vix impresso-punctatum, calcareo-squamulatum, erinaceo-caespitosum; ramis abbreviatis dense foliis deflexis elongatis tectis, foliis hornotinis praeter marginem glabris lineari-triquetris acerosis, scapis subglabris folia multo superan- tibus 3—7-stachyis, racheos artieulis scabro-puberulis, spieis breviter peduncu- latis inferioribus distantibus caeteris ad apicem scapi fasciculatis 6—12-spiculatis ‚ subeonfertis, bractea exteriore breviore triangulari mucronata basi fuscescenti membranacea caeterum albo-scariosa, interioribus scariosis acuminato-mucronatis, 54 Au. Bunee, calyeis (4” longi) tubum subaequantibus, limbi 5-lobi submutiei nervis nigricanti- bus tenuibus basi puberulis. Habitat in Persiae montibus (Auch. Eloy. hb. d’or. n. 5239! et n. 2169. ex Boiss.]. c.) et in Mesopotamia (Auch. Eloy. hb. d’or. n. 2511.) v. s. sp. In herbariis haec species cum praecedente confusae videntur; vidi etiam speciminibus floribus destitutis adjectam capsulam cum floribus A. tragacanthini. 61. A. subulatum Boiss. DC. prodr. 12. p. 629. n. 29. A. brachyphyllum Boiss. 1. e. p. 628. n. 25? Catal. Griff. distr. n. 4166! A. virens, denique atratum, fere impunctatum, esquamulatum, dense caespitosum; ramis foliis vetustis dense obtectis. abbreviatis, foliis subulato-acerosis brevibus apice abrupte tenuissime spinulosis margine muriculato-scabris, scapis muriculato- scabris folia 3—5-plo superantibus pleiostachyis, spieis sessilibus inferioribus re- motis superioribus confertis dense et stricte 5—9-spiculatis, bractea exteriore paulo breviore ovato-triangulari mucronata albo-marginata, interioribus albo-mem- branaceis truncatis mutieis calyeis (3Y,” longi) tubum glaberrimum subsuperanti- bus, limbi albi eroso-truncati mutiei nervis atris adpresse pubescentibus. Habitat in alpinis Afghanistani ad septentrionem ab urbe Kabul (Griffith journ. n. 1583 et 1584; Catal. distr. Griff. n. 4166!) vidi specimen sub nom. A. subulati in hb. am. Boiss., aliaque sine floribus sub nom. A. brachyphylli a h. b. Kewensi communicata in hb. h. b. Petropolitani. Comparatis speciminibus eitatis vix de identitate A. subulati et brachyphylli dubi- tarem, nec diagnoses citatae utriusque speciei diversitates praebent; specimen hb. Boissie- riani A. subulati habet scapum pleiostachyum. Colore nigricante plantae exsiccatae, foliis brevibus 5—6”” longis, floribusque minutis facile recognoscendum. Seorıo VII. Tragacanthina. Spieulae uni- raro bi- pluriflorae. Nervi calycis intus glabri. Folia vernalia carnosula saepius mox diffracta, aestivalia spinosa margine laevissima. Habitant frequentissima in Persia media et orientali, rara in Persia boreali-oceiden- tali, et nonnulla in Beludshistano et Afghanistano. Species plurimae inter se valde affines forsan formae variabiles unius speciei. Spiculis 2-plurifloris distinetae aegre sejun- gendae ab aliis ob proximam affınitatem, v. c. A. visciduli et Schirasiani, cum tomentello vel talagonico. Melius forsan in subsectiones dividendae e structura calycis, et colore limbi, sequenti modo: 1. Calyeis limbus ampliatus 2. » » ' angustus plicatusrüudn DR RE Stenostoma. 2. @alyeis Imheakralboshyalinus aa Bau rd Ale a ek Eurystoma. » Bu PurpuTERBE TEL RR IR RR Rat Erythrostoma. Dis GATTUNG ACANTHOLIMoN Boıss. 55 Subsectio 1. Stenostoma, Calyx limbo plicato angusto tubulosus. Spieulae uniflorae. Calycis tubus fere semper glaberrimus. Spicae plerumque laxissimae. 1. Scapi elongati, spica composita e spieis parvis faseiculatis distantibus, spieulis 2—5-confertis, calyx 2%,” longus tubo puberulo.... A. polystachyum. Scapi paniculato -3-pleiostachyi, spicae elongatae laxae. Calyces 3—7” longi glaberrimi. 2. 2. Calycis limbus 10-lobus, lobis aequalibus acutis, tubo rubro-punctato A. heratense. » » 5-lobus, 5-fidus vel truncatus. 3. 3. Calyeis (5”’1.)limbus truncatus nervis ante marginem evanidis, bractea exterior interiores bilobas calyeis triente breviores subaequans A. truncatum. » limbus distincte 5-lobus. 4. 4, Galyeis limbus subinfundibularis, lobis acutis vel mucronulatis. 5. » » angustissime plicato-contractus lobis obtusis. 6. 5. Calyx 7” longus, bractea exterior interioribus acutis dimidio brevior, interiores calycis tubo triente breviores..... 2.222200. A. longiflorum. » vix 4” superans, bractea exterior interiores obtusas calycisque tubum dimidium subaequans.......... Ka Biel. 1b ir 4A. Karelini. 6. Calyx 4” longus, limbi lobi 5 enervii inter nervos retractos ante mar- ginem limbi desinentes, bracteae interiores obtusae exteriore duplo longiores calyeis tubum dimidium superantes........ A. quinquelobum. » 5” longus, limbi inter lobos truncati lobi obtusi nervo ante mar- ginem desinente percursi, bracteae subaequales interiores ca- Iycieitabittriente 'brevioresa 1 u 2 da ed a elanll A. eurviflorum. 62. A. polystachyum Boiss. DC. prodr. 12. p. 624. n. 7. Catal. Griff. distr. n. 4159. A. dumosum, glaucum; ramis paucifoliis elongatis, foliis vernalibus carnosulis multo brevioribus margine scabris mox recurvis et diffractis, aestivalibus longe spinosis laevibus, scapis rigidis firmis tota longitudine remote spicigeris, spieis brevissimis dense 3—5-spiculatis, bractea exteriore ovata viridi obtusa anguste membranaceo- marginata, interioribus duplo longioribus oblongo-linearibus ad carinam scabris obtusis mutieis, ealyeis (2Y,/” longi) tubo ad nervos puberulo, limbo e bracteis brevissime exserto eroso-lobato rubro-striatello. Habitat in Afghanistano prope Kabul (Griffith! journ. n. 1577) v. s. sp. in hb. Boiss. Caules 2—3-pollicares. Folia aestivalia 1— 1/,-pollicaria. Scapi 1—1"/,-pedales spicas 10—25 inter se 4—6”" distantes 4—4”’ longas alternatim gerentes. 63. A. heratense m. A. dumosum, spinis horridum, glaucum; foliis vernalibus planis abbreviatis margine scabris deciduis, aestivalibus longe spinosis triquetris laevibus, scapis folio brevio- 56 Au. BunGe, ribus fragillimis? monostachyis?, spieis elongatis laxis anfractuosis fragillimis, bractea exteriore brevi ovata mucronulata, interioribus duplo longioribus calyeis tubi trientem aequantibus breviter acutatis margine late hyalinis glaberrimis, calyeis (5” longi) tubo glaberrimo rubro-striatello, limbi minutissimi lobis 10 subaequalibus quinis alternis nervo in mueronem prominulo percursis intermedis enerviis lanceolatis acutis. Habitat in aprieis rupestribus prope Herat (Bge. et Bienert!) v. v. Sp. Collegimus autumno pauca specimina floribus jam omnino orbata, spieulasque solutas inter folia ramosque retentas. Fruticulus horridus ramosissimus vix semipede altior, trunco crasso brevi, ramisque intricatis, spinis patentibus inaequalibus 1'/,-pollicaribus et breviori- bus albidis, foliisque vernalibus paueis exaridis teetis. Scapi rudimenta brevia semipolli- caria apice squama terminata. Rhacheos artieuli, ut videtur, inferiores cum spieula adhuc cohaerentes usque ad 4” longi, alii breviores, elaberrimi, teretes; flores summi approximati. Bractea inferior ovata acuta medio herbaceo-membranacea margine late hyalina lineam vix excedens; intima 2”’ longa intermedia vix brevior sensim acutatae et in cuspidem brevem productae maxima parte hyalinae. Calyeis tubus fructifer pentagonus, versus faucem valde angustatus 4” fere excedens, limbus minutus profunde 10-fidus, laciniis lanceolatis. Petala limbum calyeinum dupla vel tripla longitudine ejus excedentia. 64. A. truncatum m. A. dumosum, spinis horridum, glaucum; foliis vernalibus carnosulis plano-trigonis margine scabris abbreviatis, aestivalibus longe spinosis trigonis calcareo-verruco- sis, scapis elongatis pluriarticulatis fragillimis di-? tristachyis, spieis elongatis laxis fragillimis, bractea exteriore breviter ovata acutiuseula interioribus longiori- bus obtusissimis bilobisve tubi trientem aequantibus glaberrimis, calyeis (4—5" longi) tubo glaberrimo concolore, limbo brevissimo angusto omnino truncato mutico. Habitat in Persiae mediae occidentalioribus inter Ispahan et Teheran in rupestribus aprieis prope Schurab (Bge. et Bienert!), prope Sio-kuh, in Persia media in vicinitate magni deserti salsi versus austrum ab urbe Teheran (Bode! in hb. Fisch.) v. v. Sp. , Unieum specimen collegimus speciei calyeis structura, ut videtur, bene distinctae. Habitus frutieuli omnino praecedentis. Folia basi membranaceo-auriculato-dilatata; spinae fere bipollicares. Articuli scapi plus quam pollicares, terminati squama fere ex toto hyalina, brevi, breviter acutato-mueronata. Spicae valde laxae artieuli 3—4”’ longi Bracteae etiam interiores 1Y/,” non excedentes. Petala longe exserta rosea. Calyx subcurvatus. 65. A. yuinguelobum m. A. dumosum, spinis horridum, glaucescens; foliis vernalibus carnosulis plano-trigonis recurvis margine scabris emareidis, aestivalibus subulato-spinosis supra planiuscu- lis laevibus, scapis folium aequantibus vel paulo longioribus gracilibus di-trista- DiE GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 57 chyis, spieis anfraetuosis laxissimis 4--12-spieulatis, bractea exteriore dimidio breviore membranacea acutiuscula interioribusque subhyalinis obtusis rubro- punctatis calyeis (4”’ longi) tubum glaberrimum dimidium superantibus, limbo nervis retractis marginem haud attingentibus inter nervos breviter obtuse 5-lobo, lobis enerviis. Habitat in rupibus dolomitieis aridis prope Schahrud provinciae Chorassan occiden- talis (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Gracilior quam praecedentes, spinis tenuioribus brevioribus confertis, raro pollice longioribus, basi vix membranaceo-dilatatis. Spieca primaria 1Y,—3-pollicaris, laterales breviores. Bracteae interiores multo majores quam in praecedentibus et ratione tubi caly- eis longiores; 2"/5” longae. Corolla rosea longe exserta. 66. A. curvrflorum m. A. fruticosum, ramis elongatis longe nudatis, spinis remotis virentibus subulatis gra- cilibus basi aurieulato-membranaceo-dilatatis, foliis primariis abbreviatis cornosu- lis recurvis fugacibus, scapis gracilibus longissimis fragillimis ramoso-pleiostachyis, spieis anfractuosis laxissimis 8—12-spiculatis, bracteis subaequalibus exteriore paulo breviore ovata acuta, interioribus praeter nervum hyalinis obtusis acutis mucro- nulatisve tubi trientem subaequantibus, calyeis (5”’ longi) tubo curvato glaberrimo, limbo brevissime quinquelobo lobis obtusiusculis lanceolatis nervo percursis inter lobos truncato. Habitat in rupestribus Persiae mediae occidentalioris prope Kohrud et prope Schur-ab, inter Isfahan et Kum (Bge. et Bienert!). Valde affine binis praecedentibus et melius forsan cum illis conjungeretur, sed habi- tus omnino alienus. Fruticulus pedalis vel altior ramis denudatis elongatis; folia spinosa gracilia elongata virentia hine inde verruculis calcareis adspersa, 1'/,-pollicaria vel longiora. Scapi cum inflorescentia plus quam semipedales, spicae inferiores longe pedunculatae re- motae breviores, primaria vel terminalis 3-pollicaris vel longior; articuli spicarum arcuati inferiores semipollicares, superiores sensim breviores. Bractea inferior vix duas lineas longa superiores parum longiores. Limbi calyeini nervi non retracti, sed in lobos anguste hyalino- marginatos producti. Specimina collecta pauca floribus paueis tantum evolutis; plantae Schurabensis folia validiora bipollicaria vel longiora; spicae breviores, praeter calycis lim- bum, fere A. truncatum in mentem vocant. 67. A. longıflorum Boiss. Diagn. ser. 2. n. 4. p. 63. A. dumosum, spinis horridum, glaucescens; folis vernalibus abbreviatis herbaceis subtrigonis supra canaliculatis glabris emareidis, serioribus spinosis elongatis basi sensim dilatata vix membranaceo -marginatis laevibus supra planiusculis, scapis folium aequantibus 2—3-stachyis, spieis laxe 2—4-spiculatis flexuosis, bractea exteriore ovato-triangulari viridi albo-marginata acuta, interioribus duplo longio- Memoires de l’Acad. Imp. des sciences. VIIme Serie. 8 58 Au. BunGe, ribus dorso herbaceis rubellis late marginatis mutieis, calyeis (7” longi) tubo gla- berrimo bracteis duplo longiore sensim in limbum vix ampliatum 5-lobum producto, limbi laciniis erectis triangularibus nervo percursis mucronulatis. Habitat in regno Cabulico circa Choky et Kuelah vulgare (Griffith); in Beludshistano eirca Dubend (Stocks!) v. s. sp. comm. a cl. Boissier. A praecedentibus, quibus arete affine, calycis limbo paulo ampliore transitum facit ad sequentem speciem et ad subsectionem Eurystoma; habitus omnino A. heratensis. 68. A. Karelini Sezegl. sub Statice in Bull. mosq. 1851. 2. p. 475. tab. XII. fig. 4 A. Szovitsiü Boiss. et Buhsel. c. p. 184 (1860). A. fruticulosum, glaucum, calcareo-squamulatum, laxe foliosum; foliis vernalibus car- nosulis planiusculis vel subtriquetris margine scabris recurvis deeiduis, aestivalibus spinosis elongatis basi late hyalino-auriculatis laevibus supra planis, scapis folium vix superantibus paniculato-pleiostachyis, spieis elongatis laxis flexuosis 2—12- spieulatis fragillimis, bractea exteriore ovato-lanceolata acuminata, interioribus obtusis vix longioribus tubum calyeinum dimidium aequantibus, calycis (4” longi) limbo anguste plicato 5-fido, lobis ovato-lanceolatis nervosis nervo ad apicem pro- ducto acutis vel prominulo mucronulatis. Habitat in Armenia rossica Persiae contermina in salsuginosis prope Nachitschewan, in valle Alindsha (Buhse!), in collibus aridis circa Nachitschewan (Szovits! Kowalensky!) v.S. Sp. Spinae 10— 17” longae; scapi ipsi subpollicares cum inflorescentia 3/,—4-pollicares. Spicae 3—6, pedunculatae. Spiculae leviter curvatae inter se longitudine bractearum, vel inferiores longius distantes. Bractea exterior crassiuscule cuspidata margine late membra- nacea, interiores paulo longiores membranaceae nervo viridi valido percursae obtusae, inter- dum brevissime aristulatae. Calycis tubus raro glaber plerumque puberulus, limbus magis dilatatus quam in praecedentibus, lobis latioribus. Petala rosea longe exserta. Habitu cum A. quinquelobo congruit. Subsectio 2. Eurystoma. Calyeis limbus albo-hyalinus expansus infundibularis; spieulae 1-rarius 2-pluriflorae, plerumque fasciculatim confertae, in scapis raro mono- saepius di- tristachyis, interdum cymosae. Habitant in Persia media praesertim in circuitu magni deserti salsi, rariores in Afghanistano et Beludshistano. Clavis specierum diagnostica. 1. Tomentella, folia fere impunctata, scapi pubescentes, bracteae interiores obtusae vel bilobae muticae, calyx 4” longus, limbus truncatus, spieulae interdum biflorae. 2. Glabra, scapi glaberrimi. 4, oa u | 10. Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. . Scapi monostachyi, bracteae interiores tubum calycinum superan- tes, calycis nervi nigri, folia conferte caespitosa glauca, scapi folio breuieresan. nu... Di- pleiostachyi, bracteae interiores tubum aequantes vel breviores, calyecis nervi pallidi. 3. . Viride, folia conferto-caespitosa, scapi folio breviores, bracteae in- teriores tubum puberulum aequantes, nervi ad marginem pradueti, spieae faseieulatae.. nn... ee Glaucum, folia remota, dumosum, scapi folio longiores, bracteae interiores tubo subglabro breviores, nervi ante marginem EVADESCENtES, SPIeAe CYMOBBe.. ......Hunenesen nee. . Spieulae pleraeque 2—3-florae. 5. » omnes uniflorae (rarissime una alterave biflora, conf. A. schirasianum et viscidulum). 6. . Dumosum, glaucum, folia crassa rigida, scapi monostachyi, calyx Su loneusslunho,aristulatanee 2... 1 ee ars caespitosum, viride, folia tenuiter subulata, scapi di- pleiostachyi, ealyx 4” longus mutieus! ........:-. EN IS ua . Scapi brevissimi monostachyi, spicae brevissimae pauciflorae, brac- teae interiores late obovatae, rachis bracteae et tubus visci- duli. 7. » plus minusve elongati, spicae pluriflorae. 8. . Viride, folia omnia margine glabra confertissima, braeteae interio- res calycis tubo glaberrimo breviores acutiusculae....... Glaucescens, folia vernalia margine scabra, spinae remotae, brac- teae interiores calycis tubum parce hispidulum aequantes obtusissimae mucronatae.......... - .er Tree . Spicae rachis elongata anfractuosa, spieulae bractearum longitudine vel:longiassab/invicem: remotaer......2 ee. A » rachis brevis, spiculae imbricatae, articuli vix bracteam ex- teriorem aequantes. 9. . Folia basi puberula gracilia elongata, bracteae exterior longe acu- minato-cuspidata interiores subaequans..... are hesshiateie Folia basi glabra, bracteae interiores exteriorem obtusam vel bre- vissime obtuse vel hebetato-mueronatam multo superantes. 10. Folia basi elongato-vaginantia omnia erecto-patula, bracteae inte- riores acutatae, fruticosum ramis elongatis...........-. 59 . tomentellum. . Lalagonicum. . schahrudieum. . horridum. . fasciculare. . viscidulum. . Schirasianum. . aristulatum. . tragacanthinum. . Stocksü. 8*+ 60 Au. Bunse, Folia basi vel abrupte breviter membranaceo-auriculata vel fere immarginata, vernalia carnosula recurva decidua, bracteae interiores obtusae vel bilobae. 11. 11. Calyx glaberrimus submuticus, folia basi abrupte membranaceo- auriculata, bracteae interiores obtuse bilobae e dorso bre- vissime mucronulatae vel omnino muticae....... SS A. incomptum. » ad .nervos puberulus, bracteae interiores obtusae muticae vel ex apice mucronulatae. 12. 12. Calyx obsolete 5-lobus breviter mucronulatus, spicae confertae, bractea exterior interioribus dimidiis brevior, spinae ve- tustae griseo-stramineae......... Re A. Scorpius. » profunde 5-lobus 5-aristulatus, spicae laxiusculae, bractea exterior interiores dimidias superans, spinae vetustae albidae A. leucacanthum. 69. A. aristulatum m. A. dumoso-fruticulosum, glabrum, glaucum; ramis elongatis, foliis vernalibus carno- sulis recurvis trigonis margine scabris emareidis, caeteris spinosis laevibus basi glabris patentissimis, scapis folium superantibus pleiostachyis, spieis laxissimis flexuosis, spieulis unifloris fere tota earum longitudine ab invicem distantibus, bractea exteriore herbacea ovata late hyalino-marginata in cuspidem brevem sen- sim attenuata, interioribus duplo longioribus calyeis tubum aequantibus praeter nervum in aristam productum hyalinis, calyeis (4”’ longi) tubo glabro in limbum albo-hyalinum infundibularem 5-lobum sensim ampliato, laciniis limbi late ovato- triangularibus longe purpureo aristatis. Hab. versus fines austro-orientales Persiae in aprieis montosis prope Kuh-i-bachtun, Sertschah, Serdani, ubi jam Martio florere ineipiens collegimus (Bge. et Bienert) v. v. sp. A subsequentibus facile distinetum spieis laxissimis elongatis. Fruticulus semipedalis vel altior. Rami vetustiores fusco-brunnei, in partibus paulo longioribus reliquiis foliorum emarcidorum vernalium, in brevioribus spinis vetustis albidis remotioribus patentissimis 1— 1'/-pollicaribus vel parum longioribus basi anguste membranaceo-marginatis horridi. Folia vernalia recurva mox fragillima apice subito in spinulam tenuissimam contracta. Spicae longe pedunceulatae 3—6-spieulatae; articulis jam in spica juniore 2—6” longis, gracilibus. Spicis laxis accedit ad species subsectionis praecedentis. 70. A. tragacanthınum Boiss. Diagn. ser. 1. 7. p. 81. DC. prodr. 1. e. p. 626. n. 17. Statice tragacanthina Jaub. et Spach ll. ec. St. Spachii Girard. Ann. sc. nat. ser. 3. vol. 1. p. 332 cx parte. A. dumoso -fruticosum, glaucescens; ramis elongatis, foliis vernalibus carnosulis margine scabris recurvis trigonis, spinis remotiusculis basi auriculato-marginatis DıE GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 61 extus puberulis graeilibus supra planiusculis tenuiter punctatis parce calcareo- verrucosis, scapis folium superantibus di- pleiostachyis, rhacheos anfractuosae articulis inferioribus bracteam exteriorem aequantibus, spieis imbricatis abbrevia- tis, spiculis unifloris, bractea exteriore interiores subaequante coriacea membra- naceo-marginata, interioribus scarioso-hyalinis obtusis ex apice vix mucronulatis muticisve tubum aequantibus, calyeis (5” longi) tubo glabro limbi hyalini 5-lobi nervis rubris puberulis in aristulam productis. Habitat in aridis ad lacum Urmiah, Persiae oceidentali-borealis (Aucher Eloy! hb. d’or. n. 5239. ex parte), inter Chorum-derreh et Sultanieh ad oceidentem ab urbe Teheran (Bge. et Bt.!), prope Teheran (Jenisch! in hb. Fisch.) v. v. Sp. Folia spinescertia graciliora quam in tribus sequentibus, 1—1'/,-pollicaria. 71. A. Scorpius Boiss. 1. ce. n. 16. Statice Scorpius Jaub. et Sp. Il. cc. Statice Spachii Girardl.e. ex parte. Statice ferox Jaub. et Sp. ll. ec. Ac. ferox. Boiss. 11. cc. A. dumoso-fruticulosum, glaueum; ramis subelongatis, foliis vernalibus carnosulis mar- gine scabris recurvis trigonis, spinis confertis basi extus glabris dilatato-hyalino aurieulatis supra planis vetustis griseo-stramineis, scapis folio brevioribus 1—3- stachyis, spieis confertis racheos articulis brevissimis, spieulis unifloris, bractea exteriore brevissima membranacea obtusa mutica, interioribus scarioso-hyalinis bilobis ex apice mucronulatis vel submutieis tubo brevioribus, calyeis (4”’ longi) tubo glabro ad nervos limbi subtruncati puberulo, nervis ex apice loborum vix prominulis. Hab. ad sinum Persieum (Aucher Eloy. hb. d’or. n. 5239. ex parte test. Spach), in aridis montium prope Kerman Persiae austro-orientalis (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Statice ferox, eujus specimina authentica non vidi, e diagnosi nulla re a St. Scorpio differt, nisi spicis solitariis, quales vero etiam in speciminibus caeterum scapos 2 —3-sta- chyos ferentibus observavi. 72. A. leucacanthum Boiss. Diagn. ser. 1. 7. p. 81. DC. prodr. l. ce. n. 18. Statice leuc- acantha Jaub. et Spach. !l. ce. A. dumoso-fruticosum, glaueum; ramis subelongatis, foliis vernalibus lineari-trigonis margine scabris recurvis, spinis validis subconfertis basi extus glabris vix hyalino- marginatis vetustis eretaceo-albis, scapis folium superantibus di- pleiostachyis, spieis confertis e spieulis unifloris in rachi subflexuosa, braetea exteriore interio- res vix dimidias aequante eoriacea margine hyalina, interioribus hyalinis bilobis submutieis vel e dorso mucronulatis tubum aequantibus, calyeis (4'/,” longi) tubo parce hispidulo, limbi quinquefidi nervis puberulis rubris in aristulam productis. Habitat in Persia australiore: ad sinum Persicum (Aucher Eloy. hb. d’or. n. 5239! ex parte), in monte Sofa, prope Isfahan (Bode! in hb. Fisch. Bge. et Bienert!) v. v. sp. 62 Au. Bunee, Folia validiora quam in praecedentibus pollice plerumque longiora interdum plus quam sesquipollicaria. 73. A. incomptum Boiss. et Buhsel. c. p. 183. A. dumoso-fruticulosum, glaucescens; ramis subelongatis, foliis vernalibus trigonis recurvis carnosulis deeiduis margine scabris, spinis remotiusculis supra planis basi auriculato-hyalino-membranaceis glabriusculis, scapis folium superantibus mono-distachyis, rhacheos strietae articulis brevissimis, bractea exteriore bre- viore obtusa mutica membranacea, interioribus scarioso-hyalinis bilobis brevissime e dorso mueronatis muticisve tubum aequantibus, calyeis (5’”’ longi) superne ad nervos hispiduli limbo obsolete quinquelobo, nervis rubellis extus subglabris mar- ginem vix superantibus. Hab. in rupestribus pagi Taft, prope urbem Yesd (Buhse!), et prope Kerman-schahi, inter Kerman et Jesd (Bge. et Bienert!) v. v. sp. Formae sub nominibus A. tragacanthini, Scorpii, leucacanthi, et incompti distinctae, inter se tam affınes sunt, ut potius unicam speciem valde polymorpham constituunt. Dis- crimina nempe omnia characteribus valde variabilibus nituntur. Habitus secundum statio- nem aridiorem vel fertiliorem variare solet. Spinae mox graciliores, mox firmiores, lon- giores vel breviores, saepe in eodem specimine e variis annis persistentes. Spicae solitariae binae ternae vel plures in variis scapis ejusdem fruticuli, quare A. ferox ab aliis nullo modo distinguendum; A. incomptum saepius vidi distachyum, A, Scorpius 1—2—3-sta- chyum. Bractearum forma et longitudo relativa praestantissimos praebent characteres, tamen variant inter certos limites, nam in una eademque spica observantur bracteae inte- riores obtusae vel bilobae, longius aristulatae, mucronulatae, et omnino muticae. Nec minus pubescentia nervorum limbi calyeini variabilis; in A. incompto hi plerumque gla- berrimi in caeteris hispiduli, sed et in illo interdum apparent pili nonnulli, et in caeteris pubes vel parcior vel densior, interdum fere nulla. Calyeis dimensiones fere in omnibus eaedem, in A. tragacanthino caeteris paulo major; in A. Scorpio et leucacantho paulo minor. Nervi in omnibus purpurascentes, etiam in incompto, quamvis hic paulo pallidiores, semper in mucronem vel aristulam longiorem producti. 74. A. Stocksil Boiss. Diagn. ser. 2. n. 4. p. 63. A. fruticosum, glaucum, glaberrimum; ramis elongatis remote spinosis; foliis omni- bus rigidis erecto-patulis margine laevissimis primariis multo brevioribus caeteris elongato-spinosis tereti-subeompressis subulatis basi elongato-vaginantibus hyalino- marginatis tenuissime ciliolatis, scapis folium subaequantibus 2—3-stachyis, spieis brevibus laxis 2—4-spiculatis, rhachi flexuosa, spiculis unifloris, bractea exteriore triangulari acuta herbacea hyalino-marginata, interioribus herbaceo-carinatis late hyalinis duplo longioribus acutis, calyeis (5”’ longi) inferne glabri superne ad costas Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 63 hirsuti tubo bracteas interiores aequante, limbi patuli quinquelobi nervis rubenti- bus in mucronulum brevem productis. Habitat in ditione Beludshistan prope Ispingli (Stocks pl. exs. n. 1091!) v. s. sp. comm. ab am. Boissier. Ramis elongatis tenuibus, foliisque omnibus spinosis, quamvis vernalibus minoribus, facile a praecedentibus distinguendum. Folia majora 1Y,—2-pollicaria. Spieae vix polli- cares. 75. A. viscidulum Boiss. Diagn. ser. 1. n. 7. p. 71. DC. prodr. XII. p. 625. n. 10. A. erinaceo-caespitosum, laete viride, glabrum, minutissime punctatum; ramis abbre- viatis, foliis glabris eonfertissimis subglanduloso-viseidulis infimis brevioribus mu- cronatis margine glabris caeteris rigide aceroso-spinosis supra planis subtus rotun- dato-carinatis, scapis brevissimis monostachyis, spieis inter folia subsessilibus capitato-incurvis 4—5-spieulatis, spieulis unifloris arcte imbricatis, rhachi visei- dula brevissima, bracteis viscidulis exteriore brevi mutica obtuse mucronata viridi vix marginata, interioribus subtriplo longioribus chartaceo-membranaceis acutatis muticis tubo brevioribus, calyeis (5'/%” longi) glaberrimi limbo truncato, nervis nigricanti-purpureis vix ultra marginem productis. Hab. in Persia (Aucher Eloy. herb. d’or. n. 2509!) v. s. sp. in herbario amiciss. Boissier. Folia omnino evoluta 10’ longa, supra basin vix Y/,” lata. Spiculas omnes unifloras vidi, interdum accedente bractea quarta. 76. A. schirasıanum Boiss. 1. ce. p. 72. et p. 625. n. 11. Statice erinacea Boiss. in Kotschy pl. pers. austr. exs. n. 305. non Jaub. et Spach. A. erinaceo-dumosum, glaucescens, glabrum, subviseidum, tenuiter punetatum; ramis subelongatis, foliis vernalibus brevissimis triangulari-lanceolatis planis mucronatis basi margine scabris, spinis subremotis patulis tereti-subulatis acerosis basi bre- vissime membranaceo-marginatis, scapis brevissimis monostachyis, spieis inter folia subsessilibus 5—9-spiculatis, spieulis in rhachi viscidula brevissima arcte imbri- catis subunifloris, bractea exteriori brevi ovata concava viridi breviter crasse mucronata, interioribus plus duplo longioribus obtusiusculis mucronulatis char- taceo-membranaceis late hyalino-marginatis calycis tubum aequantibus, calyeis (5” longi) tubo superne parce hispidulo, limbi obsolete 5-lobi nervis rubris vix puberulis ultra marginem in mucronulum productis. Habitat in rupestribus ad monumentum Nakschi-rustam prope urbem Schiras Persiae australis (Kotschy!) v. s. sp. Folia 7—9”" longa. 64 Au. Bun, 17. A. horridum m. A. dumosum, dense hystrieinum, subglaucescens, glabrum, fere impunctatum, visci- dulum; ramis subelongatis, foliis vernalibus breviter lanceolatis margine praeter basin breviter et anguste membranaceam parce ciliolatam glabris, caeteris rigide crasse spinosis patentissimis, scapis folio brevioribus monostachyis, spieis breviter 1—4-spieulatis, spieulis in rachi viscidula confertis subbi- (1—-3) spiculatis, 4—6- bracteatis, bractea exteriore suborbiculari coriaceo-herbacea breviter obtuse mu- cronata, interiorum extima late obovata medio coriacea margine late hyalina obtu- sissima sub apice breviter mucronulata, sequentibus sensim angustioribus praeter costam sub apice in mucronem brevissimum productam hyalinis, intima paleae- formi breviore, calyeis (5°/” longi) glaberrimi limbo obsolete 5-lobo nervis exeur- rentibus breviter aristulato. ! Hab. in aridis montosis prope Gerde-kuh inter Kerman et Jesd Persiae australis (Bge. et Bienert!) v, v. sp. Folia vernalia basi saepe 1'/” lata, tunce demum refracta, serius decidua, spinae 8— 10” longae rigidissimae diu persistentes, confertae, erassae, supra planiusculae subtus convexae. Scapi graciles 4—6” longi glabri viscidi, rachisque fragillimi. Spieulae saepius 3-quam uniflorae. Bractea exterior 1—1Y,” longa, interdum omnino mutica, anguste hyalino -marginata, sequens 3” vix excedens, caeterae vix breviores praeter intimam omnino enerviam. Calyces saltem inferiores brevissime stipitati, tubo sensim in limbum infundibularem aibo-hyalinum ampliato, nervi limbi basi virentes, superne atropurpurei. Corolla pallida ut videtur brevis, vix calycis limbum excedens. Habitus fere A. schirasiani, sed rigidius, spinae. validiores et spiculae pluriflorae. 78. A. fasciculare Boiss. in DC. prodr. 1. e. p. 626. n. 15. A. tragacanthinum? Griff. colleet. catal. Kew. n. 4157? A. glabrum, viride vel subglaucescens, erinaceo-caespitosum confertifolium, tenuiter punctatum, esquamatum, brevirameum; foliis vernalibus margine scabris, spinis supra planis basi dilatato-aurieulatis tenuiter subulatis, scapis folia aequantibus glabris di- pleiostachyis, spieis confertis, spieulis in apice scapi subfascieulatis bifloris, bracteis glabris exteriore breviore coriacea aceroso-mucronata, interiori- bus chartaceo-herbaceis late hyalino-marginatis obtusis ex apice mucronatis tubum calyeis (4” longi) parce hispidulum aequantibus, limbi calyeini truncati mutici ner- vis vix puberulis usque ad marginem productis nigris. x Habitat in regno Cabulico (Griffith! n, 1583. a.) v. s. sp. in herb. amic. Boissier. Folia pleraque pollicaria, angusta. 79. A. tomentellum Boiss. Diagn. ser. 1. n. 7. p. 72. DC. prodr. 1. ce. p. 625. n. 12. Statice tomentella Boiss. in Kotschy pl. Pers. austr. n. 670! DiE GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 65 A. tomentello-pubescens, glaucescens, dumoso-caespitosum, confertifolium, fere im- punctatum, subglandulosum, brevirameum; foliis vernalibus brevissimis triangulari- lanceolatis margine scabris, spinis validis rigidis patentibus supra planis subtus convexis basi sensim dilatata membranaceo-marginatis, scapis brevissimis pubescen- tibus monostachyis, spicae brevissimae rhachi glabra viscidula, spieulis uni-rarissime 9—3-floris, braetea exteriore brevissima coricea mucronata, interioribus scarioso- hyalinis duplo longioribus obovatis obtusissimis mutieis calyeinum tubum superan- tibus, calyeis (4”” longi) tubo adpresse puberulo, limbi mutiei truncati nervis sub- puberulis nigris ad marginem usque productis. Habitat in lapidosis alpis-Kuh-Daöna Persiae australis prope Schiras (Kotschy!) v. S. Sp. Folia 9— 10” longa. Scapi usque ad bracteam fere omnino hyalinam patulo-hispidi, abhine glabri visciduli, ut in sequente, cui valde affine. 80. A. talagonicum Boiss. in DC. prodr. 1. c.p. 625. n. 14. Kotschy pl. Pers. bor. n.514! A. pubescens, virens, erinaceo-caespitosum, confertifolium, fere impunctatum parce calecareo - squamulosum; ramis subelongatis, foliis vernalibus brevissimis planis lineari-lanceolatis reeurvis margine scabris, spinis elongatis acerosis rigidis paten- tissimis supra planiusculis subtus convexis, scapis folio vix longioribus 2-pleiosta- chyis, spieis fascieulatis, spiculis 6—8 confertis uni-rarissime 3 —3-floris in rachi brevissima viscidula, ‚bractea exteriore ovato-rotundata viridi anguste marginata submutica, interioribus duplo longioribus scarioso-hyalinis truncatis muticis caly- einum tubum aequantibus, ealyeis (4” longi) tubo parce hispidulo, limbi vix eroso- sinuati mutiei nervis pallidis puberulis ad marginem usque productis. Hab. in jugi Elbrus Persiae borealis mediae valle Talagon inter pagos Dshoistan et Gettadeh, haud procul ab urbe Teheran (Kotschy) v. s. sp. Folia longiora graciliora quam in praecedente, horizontaliter patentissima. Scapi indumentum idem. 81. A. schahrudicum m. A. sp. indet. tomentello aff. Boiss. et Buhsel. e. p. 183. A. tomentellum, glaueum, fere impunctatum, calcareo-squamulatum, dumoso-frutico- sum, remotifolium; ramis. junioribus elongatis subflexuosis, foliis vernalibus carno- sis brevibus trigonis margine scabris, spinis validis elongatis supra planis subtus convexis basi brevissime marginatis, scapis folio duplo longioribus pubescentibus 3-pleiostachyis, spieis eymosis, spieulis in rachi brevissima viscidula glabra confer- tis 1—3-floris, bracteis omnibus obtusis mutieis, exteriore brevissima coriacea late membranaceo-marginata, interioribus scarioso-hyalinis truncato-bilobis tubo calyeino vix brevioribus, ealycis (4”” longi) tubo subglabro, limbi vix eroso-sinuati subtruneati mutici nervis pallidis ante marginem evanidis. Memoires de i’Acad. Imp. des sciences, VIlme Serie. g 66 Au. BUNGE, Hab. in rupibus aridis montium dolomiticorum prope urbem Schahrud (Bge. et Bie- nert!), inter Isfahan et Kaschan prope pagum Sof (Buhse!) et prope Kum (Bode! in hb. olim Fisch.) v. v. sp. A praecedentibus binis quibus proxime affıne abunde differre videtur signis in diagnosi expositis, praesertim foliis in ramis junioribus remotis et inflorescentia multiflora, fere cymosa, spieis inferioribus longiuscule pedunculatis 5—8-spiculatis, et spieulis saepius bi- trifloris. Folia longiora, spinae omnino evolutae 1Y,-pollicares, crassiores quam in A. tala- gonico, saepe incurvae. Subsectio 3. Eryihrostoma. Calycis limbus roseus vel purpureus expansus infundibularis vel hypocraterimorphus; spiculae uniflorae confertae; scapi saepius brevissimi mono- di-tristachyi. Habitant in Persia, altera species late vagans in montosis et alpinis totius fere Persiae usque ad regnum Cabulicum, altera in Persiae orientalioris rupibus aridissimis demissioribus. 82. A. roseum Boiss.! Diagn. 1. c. DC. prodr. 1. c. Catalog. Griff. distr. n. 4168! A. ru- bellum Boiss. in litt.! Statice pungens et erinacea Jaub. et Spach ll. ce. St. Jau- berti Girard 1. c. St. juniperina Willd. in Roem. et Schult. s. veg. VI. p. 799? A. viride, fere impunctatum, esquamatum, dense erinaceo-caespitosum, confertifolium, foliis vernalibus brevibus margine scabris mox deeiduis paucis, caeteris spinoso- acerosis supra planis brevibus margine laevibus pubescentibus, vel rarius glabris, spieis subsessilibus 3—5-spieulatis, spiculis in rachi abbreviata dense pubescente confertis, bractea exteriore breviore lanceolata pungente coriacea margine anguste membranacea, interioribus praeter costam scarioso-membranaceis acutis mucrona- tis purpurascenti-fuseis tubum calycinum superantibus, calyeis (4—4Y," longi) tubo glabro, nervis limbi rosei truncati mutici glabris vel pubescentibus. Habitat in jugo Elbrus Persiae borealis (Habliz1!), ad radicem montis Elamut(Aucher Eloy hb. d’or. n. 5240! et n. 2510), in regno Cabulistano (Griffith n. 1591 et catal. Griff. n. 4168), in alpinis provinciae Chorassan inter Nischapur et Meschhed, provineiae Kuhistan Persiae austro-orientalis inter Isfesar et Derremian 9000’ s. m. (Bge. et Bienert!), in montosis prope Teheran (Jenisch! in hb. ol. Fisch.) et in monte Dalachani Kurdistaniae Persiae finitimae alt. 10000! (Hausknecht pl. exs. n. 830"!) v. v. sp. Species valde variabilis cujus varietates duas distinguit el. Boiss., errore permutans nomina Spachiana; nam St. pungens habet bracteas velutinas, St. erinacea vero glabras. Formae tamen occurrunt intermediae, interdum enim bractea exterior, saltem basi pubescit, interiores glabratae sunt. Folia tum dense pubescentia, tum glabra; vix semipollicaria et usque ad 9” longa; scapi vel omnino nulli, spicaeque sessiles, vel fere folium aequantes, semper ut etiam rhacheos articuli dense pubescentes. Semper vidi spicas solitarias tantum. Calyx rarius omnino glaber, fere semper pili aliquot in nervis limbi adsunt; saepius hi Dis GATTUNG ACANTHOLIMoN Boıss. 67 dense hirsuti, et pubes interdum etiam in tubum descendit. Species sequens affınis quidem proxime, attamen abunde distineta videtur habitu elongato-frutieuloso, foliis remotis ver- nalibus erebrioribus fugaeibus, spinis multo longioribus validioribus paueis, spieis plerumque 2—3 in scapo et bractea exteriori interiores aequante, aliter conformata. Planta kur- distana, quam nomine A. rubelli communicavit amiciss. Boissier vix ac ne yix quidem dif- fert a speciminibus Hablizlii e montibus ghilaniecis. 83. A. yulıstanum m. # A. glaucescens, impunctatum, esquamatum, dumoso-fruticulosum laxifolium, tenuissime puberulum; foliis vernalibus numerosis fugacibus vaginis hyalinis tantum persisten- tibus in ramis longius inter spinas denudatis, spinis paucioribus persistentibus elongatis acerosis margine laevissimis, scapis rhachique tomentello-hirsutis folia aequantibus vel brevioribus, spieis fasciculato -geminatis vel ternis, confertim distiche 4—7 spieulatis, bracteis subaequalibus pubescentibus, exteriore ovato- oblonga a basi ultra medium late membranaceo-marginata abhine longe abrupte lanceolato-cuspidata, interioribus oblongis acute carinatis margine fusco-membra- naceis media breviter mucronulata intima obtusa calycem arcte amplectentibus ejusque tubum superantibus, ealyeis (ö5—6”” longi) tubo subglabro, limbi obsolete 5-lobi mutiei purpurascentis et intensius striatelli nervis hirsutis. Hab. in rupibus aridis demissioribus eirca urbem Meschhed in provinciae Chorassan orientalioribus, prope pagum Gulistan, in montibus Tabat-kuh, et ad fines orientales Per- siae in jugo Kerat-kuh (Bge. et Bienert!) v. v. sp. NACHTRACG. Nach Abschluss des Druckes der vorstehenden Abhandlung erhielt ich von dem Herrn Bibliothekar des Kaiserlichen botanischen Gartens von St. Petersburg, von Herder, eine Sendung turkestanischer Pflanzen, die zwei von Herrn Sewerzow gesammelte Arten der Gattung Acantholimon enthielt. Eine von diesen stimmt genau mit der an demselben Ort — am Dshaman-daban — vom Baron Osten-Sacken gesammelten Pflanze überein, die ich für eine ausgezeichnete Varietät des A. alatavicum gehalten habe. Sie weicht durch den sehr verlängerten, meist dreiährigen Schaft, die zahlreichen Kalkschüppchen auf allen - Theilen, die stärker zugespitzten Deckblätter und den grösseren, etwas über 5" langen gE 68 Au. Bunee, Kelch, so sehr von der typischen Form ab, dass sie — besonders da keine Uebergangs- formen bekannt sind — wohl als Art sui juris zu betrachten sein möchte (A. Sackeni). Dagegen zeigt die andere Pflanze eine so auffallend abweichende Bildung von allen andern bekannten Arten der Gattung, dass sie in keine der von mir aufgestellten Sectio- nen untergebracht werden kann. Ihre weichen, nach oben verbreiterten, nicht stechenden Blätter, die an der Spitze eine lange, feine, nicht stechende, am Grunde knieförmig einge- knickte Borste tragen und meist schon während der Blüthezeit schwinden, unterscheiden sie von allen Arten. Im Blüthenstande ähnelt sie einigermassen dem A. restiaceum und bromifolium, doch sind die Aehrchen fast durchweg einblumig. Das innerste Deckblatt, nach oben verbreitert und dick krautartig, ist ganz eigenthümlich und erinnert nur entfernt an die Bildungen bei A. restiaceum und acmostegium, während der Kelchsaum höchstens in A. heratense ein Analogon hat. Sie könnte etwa in folgender Weise der vorstehenden Aufzählung eingereiht werden: pag. 14, Z. 13 hinzuzufügen zu: foliis acerosis vel spinosis, «rarissime herbaceis innocuis fugacibus». pag. 14, Z. 20: nervi calyeini intus glabri. 3°. pag. 14, Z. 24: 3°. Folia omnia homomorpha margine seabra. 3". pag. 14, zwischen Z. 27 u. 28 einzuschalten: 3’. folia sub apice dilatata herbacea fugacia, apice longe setifera, seta Treidulannoßuan, A902. „BE a EASURAREDEN, FRE) ZRSTENTIERN ON, SEN! Chaetolimon. folia acerosa apice pungenti-cuspidata diu persistentia ete. 4. pag. 24 einzuschalten : Seerıo V'. Chaetolimon. Spiculae sub uniflorae tribracteatae, bractea intima apice herbacea dilatata. Nervi calycini intus glabri. Folia homomorpha, herbacea, margine scabra, sub apice dilatata, apice longe setifera, innocua, fugacia. f A. setiferum n. sp. Species sectionis unica habitat prope Andersai et in promontorlis Kcharly-tau in vici- nitate urbis Chodshent Turkestaniae (Sewerzow!) v. S. Sp. Herba perennis acaulis, radice simpliei tenui elongata perpendiculari ad collum parum incrassata. Rosula e foliorum emareidorum reliquiis fuseis confertis foliis paucis evolutis, et nonnullis novellisabbreviata. Folia evoluta in petiolum longum gracilem attenuata, spathulato- oblonga fere carnosula, subenervia, calcareo-punctata, margine minute spinuloso-scabra, alia cum petiolo, sed sine seta, eirciter sesquipollicaria, lamina vix ultra 4-lineari, 1",” lata, alia longiora 2), pollicaria, lamina lineari-oblonga fere pollicari, omnia apice setam obli- quam vel basi infractam gerentia, 2, lineas longam tenuissimam rigidulam, nec tamen pungentem. Folia novella, petiolo nondum evoluto, brevia, vix semipollicaria, caeterum Dis GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. 69 conformia. Scapi e rosula plures, basi articulato-fragiles, cum spica octo-pollicares vel pedales et forsan longiores, teretes subglabri calcareo lepidoti, erecti stricti, monostachyi, vel interdum forsan (ex unico specimine) tristachyi, articulis basilaribus 5—4 sterilibus 1—1Y,-pollicaribus, squamis scariosis albido-stramineis subenerviis setaceo-acuminatis. Spicae laxissimae 10—18-spieulatae, juniores unilaterales rectae, deinde distichae subflexuosae. Artieuli rachis inferiores pollicares, sursum breviores, hinc convexi illine canaliculati, squa- mulis calcareis crebrioribus scabri.. Spiculae uniflorae. Bractea extima ovato-oblonga sca- riosa straminea, acuta, mutica, subuninervia, nervo apice evanido, spieularum inferiorum 4” longa, inferne fere duas lineas lata, basi breviter subherbacea amplexicaulis, persistens; interior multo minor hyalina, tenuissime membranacea inaequilatera, basi breviter dilatata et abrupte setaceo-acuminata, articulo adpressa, persistens. Bractea intima tunc denique cum calyce fructifero articulatim soluta, hunc arcte involvens, coriaceo-herbacea, dorso acute costata, explanata obovata oblonga, acutata, viridis, vix semipollicaris, saepius bre- vior, marginibus apice subpatulis, interdum subundulatis. Calyx 7” longus clavato-cylin- drieus pallidus, tubo minute puberulo, limbo exiguo hyalino facile lacero, laciniis longiuscule setaceo-aristatis. Petala amoene rosea calycis tubum ceireiter tribus lineis excedentia. Sta- mina et ovarium cum stylis generis. Descriptio facta ad speeimina prope Andersai collecta, magis completa. Plantae e montibus Kcharly-tau speeimen incompletum paulo ab illa recedit. Folia desunt, nam frustulum caespitis emareidi adjectum ad aliam speciem pertinet. Scapi pleiostachyi pars superior paulo rigidior. Spieulae nonnullae biflorae!; in hoc casu bracteola quarta accessoria calycem dimidium fere aequans hyalino-membranacea tenuis, uninervia. Bractea tertia apicem versus paulo magis patulo-dilatata, exsicatione undulata. Caeterum nullum discrimen. Bunge. — A ara amt R U: ri Ki LE a j ick ” 2 ‚22 h Pr a her ve } Pr tl i FEN ; R 11 f 0 U EEE BE Mi En au oh ah Ken BIUyEI et EL stört: I er IRRE Dre dan won PTR * aa leo et Nohrqal ra ge ‚ro te 208 zit ae clan Prien 00 7); so riet ge haninnie. Bat in almniunn ehe mare te ee ae m schgarr® li erh, Baheien ir ninsigene st NEE Er ter mu Iso fe EU TUREE ER fi era oe Rn De" BACH I NEST Y en rar I Mae w dies tieren Aa iu Luise ER? inch DEREN Fk AR E tr aa ug Be BUT se wo DIET IEREEN tk het ware Ariel? EIN Eee Dr) vorn Baer ib wien erh dran Bi? OR ai 17 Mr Orr Zen u.) Yon \ IRLmeRT ‚ Fa +B a 2) ital Pr seo ern ar; bl. ua nero ee oval io "T & 2 SE core il az asige Audi wi a PT a 4 A ET ol Era a7 od, hi | “uie aituohasxd Hit JE ER 3 art. MR Ri el Be MT ‚air tollen trink‘ nr 1 hi MÄR hldefinsunet Mann il »kgebih elli de Bi rate Bi IT er A Öm 91 vg ‚tehnkrnde nah) \ inrantanflin Diva itiaaen nl anche ho ten ra \annapoR so ao am tarlkı ahrhan brokth Br iyben,. una j i | Br * F RL, ’yu uH f K & RR 2% Staa, ” e wi ..; RER RG; > Sacher kant anlegen a AR N VAARRRRE u ı ur j Ka ® ie ; pReRn = 11 3 Our Auın a lc 40 kat Pas 7 12 Beh “ Wr - f 1 i s RE j Rö , Ar ö | j ne rn 4 Ron en We 3 on 4 , Mi En Sure er "li een MT FT IIUreee \ h ve a BAR PEN ah ni" HM f L, Ri Ri ji h PN b 5 ‚Mi MUNF u.) WaRr I mb Ay. 7 VE Index specierum et synonymorum. N N Acantholimon acerosum Boiss.. ....».......: 99 | Acantholimon Hohenackeri Boiss............. 40 acmostegium Boiss. et Buhse.... 3 Hohenack. Trautv., Herder, Rupr. 39 AlALavICUmE meh ae ee 39 NOrTId UNE esse 77 androsaceum BoiSs. .........- 51 Huetii a BOISBm A ee ale 47 STAXINU IN ee 28 incomptum Boiss. et Buhse...... 73 aristulatum mm nee 69 Karelinmsezeclne mn nen 68 armenumı Bolsse aa. Sense 33 KOtSchyı BOSSE ET Seen. 32 a8padanumaman oe ee. ofen nice 54 Kurdicam meer ers 57 ASSYrIaCum BOJBBAe a 2 eereen 20 Tatıtolrum"BoISsN ae 167 atropatanum m..e 2... 2.2... 24 larifonUm RUN 10 AULANUMUTNG EEE ers ste o1e srelafe ade 38 TaxiflOLUMWBOISSE ee 22 AVENACECUMIHN EN Se ee 18 lepturoides Spach ............ 52 IBalansaetTia en UN rn. 34 lepturoides Boiss............- 52 Bodeanumsm. 7... EUNy 43 leucacanthum Boiss............ 72 brachyphyllum Boiss.......... 61 libanoticum Boiss. ............ 37 brachystachyum Boiss.......... 56 IRIStONIRETBOISEN er aa bracteatum Boiss..............- 5 longiflorum Boiss. ............ 67 breviscapum Boiss.......-...- 32 Iyeaonicum® Boissıaeesue nee 50 bromifolium Boiss............. 16 lycopodioides Boiss.... ....... 11 eabulleum@Boiss. urn eeaeee. 7 melananthum Boiss............ 58 CAESATEUMEBDISS. ade son edee 46 oliganthum?Bolss. ur era 53 GalverkimDoIsen el. erercnne 26 Oliyieri®Bolss.n.. vaeer.an: ee caryophyllaceum Boiss. ........ 35 DeILaCUMWBOISSUA IE A Er enernee 23 CHAOHLCUMITN N ee nn 45 phrygum Boiss.............. 29 eephalotess BOIBB...... nn... c0ne.: 6 BANnaramBOISSEN Sn ne 30 CULVIROLUTIRINS IS les edle aterenn el, 66 polystachyum Boiss............ 62 CYMOSIIRREREN nalen alene | pterostertum ma a. erkereer 2 diapensioides Boiss...........- 12 DUDELULUMEBOISSA ee. 48 distachyumaBOIRBe.. 2 2 career. 8 Guundquelobumem re. 65 Hehinus-IsSibthe m. 22. soo... 51 BESUACCUTITN WER Terror eterofetefefere 15. faseieulare Bolssaree een 78 FOBEUM BOISSENE Lehe a erelerenerekafehe 82 ENOR Bolsa. see 71 rubellum Boiss............... 82 festucaceum Boiss............. 60 Ruprecht u ee 10 HExUOSUm- BOSSE: ee eleree 55 sahendicum Boiss. et Buhse..... 42 genistoides Boiss............-- 59 SCHANENGLCUMIIN ee s1 glumaceum. BOISS Hate ei. er 41 Schirasianum Boiss............ 76 Griffithianum Boiss............ 13 BCITDOIdES IN. were lese oh 14 SHIBIANUIMEIIE.. 2 22 ee erele eere 33 BCOLPIUSE BOSSE 71 Hausknechti m. ...... ER eiete 36 senganense M. ........ eis erefe 25 heratense m..... EEE Nee harte 63 BERIEETTLIOTI ee ekoforehr pag. 68 TB Au. Bun@e, Die GATTUNG ACANTHOLIMON Boıss. A N Acantholimon splendidum m... ......2=.2..2..> 41 Statiee bracteata GWarde........ 0-0 5 SEOCKSISBOISE.. 1 ee rer 74 caryophyllacea Boiss............. 30. 35 subulatum Bolsa... en... 0.2 61 dianthifolia Jaub. et Sp............ 19 Szovitsü Boiss. et Buhse...... 68 Tchmus: I: Sr. ee ee 51 talagonieum Boiss............. 80 Echinus M. a Bieb...... ee 40 tatanıcumWBOlSS.. ee 9 Hehmms: Habl... so orkekleer..- A tenuillorums Boissr er. or so 27 EIURRBEINTEL SD: N 82 tibeticum Hook. fil. et Th...... 11 ERINALEGMBDISS.N. .., 20 ee 76 tomentellum Boiss.... ..... cn, 79 FORODL EST ee ee 71 Tournefortüi Boiss........-.:. 26 MESCHEBEG AINELTSD:. 2... 2. 0 0 60 tragacanthinum Boiss.......... 70 Yenısbotdeskelmeh SD... 2... 59 tragacanthinum Griff? ......- 78 glumaceu TEL N8D:.. 2. 2.2.0: 0 A 41 truncatumemr A. 2... See 64 Elistria. Des. 44 5 UICIDUMSBOISS ERS rel RRlaR 44 Hohenackeri Def .emswisag rıeteikne 40.41 Venustum „BOISS. datt. one. 19 Hohenackeri. I. eh Miserıan 0... v 40 viscidulum Boiss............... 75 Norsıda Garde. 40 Wiedemannumaneris ca. 49 Jauberti Grande... - .. 82 spec. indet. Boiss. et Duhse.... 81 JUNIDerinG. We nn em: ee 82 Echinus i. e. Tragacantha altera Prosp. Alp... 51 Korelın? SCRegkesannatmiee 0. 68 Limonium caespitosum fol. aculeatis Buxb.... 27 Kotschi I. Mh ausman- :. - - So 32 » creticum juniperi folio Towrnef.... 51 lepbunoides I ERASNER chase 2 2 52 » orientale caryophylii folio acutissimo leucacantha Je SDesrsase oe cc 72 Rloribus velut in capitulum con- Iycopodwoides Grand. .unseerenn 11 gestis acaulon et calyce purpu- melomantha. BOSSE nur 58 FOSCENTERR. Jahhalegnt an ee 26 Olwieri). et SD ee 21 » orientale caryophylli folio acutissimo PRUCHION@.J. E00: vmERBiRIE oo oe 51 florib. velut in capitulum con- pungens’ J:26L 2. Beanoaknll... se 82 gestis acaulon et calyce albo... 41 SLOVPIUS,EINMEE SOLLE ee se 71 » orientale frutescens caryophylii folio Spachiw Ganard,...diesineknnede. 70. 71 in aculeum rigidissimum abeumte 29 tenwifola J: El SD are 40 » orientale humilius caryophylli folio tomentella „‚Boiss. u mumendeser er > 79 angustiore non aculeato, flore Tourneforbiu. det Stunde nee 26 spicato suave rubente........ 19 tragacanthina.d. eb SMiertueen re...» 70 Statice acerosa M. a Bieb.. een seeeen.. 52 uliema Won net. Kreise 44 QCENOSa: WW... 2 GER EU > a ae 29 verusta BENnel. uf -tseherRtl ee. But) acerosa Hohnck. Led.........-....- 27 | Tragacantha tota spinosa et Echinum referens aciphylia Jaub..et Pmar.--.0.-:- 40 Moris! Sr Sn Ta ea androsacea Jaub. et M....2...2...:.- 51 R N% f Een Kırcalz ER ” 0, 775 | EN, PE 3 u AR Er iR "ERNYEYarg Donnsediondey "UOWIOUYJUEIV Sunyen OP MMIZOqS Sunyrsag.ıe, snıdxosg vanıquedeong] wuunJ)ıse. ® — wunyein wınzojjrFuog umAype4sÄjo d | azempnsey USMD0IG BERN unnpı ASTA T t UEUEe[FUI urmueSıpo wunj[2rUupuo I wurglluroout unsorxan yeonjsa sapgoysrus wInıJoFLuoX umasoA Drau im a se — umsojtaans wunıpogye] : yunmwpndwe | wunyjeouna | | unkyp ®e 1sAyo eıq | — wnıSa380 Ye ummmmmo 27 | HORIIENFPIErS- | wnyejnsue | | + wunapngeo saproıpodon4] Saptorsusdeip unäpesip | sojofeydao ıunueäne urnoreu} ln wınonowegıf / winuıpıpn, aan SIparıT immasor Teaser whgopnbumb wndolsold saprodums a wunJruoeye» | umysmaA | j Den [ ERIEERER | my | ı TJ.IIATE) ua ayoy wnaseunmg8 nypaadny sapromıadap ) umoLweyepe 2 ehe _ Jesuefeg wınsoejTAydoAres Dyes | mpeuysney _ Bl = ınuD SI wansıuoeaÄf wunJaesae) | zunun m WINUJULTE saproangday uowıjoygueoy dungegaig egung ‚peoy,|ep sesowey ennarjpyraeg npanusediodey 'ssıog UOUTJOYJJURDY : Sunyen) A9p Uaray dOP TEFeyurureIg soproısuaderp oYy wunyenqans IS s WUNUBTUFTLFLCH wnaseONn}SIF A] an 5; sapıorpodooA wındTaejeTe > sapıojsıuag E27 E Mpaadny wınaIpusyeg unApeIsApeagq JrendIdseF wnsveumgs unüroın WNDNEIE] AumUespog 119druayoH wnuesne wunasol wNUeISIINS urnydurdour wındıpany TuuelIuspaLn WNPLLIOUY N unpnouegi ı 2 1JI9ATE,) wm; EN unyfuedednoT er ee BINERIETENG| any N wInaTseAryds Der Dass \tungntagnd a y: unÄpegsip se ui N UNSONXOJF WNUNIEOBSBN wNIOLFXE] Bi snrdaodg "Tpruowo] i a r unmueuefsut Be Tut9TeM 1 wunpnprosta AITETRTeT? en 2 unsspnsu END ED unzrnal wnUugWLae una udoRres wungopanbumb ungeinjstm A wnyquesto 4 i tunslUuogeTe] Pech wnyeound wmjpenupa !Preurg wu [ J h au wnuepedse IISNYD0Ig sajopeydao \ ee aesugeg \\. wndıpnayeps WUNIZOISOWIT 1 SR LE u rLto]zFloand wuhnupyedoge UNTSALU 4 Boy u . [ a saptoanydat ISWURSUDS SEINE WINILOLFLSUOT 5% IL--------- an wnuexeae *— wuntg & 1 wınıpopye] WnNdeLÄsse Das . wnyBopeag \ ULTULDTETILUION: wnpıpuagds — PERT>T wunoplWuosg "uowoygueoy gungen ang 'agung 'peoy.| ap sauıowan) % VB una eirieh een Bee eh Ybeeeeabee =D Ne eben N a hen a TS ER a nenn suaratan Frans i fi NEED IRHLRRET SEINE ee erEAene Her Frierrer HER CHEN, + elle hate ee ng Me ur EINE DELETE BES EEETTET HE ee hr im Ina en RS: eng Te le elta Henn re etetnte6 et re EEE wur “ Indarbune held Harn a am ven re ngnelem de en t Yan pnpl en Bi He ee * Y a har rrie le Art BSR RITTER Elan ua jr er aut tediehe an Heine “ Y ; Bee BR == EEE Eee Bet En Me er Ge “ Inder ! Per BEER Menserren talent RE F ve ” ab er a Jh yaliren BarN Hear I Ta haar VrbeRh ee ER i er Far AT TTRrERITLE RP er Ir ee I de Kae tet a 6 Dir a nn urban hehe lefr ner M I Bl a Bra ven eh init Eur Kier 1 Br CHLLTE AITRRRRTELIIEIRBLHERECHN a Re HfeheErie ee rl Tre ent Er \ MEZ BRD y; A FR eigferee SEES ae ee LIE DR \ £ TE EB. ö Ba Et mr “ ar ARTE Snatemalbanan Hr rue ae Side ur vr en Ar Ya an aatgeheheh td an TUR ee 7 r er! . Bar) ROiR Bei Hei He De ie pe N. m Aut Mi Aare) KrerRLar KEN He AO Meer GERRASEN Hi sr her laesst Hs Koh wi en E sets A Eu Fer BEN r Katie a rue Ber ne ar HANSBRINEN an: ı Pshas si. lan KaakpENT x ite spe are Trier Ü Biulan: PAR HELL ER Ayagı are ee SR ” Kar en Pape Bin rt Mir HERE EEE f BEER ER EDER Dahn) “ N Be h pe Eee sbg Be Bee En Tree Ri u eh! Meran kr [ren supi Senn mirde der are Klee erh 2Hge a ner Be wi a ehrhhit BERN ESTG aa Er ler EEE, HT N Ri Teiler aba I Are Me ET T ni baynemtanent er : ee seh hehe ie Huciehhu 2 Mi io um nich erde